Jaskinia za Smrekiem

Jaskinia za Smrekiem – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w zboczu Gubalca na północ od Jaskini Przeziorowej, powyżej Schronu pod Przeziorową, poniżej Szczeliny w Ścianie, na wysokości około 1226 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi około 80 metrów, a jej deniwelacja 10 metrów.

Jaskinia za Smrekiem

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie Dolina Kościeliska
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	80 m
Głębokość	8 m
Deniwelacja	10 m
Wysokość otworów	1226 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	186 m
Ekspozycja otworów	ku SW
Data odkrycia	1922 rok
Odkrywca	Tadeusz Zwoliński i Stefan Zwoliński
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.E-08.02
Położenie na mapie Tatr Jaskinia za Smrekiem
Położenie na mapie Karpat Jaskinia za Smrekiem
49°14′07″N 19°51′50″E

Gubalec i Zbójnickia Turnia

Opis jaskini

Główną część jaskini stanowi długi korytarz prowadzący od otworu wejściowego do zawaliska w Komorze Końcowej. Po drodze, kilkanaście metrów od otworu, trzeba przejść górą zawalisko głazów. Odchodzi tu w bok krótki, ciasny korytarzyk.

Z Komory Końcowej można:

• iść w prawo w dół niskim korytarzem (Dolny Korytarz) kończącym się po paru metrach szczeliną.
• przez kilka otworów w zawalisku można przejść do ciasnej salki, gdzie:
  • odchodzi wąska, parometrowa szczelina (Dziki Korytarz).
  • na prawo znajduje się 8-metrowa studnia.

Przyroda

Na ścianach jaskini występuje ładna szata naciekowa. Są nacieki grzybkowe, polewy, draperie i mleko wapienne.

W okolicach otworu rosną mchy i porosty. Jaskinię zamieszkują nietoperze.

Historia odkryć

Jaskinię odkryli w 1922 roku bracia Tadeusz Zwoliński i Stefan Zwoliński. Otwór jaskini zasłaniał wtedy duży świerk i stąd nazwa.