Jerzy Panek
Jerzy Panek (ur. 11 grudnia 1918 w Tarnowie, zm. 5 stycznia 2001 w Krakowie) – polski grafik i malarz[1].
| Data i miejsce urodzenia |
11 grudnia 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 stycznia 2001 |
| Dziedzina sztuki |
Tablica pamiątkowa na kamienicy, w której mieszkał.
,_26_Rakowicka_street,_Krak%C3%B3w,_Poland.jpg)
Życiorys
edytujStudia odbywał na Wydziale Grafiki Państwowego Instytutu Sztuk Plastycznych w Krakowie, który w czasie wojny został przemianowany na Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau. Po wojnie studiował w krakowskim Instytucie Sztuk Plastycznych, a następnie na ASP pod kierunkiem Eibischa i Pronaszki. Zajmował się malarstwem i grafiką[2], a od 1952 roku głównie drzeworytem. Na początku wykorzystywał pomocniczo szkic i fotografię, potem na jego twórczość graficzną wpłynęła podróż do Chin w roku 1956 – zaczął rytować bezpośrednio na deskach. Na przełomie lat 1967/1968 był wykładowcą ASP w Krakowie, wiele lat później został jej honorowym profesorem.
Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON i Związku Polskich Artystów Plastyków.
Jego twórczość została wyróżniona nagrodami: złotym medalem na Triennale Współczesnej Sztuki Światowej w Nowym Delhi (1971, za drzeworyt Autoportret w białym kapeluszu), Nagrodą II Stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1963), Nagrodą im. Jana Cybisa (1986)[3], Nagrody Prasy IV Międzynarodowego Biennale Grafiki w Krakowie (1972).
Za całokształt pracy twórczej otrzymał w roku 1998 Nagrodę Miasta Krakowa i Nagrodę Wojewody Krakowskiego.
Przed śmiercią powstał o nim film dokumentalny Jerzy Panek. To, co najważniejsze, który zrealizowała Elżbieta Dzikowska[4]. Rajmund Kalicki, tłumacz współczesnych klasyków języka, charakteryzuje postać Jerzego Panka, niekiedy posługując się wyłącznie dialogiem[5].
Został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim w alei zasłużonych (kwatera LXIX pas B-2-17)[6]. Na tablicy nagrobnej oraz na tablicy pamiątkowej znajdują się kopie jego deski do drzeworytu „Chorągiew 1” z 1962 roku.
Przypisy
edytuj- ↑ Marek Sołtysik, Jerzy Panek. Autoportret w odprysku losu,https://instytutksiazki.pl/czasopisma,9,tworczosc,8,tworczosc-3-2019,212.html
- ↑ Sylwia Jankiewicz, MISTRZOWIE GRAFIKI POLSKIEJ - Jerzy Panek, „Krakowski Przegląd Notarialny”, Rok 5 (nr 1), marzec 2020, s. 101.
- ↑ Nagroda im. Jana Cybisa. culture.pl
- ↑ Jerzy Panek. To, co najważniejsze w bazie filmpolski.pl
- ↑ Marek Sołtysik, „Sztuka porusza prawdę” [online], Miesięcznik Twórczość, maj 2008.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Jerzy Panek. rakowice.eu. [dostęp 2021-05-27].
Linki zewnętrzne
edytuj- Strona jerzypanek.pl
- Jerzy Panek, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].
- Prezentacja obrazów artysty w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej. napiorkowska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- Dziedzictwo kulturowe po Jerzym Panku - „Znad Wilii”, nr 3 (83) z 2020 r., s. 90