Jerzy Jarzębski
Jerzy Jarzębski (ur. 22 sierpnia 1947 w Bytomiu) – krytyk i historyk literatury, profesor nauk humanistycznych (1998)[1].
| ||
| Państwo działania |  Polska
| |
| Data i miejsce urodzenia | 22 sierpnia 1947 Bytom | |
| Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych | ||
| Specjalność: literatura polska, literatura XX wieku | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Jagielloński | |
| Habilitacja | 25 czerwca 1993 – literaturoznawstwo UJ | |
| Profesura | 18 czerwca 1998 | |
| Polska Akademia Nauk | ||
| Status | Członek Komitetu Nauk o Literaturze | |
| Profesor UJ | ||
| jednostka | Wydział Polonistyki; Katedra Historii Literatury Polskiej XX Wieku | |
ŻyciorysEdytuj
Absolwent studiów na Uniwersytet Jagielloński (1971). Tamże habilitował się w 1993 w zakresie literaturoznawstwa na podstawie pracy 'Prawda' w prozie XX wieku[1]. Znawca twórczości Witolda Gombrowicza, Brunona Schulza i Stanisława Lema. Jako krytyk najczęściej zajmuje się współczesną prozą. Emerytowany profesor zwyczajny na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, (wykładał m.in. w Studium Literacko-Artystycznym) i w Instytucie Polonistyki Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu[1]. W 1998 wykładał przez semestr letni na Uniwersytecie Harvarda, zastępując Stanisława Barańczaka, w semestrze zimowym 2000–2001 visiting professor na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Wykładał gościnnie na kilkudziesięciu wyższych uczelniach Europy, Azji i obydwu Ameryk. Jego prace tłumaczono na 20 języków.
W latach 2001–2003 członek jury Nagrody Literackiej Nike, W 2008 roku członek jury Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury pięknej COGITO. Od 2016 roku przewodzi jury Nagrody im. Witolda Gombrowicza za debiut prozatorski.
W 1984 otrzymał Nagrodę Wydziału I PAN im. Aleksandra Brucknera, w 1985 roku został laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich (od 1993 jest jej jurorem), a w 1991 roku uhonorowano go Nagrodą im. Kazimierza Wyki[2]. W 2006 nominowany do Nagrody Literackiej Nike za Prowincję Centrum[3].
Wśród wypromowanych przez niego doktorów jest m.in. Jakub Momro[4].
PublikacjeEdytuj
- Gra w Gombrowicza (1982)
- Powieść jako autokreacja (1984)
- Zufall und Ordnung. Zum Werk Stanislaw Lems (1986)
- W Polsce, czyli wszędzie. Studia o polskiej prozie współczesnej (1992)
- Apetyt na Przemianę. Notatki o prozie współczesnej (1997)
- Pożegnanie z emigracją. O powojennej prozie polskiej (1998)
- Schulz (2000)
- Podglądanie Gombrowicza (2000)
- Wszechświat Lema (2002)
- Słownik schulzowski (wraz z Włodzimierzem Boleckim i Stanisławem Rośkiem, 2003)
- Gombrowicz (2004)
- Proza dwudziestolecia (2005)
- Prowincja Centrum. Przypisy do Schulza (2005)
- Natura i teatr. 16 tekstów o Gombrowiczu (2007)
- Proza: wykroje i wzory (2016)
- Schulzowskie miejsca i znaki (2016)
- Gry poetyckie i teatralne (2018)
- Miasta – rzeczy – przestrzenie (2019)
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Prof. dr hab. Jerzy Jarzębski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-08-08].
- ↑ Nagroda im. Kazimierza Wyki. [dostęp 2014-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)].
- ↑ Nagroda Nike 2006. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
- ↑ prof. dr hab. Jerzy Jarzębski, recenzenci.opi.org.pl.
Linki zewnętrzneEdytuj
- III Międzynarodowy Festiwal Brunona Schulza – Drohobycz, maj 2008