Jerzy Jarzębski

polski krytyk literacki

Jerzy Jarzębski (ur. 22 sierpnia 1947 w Bytomiu) – krytyk i historyk literatury, profesor nauk humanistycznych (1998)[1].

Jerzy Jarzębski
Kraj działania  Polska
Data i miejsce urodzenia 22 sierpnia 1947
Bytom
Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: literatura polska, literatura XX wieku
Alma Mater Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja 25 czerwca 1993 – literaturoznawstwo
UJ
Profesura 18 czerwca 1998
Polska Akademia Nauk
Status Członek Komitetu Nauk o Literaturze
Profesor UJ
jednostka Wydział Polonistyki; Katedra Historii Literatury Polskiej XX Wieku
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

ŻyciorysEdytuj

Absolwent studiów na Uniwersytet Jagielloński (1971). Tamże habilitował się w 1993 w zakresie literaturoznawstwa na podstawie pracy 'Prawda' w prozie XX wieku[1]. Znawca twórczości Witolda Gombrowicza, Brunona Schulza i Stanisława Lema. Jako krytyk najczęściej zajmuje się współczesną prozą. Emerytowany profesor zwyczajny na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, (wykładał m.in. w Studium Literacko-Artystycznym) i w Instytucie Polonistyki Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu[1]. W 1998 wykładał przez semestr letni na Uniwersytecie Harvarda, zastępując Stanisława Barańczaka, w semestrze zimowym 2000–2001 visiting professor na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Wykładał gościnnie na kilkudziesięciu wyższych uczelniach Europy, Azji i obydwu Ameryk. Jego prace tłumaczono na 20 języków.

W latach 2001–2003 członek jury Nagrody Literackiej Nike, W 2008 roku członek jury Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury pięknej COGITO. Od 2016 roku przewodzi jury Nagrody im. Witolda Gombrowicza za debiut prozatorski.

W 1984 otrzymał Nagrodę Wydziału I PAN im. Aleksandra Brucknera, w 1985 roku został laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich (od 1993 jest jej jurorem), a w 1991 roku uhonorowano go Nagrodą im. Kazimierza Wyki[2]. W 2006 nominowany do Nagrody Literackiej Nike za Prowincję Centrum[3].

Wśród wypromowanych przez niego doktorów jest m.in. Jakub Momro[4].

PublikacjeEdytuj

  • Gra w Gombrowicza (1982)
  • Powieść jako autokreacja (1984)
  • Zufall und Ordnung. Zum Werk Stanislaw Lems (1986)
  • W Polsce, czyli wszędzie. Studia o polskiej prozie współczesnej (1992)
  • Apetyt na Przemianę. Notatki o prozie współczesnej (1997)
  • Pożegnanie z emigracją. O powojennej prozie polskiej (1998)
  • Schulz (2000)
  • Podglądanie Gombrowicza (2000)
  • Wszechświat Lema (2002)
  • Słownik schulzowski (wraz z Włodzimierzem Boleckim i Stanisławem Rośkiem, 2003)
  • Gombrowicz (2004)
  • Proza dwudziestolecia (2005)
  • Prowincja Centrum. Przypisy do Schulza (2005)
  • Natura i teatr. 16 tekstów o Gombrowiczu (2007)
  • Proza: wykroje i wzory (2016)
  • Schulzowskie miejsca i znaki (2016)
  • Gry poetyckie i teatralne (2018)
  • Miasta – rzeczy – przestrzenie (2019)

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b c Prof. dr hab. Jerzy Jarzębski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-08-08].
  2. ↑ Nagroda im. Kazimierza Wyki. [dostęp 2014-05-18].
  3. ↑ Nagroda Nike 2006. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
  4. ↑ prof. dr hab. Jerzy Jarzębski, recenzenci.opi.org.pl.

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Jarzębski&oldid=61032461”