Jegor Titow

piłkarz rosyjski

Jegor Ilijcz Titow (ros. Егор Ильич Титов, ur. 29 maja 1976 w Moskwie) – piłkarz rosyjski, grający na pozycji środkowego lub środkowego pomocnika.

Jegor Titow
Егор Титов
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jegor Ilijcz Titow

Data i miejsce urodzenia

29 maja 1976
Moskwa

Wzrost

186 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1983–1992 Spartak Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1995–2008 Spartak Moskwa 324 (87)
2008 FK Chimki 12 (1)
2009 Łokomotiw Astana 24 (6)
W sumie: 360 (94)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998–2007  Rosja 41 (7)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa edytuj

Titow pochodzi z Moskwy. Od dziecka przejawiał talent piłkarski i w związku z tym rozpoczął treningi w jednym z najpopularniejszych klubów w mieście, Spartaku Moskwa. W 1992 roku trafił do zespołu rezerw, a w 1995 roku został włączony do kadry pierwszej drużyny i wtedy też zaliczył debiut w Premier Lidze a następnie w fazie grupowej Ligi Mistrzów, ale nie był jeszcze zawodnikiem wyjściowej jedenastki.

W pierwszym składzie Titow zaczął grać już rok później, w 1996 roku. Rozegrał 31 meczów, strzelił 5 goli i wywalczył swoje pierwsze trofeum w karierze – mistrzostwo Rosji. W 1997 roku Spartak z Jegorem w składzie powtórzył to osiągnięcie, a w 1998 roku Titow poprowadził klub do zdobycia dubletu – mistrzostwa kraju i Pucharu Rosji. Po raz drugi też wystąpił w rozgrywkach Ligi Mistrzów. Sam został wybrany Piłkarzem Roku w Rosji. W kolejnych latach Titow ze Spartakiem osiągał kolejne sukcesy – w 1999, 2000 i 2001 następne trzy mistrzostwa Rosji. W 2000 roku po raz drugi w karierze został nagrodzony statuetką dla najlepszego zawodnika w kraju. Jednak już w 2002 roku zaczęła się ligowa dominacja CSKA Moskwa i Titow ze swoim klubem zajął 3. pozycję w lidze, a w 2003 roku w ogóle nie zakwalifikował się do europejskich pucharów.

W 2004 roku po spotkaniu pomiędzy Rosją i Walią u Titowa wykryto niedozwoloną substancję, bromantan i zawodnik został zdyskwalifikowany na 12 miesięcy nie zaliczając tym samym żadnego spotkania w lidze rosyjskiej. Do gry wrócił w 2005 roku i ponownie stał się liderem środka pola Spartaka. Zarówno w tamtym, jak i 2006 oraz 2007 roku doprowadził klub do wicemistrzostwa Rosji. W Spartaku grał do lata 2008 roku, a łącznie w barwach tego klubu rozegrał 324 mecze i zdobył 87 goli.

Kolejnym klubem w karierze Titowa był FK Chimki, wywodzący się z miejscowości o tej samej nazwie, leżący pod Moskwą. W Chimki spędził pół roku, a na początku 2009 roku trafił do pierwszej ligi kazachskiej, do tamtejszego Łokomotiwu Astana. W Łokomotiwie grał wraz z byłym partnerem z linii pomocy Spartaka, Andriejem Tichonowem.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1995 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 12 1
1996 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 31 5
1997 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 31 8
1998 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 29 5
1999 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 29 12
2000 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 24 13
2001 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 30 11
2002 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 30 4
2003 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 29 9
2004 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 0 0
2005 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 28 4
2006 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 25 8
2007 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 27 7
2008 Spartak Moskwa Rosja   Premier Liga 9 0
2008 FK Chimki Rosja   Premier Liga 12 1
2009 Łokomotiw Astana Kazachstan   Premier Liga 24 6

Kariera reprezentacyjna edytuj

W reprezentacji Rosji Titow zadebiutował 10 października 1998 roku w przegranym 2:3 meczu z Francją, rozegranym w ramach eliminacji do Euro 2000. Rosja jednak nie awansowała do tego turnieju. W 2002 roku Jegor zaliczył swój pierwszy w karierze turniej o mistrzostwo świata – Mundial w Korei Południowej i Japonii. Tam był podstawowym zawodnikiem i wystąpił we wszystkich trzech meczach "Sbornej": w wygranym 2:0 z Tunezją, strzelając pierwszego gola spotkania, przegranym 0:1 z Japonią oraz przegranym 2:3 z Belgią. Na turniej Euro 2004 Titow nie pojechał z powodu dyskwalifikacji. Do 2007 roku rozegrał w barwach kadry narodowej 41 spotkań, w których strzelił 7 goli.

Bibliografia edytuj