Reprezentacja Walii w piłce nożnej mężczyzn
Reprezentacja Walii w piłce nożnej – drużyna narodowa Walii, od 1910 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 – UEFA.
| |||
![]() Flaga Walii | |||
Przydomek | ang. The Dragons wal. Y Dreigiau (Smoki) | ||
Związek | ang. Football Association of Wales wal. Cymdeithas Bêl-droed Cymru | ||
Sponsor techniczny | Adidas | ||
Trener | Ryan Giggs | ||
Asystent trenera | Robert Page Albert Stuivenberg | ||
Skrót FIFA | WAL | ||
Ranking FIFA | ![]() | ||
Miejsce w rankingu Elo | 23. (10 lipca 2016) (1754 pkt.) | ||
Zawodnicy | |||
Kapitan | Ashley Williams | ||
Najwięcej występów | Neville Southall (92) | ||
Najwięcej bramek | Gareth Bale (31) | ||
Mecze | |||
Pierwszy mecz![]() ![]() (Glasgow, Szkocja; 26.03.1876) | |||
Najwyższe zwycięstwo![]() ![]() (Wrexham, Walia; 03.03.1888) | |||
Najwyższa porażka![]() ![]() (Glasgow, Szkocja; 23.03.1878) | |||
Medale | |||
Mistrzostwa | |||
| |||
|

HistoriaEdytuj
Tylko raz grała na mistrzostwach świata. Na Mundialu 1958 w Szwecji, reprezentacja Walii prowadzona przez Jimmy’ego Murphy’ego w fazie grupowej zanotowała trzy remisy (1:1 z reprezentacją Węgier, 1:1 z reprezentacją Meksyku oraz 0:0 ze reprezentacją Szwecji). Między reprezentacją Walii a reprezentacją Węgier rozegrano więc dodatkowy mecz (baraż o awans), w którym lepsi okazali się Walijczycy, którzy wygrali 2:1 i awansowali do ćwierćfinału, w którym ulegli 0:1 przyszłym mistrzom świata – reprezentacji Brazylii.
Od tego momentu reprezentacji Walii przez 58 lat nie udało się awansować ani na mistrzostwa świata ani na mistrzostwa Europy, mimo że w reprezentacji Walii grali piłkarze odnoszący spore sukcesy w karierze klubowej tacy, jak m.in.: John Charles (gwiazda Juventusu Turyn, król strzelców Serie A w sezonie 1957/1958), pomocnik Terry Yorath (finalista Pucharu Zdobywców Pucharów 1973 i Pucharu Europy: 1975 z Leeds United), Joey Jones i John Toshack (dwukrotni zdobywcy Pucharu Europy: 1977, 1978 z FC Liverpool), Ian Rush (jeden z najlepszych napastników Europy w latach 80., dwukrotny zdobywca Pucharu Europy: 1981, 1984 z FC Liverpool), bramkarz Neville Southall (zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów 1985 z Evertonem), napastnik Mark Hughes (dwukrotny zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: w 1991 z Manchesterem United, i w 1998 z Chelsea F.C.), oraz Ryan Giggs (zawodnik Manchesteru United, dwukrotny zdobywca Ligi Mistrzów: 1999, 2008). Europejskie puchary zdobywali także bramkarz Gary Sprake (dwukrotny zdobywca Pucharu Miast Targowych: 1968, 1971 z Leeds United) oraz stoper Mike England (zdobywca Pucharu UEFA 1973 z Tottenhamem Hotspur).
Najbliżej awansu na mistrzostwa Europy reprezentacja Walii była w 1976 i 2003 roku. W fazie ćwierćfinałowej eliminacji do turnieju 1976 w Jugosławii, reprezentacja Walii prowadzona przez Mike’a Smitha przegrała dwumecz z reprezentacją Jugosławii (0:2, 1:1), natomiast w barażach do turnieju 2004 w Portugalii reprezentacja Walii prowadzona przez Marka Hughesa przegrała dwumecz z reprezentacją Rosji (0:0, 0:1).
