Janko Kráľ (ur. 24 kwietnia 1822 w Liptowskim Mikułaszu, zm. 23 maja 1876 w Zlatych Moravcach) – słowacki poeta romantyczny i działacz narodowy.

Janko Kráľ

Z zawodu był urzędnikiem i prawnikiem. W 1844 roku brał udział w wejściu grupy słowackich patriotów na szczyt Krywania. Była to jedna z pierwszych wycieczek narodowych mająca na celu manifestację przynależności narodowej.

W marcu 1848 r. czynnie uczestniczył w pierwszej fazie powstania węgierskiego: wraz z nauczycielem ze wsi Príbelce Jánem Rotaridesem podburzał poddanych do spalenia wykazów powinności pańszczyźnianych i do powstania przeciw feudałom. Uwięziony 30 marca, ponad 10 miesięcy spędził w więzieniu. Zwolniony po interwencji bana Josipa Jelačicia przebywał w Wiedniu i na Morawach, by we wrześniu 1849 r. wziąć jeszcze udział w bojach w rejonie Krupiny jako kapitan słowackich ochotników walczących z Węgrami.

Uznawany jest za jednego z najbardziej radykalnych szturowców (słow. štúrovci), słowackich literatów i działaczy narodowych, popierających idee i poglądy Ľudovíta Štúra.

Dzieła edytuj

 
Pomnik Janka Kráľa w Liptowskim Mikułaszu
  • Zverbovaný
  • Zabitý
  • Zakliata panna vo Váhu a divný Janko
  • Moja pieseň
  • Pieseň bez mena
  • Orol
  • Piesne
  • Potecha
  • Pán v trní
  • Pieseň
  • Duma bratislavská
  • Kríž a čiapka
  • Choč
  • Krajinská pieseň
  • Slovo
  • Duma slovenská
  • Krakoviaky dobrovoľníkove