Jasper Tudor (ur. 1431, zm. 21/26 grudnia 1495) angielski arystokrata, hrabia Pembroke w latach 1452-1461 oraz od 1485, książę Bedford od 1485 r., bliski krewny dwóch królów Anglii: przyrodni brat Henryka VI Lancastera oraz stryj Henryka VII Tudora.

Jasper Tudor
ilustracja
ilustracja herbu
hrabia Pembroke
Okres

od 1452
do 1461

hrabia Pembroke
Okres

od 1485
do 1495

książę Bedford
Okres

od 1485
do 1495

Dane biograficzne
Dynastia

Tudorowie

Data urodzenia

1431

Data śmierci

21/26 grudnia 1495

Ojciec

Owen Tudor

Matka

Katarzyna de Valois

Żona

Katarzyna Woodville

Dzieci

nieślubne:
Helen,
Joan

Pochodzenie

edytuj

Urodził się jako syn Owena Tudora i Katarzyny Walezjuszki. Jego matka była francuską królewną, córką Karola VI Szalonego i Izabeli Bawarskiej, która w 1420 r. została królową Anglii po ślubie z Henrykiem V. W 1422 r. owdowiała. Po kilku latach wywołała skandal z powodu popełnienia mezaliansu - w sekrecie poślubiła ubogiego walijskiego szlachcica, Owena Tudora.

Miał dwóch braci - Owena, który został zakonnikiem oraz Edmunda Tudora i kilka sióstr. Jego przyrodnim bratem był król Anglii Henryk VI, a wujem król Francji Karol VII.

Wojna Dwóch Róż

edytuj

Jego brat Edmund Tudor sprawował funkcję namiestnika króla Henryka VI w Walii. Jeden z wasalów Ryszarda Plantageneta uwięził go w sierpniu 1456 r. na zamku w Carmarthen, gdzie zmarł kilka miesięcy później[1]. Jasper przejął opiekę nad ciężarną wdową po swym bracie, Małgorzatą Beaufort, która wkrótce po śmierci Edmunda urodziła syna Henryka VII[1].

2 lutego 1461 r. w bitwie pod Mortimer's Cross wraz z ojcem dowodził wojskami walcząc po stronie królowej Małgorzaty Andegaweńskiej, żony Henryka VI. Podczas bitwy na niebie pojawił się parhelion, które Edward IV i jego żołnierze uznali za boże błogosławieństwo oraz symbol trzech braci Yorków: Edwarda IV, Jerzego księcia Clarence oraz Ryszarda III[2]. Bitwa zakończyła się porażką Lancasterów oraz pojmaniem Owena Tudora, którego nowy król - Edward IV York rozkazał stracić[2]. Jasper uciekł do Bretanii. Wkrótce dołączył do niego Henryk VII.

Do Anglii wrócił dopiero w drugiej połowie 1485 r., gdzie walczył u boku swego bratanka podczas bitwy pod Bosworth przeciwko Ryszardowi III. Bitwa zakończyła się śmiercią Ryszarda III i w efekcie przejęciem władzy przez Henryka VII.

Wuj króla

edytuj

7 listopada 1485 ożenił się z Katarzyną Woodville, córką Richarda Woodville'a i Jakobiny Luksemburskiej, młodszą siostrą królowej Elżbiety Woodville. Z żoną nie doczekali się prawowitego spadkobiercy. Około 1490 Katarzyna urodziła martwego syna. Jasper miał co najmniej dwie córki z walijską kochanką:

  • Helen Tudor (ur. ok. 1459), żonę Williama Gardinera (ur. ok. 1450) i matkę Stephena Gardinera, biskupa Winchesteru
  • Joan Tudor, żonę Williama i matkę Morgana ap Williams (Morgana syna Williama), przodka Oliviera Cromwella.

Przypisy

edytuj
  1. a b Philippa Gregory, Kobiety wojny dwóch róż, 2011, s. 230-231.
  2. a b Philippa Gregory, Kobiety wojny dwóch róż, 2011, s. 109-111.

Linki zewnętrzne

edytuj