Mark Hughes był selekcjonerem reprezentacji Walii w latach 1999-2004, następnie w latach 2005-2010 reprezentację Walii prowadził reprezentant kraju, najbardziej utytułowany walijski szkoleniowiec – John Toshack, potem w 2010 roku reprezentację Walii w dwóch meczach prowadził Brian Flynn, dnia 14 grudnia 2010 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został reprezentant kraju – Gary Speed, który dnia 27 listopada 2011 roku popełnił samobójstwo[1].
Po samobójczej śmierci Gary’ego Speeda, dnia 19 stycznia 2012 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został Chris Coleman[2], pod którego wodzą w eliminacjach do mistrzostw świata 2014 w Grupie A zajęła ona 5. miejsce i nie awansowała do turnieju w Brazylii, jednak w eliminacjach do mistrzostw Europy 2016 w grupie B zajęła 2. miejsce (za reprezentacją Belgii), dzięki czemu po raz pierwszy w historii awansowała na mistrzostwa Europy. Na turnieju 2016 we Francji reprezentacja Walii mająca w składzie takich zawodników, jak m.in.: Gareth Bale czy Aaron Ramsey okazała się najlepsza w grupie B, wygrywając 2 mecze i 1 przegrywając (2:1 z reprezentacją Słowacji, 3:0 z reprezentacją Rosji, 1:2 z reprezentacją Anglii), dzięki czemu awansowała do 1/8 finału. W tej fazie turnieju Walijczycy spotkali się z reprezentacją Irlandii Północnej. Dzięki samobójczemu trafieniu Garetha McAuleya wygrali to spotkanie 1:0, awansując tym samym do ćwierćfinału. Zmierzyli się w nim z reprezentacją Belgii, z którą wygrali 3:1 po golach Ashleya Williamsa, Hala Robsona-Kanu, oraz Sama Vokesa. Znaleźli się tym samym w półfinale, w którym zagrali z Portugalią. Przegrali ten mecz 0:2 i odpadli z turnieju.
Po nieudanych dla Walijczyków eliminacjach do mundialu w Rosji 2018 (trzecie miejsce w grupie z siedemnastoma punktami na koncie po czterech zwycięstwach, pięciu remisach i porażce w dziesięciu meczach), Chris Coleman przestał być trenerem reprezentacji[3] . Na tym stanowisku zastąpił go Ryan Giggs[4].
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010Edytuj
Grupa DEdytuj
Stan na: 15 października 2009 Uwagi: |
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012Edytuj
Grupa GEdytuj
Stan po zakończeniu eliminacji |
|
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014Edytuj
Grupa AEdytuj
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016Edytuj
Grupa BEdytuj
|
|
Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016Edytuj
Grupa BEdytuj
Zespół | Pkt | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Walia | 6 | 3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 3 | +3 |
Anglia | 5 | 3 | 1 | 2 | 0 | 3 | 2 | +1 |
Słowacja | 4 | 3 | 1 | 1 | 1 | 3 | 3 | 0 |
Rosja | 1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 6 | -4 |
Mecze Walijczyków w ramach Euro 2016Edytuj
3 11 czerwca 2016 18:00 CEST
|
Walia |
2:1 (1:0)
|
Słowacja |
Stade Matmut-Atlantique, Bordeaux Widzów: 37 831[5] Sędzia: Svein Oddvar Moen |
||
16 16 czerwca 2016 15:00 CEST
|
Anglia |
2:1 (0:1)
|
Walia |
Stade Bollaert-Delelis, Lens Widzów: 34 033[6] Sędzia: Felix Brych |
||
27 20 czerwca 2016 21:00 CEST
|
Rosja | 0:3 (0:2)
|
Walia |
Stadium Municipal, Tuluza Widzów: 28 840[7] Sędzia: Jonas Eriksson |
||
1/8 finałuEdytuj
38 25 czerwca 2016 18:00 CEST
|
Walia |
1:0 (0:0)
|
Irlandia Północna | Parc des Princes, Paryż Widzów: 44 342[8] Sędzia: Martin Atkinson |
||
ĆwierćfinałEdytuj
46 1 lipca 2016 21:00 CEST
|
Walia |
3:1 (1:1)
|
Belgia |
Stade Pierre-Mauroy, Lille Widzów: 45 936[9] Sędzia: Damir Skomina |
||
PółfinałEdytuj
49 6 lipca 2016 21:00 CEST
|
Portugalia |
2:0 (0:0)
|
Walia | Parc OL, Lyon Widzów: 55 679[10] Sędzia: Jonas Eriksson |
||
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018Edytuj
Grupa DEdytuj
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020Edytuj
Grupa EEdytuj
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2022Edytuj
Grupa EEdytuj
|
|
Udział w międzynarodowych turniejachEdytuj
Mistrzostwa świataEdytuj
|
Mistrzostwa EuropyEdytuj
|
Obecny składEdytuj
Kadra na Euro 2016. Występy i gole aktualne na 20 czerwca 2016.
RekordziściEdytuj
Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy
Najwięcej występów w kadrzeEdytuj
Aktualizacja: 20 listopada 2019 |
Najwięcej goli w kadrzeEdytuj
Aktualizacja: 20 listopada 2019 |
Selekcjonerzy reprezentacji WaliiEdytuj
Trener | Kariera | Mecze | Wygrane | Zremisowane | Przegrane | Bramki zdobyte | Bramki stracone | % Zwycięstw |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Walley Barnes | 1954–1956 | 9 | 2 | 1 | 6 | 10 | 17 | 22 |
Jimmy Murphy | 1956–1964 | 43 | 11 | 13 | 19 | 59 | 79 | 26 |
Trevor Morris | 1964 | 1 | 0 | 0 | 1 | 2 | 3 | 0 |
Dave Bowen | 1964–1974 | 53 | 10 | 13 | 30 | 49 | 84 | 20 |
Mike Smith | 1974–1979 | 40 | 15 | 11 | 14 | 49 | 39 | 38 |
Mike England | 1980–1987 | 56 | 21 | 18 | 17 | 68 | 52 | 38 |
David Williams | 1988 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 2 | 0 |
Terry Yorath | 1988–1993 | 41 | 16 | 8 | 17 | 48 | 54 | 39 |
John Toshack | 1994 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 3 | 0 |
Mike England | 1994–1995 | 10 | 3 | 1 | 6 | 9 | 19 | 30 |
Bobby Gould | 1995–1999 | 24 | 7 | 4 | 13 | 32 | 47 | 29 |
Mark Hughes | 1999–2004 | 41 | 11 | 15 | 15 | 46 | 49 | 27 |
John Toshack | 2005–2010 | 53 | 22 | 8 | 23 | 61 | 56 | 42 |
Brian Flynn | 2010 | 2 | 0 | 0 | 2 | 1 | 5 | 0 |
Gary Speed | 2010–2011 | 10 | 5 | 0 | 5 | 13 | 13 | 50 |
Chris Coleman | 2011–2017 | 50 | 19 | 13 | 18 | 53 | 57 | 38 |
Ryan Giggs | 2018- |
PrzypisyEdytuj
- ↑ Gary Speed nie żyje. Były piłkarz i trener Walii popełnił samobójstwo [data dostępu: 2011-11-28]
- ↑ Coleman trenerem reprezentacji Walii [data dostępu: 2012-01-19]
- ↑ Architekt sukcesów Walii odchodzi! Coleman poprowadzi Sunderland, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-11-18] (pol.).
- ↑ Ryan Giggs selekcjonerem reprezentacji Walii, „Sport.pl” [dostęp 2018-01-18] (pol.).
- ↑ Full Time Report Wales–Slovakia.
- ↑ Full Time Report England–Wales.
- ↑ Full Time Raport Russia–Wales.
- ↑ Full Time Report Wales–Northern Ireland.
- ↑ Full Time Report Wales–Belgium
- ↑ Full Time Report Portugal–Wales
- ↑ a b c d eu-football.info (ang.). [dostęp 29 maja 2012].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Oficjalna witryna związku (ang.)
- Profil na stronie FIFA (ang.)
- Profil na National Football Teams (ang.)
- RSSSF – archiwum wyników (ang.)
- RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą meczów i goli (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników reprezentacji na Mundialu 1958 (ang.)
- Planet World Cup – kadra reprezentacji Walii z Mundialu 1958 (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników z eliminacji do mistrzostw świata (ang.)