Jerzy Popko
Jerzy Popko (ur. 12 września 1914 w Bobryku w powiecie pińskim, zm. 13 października 1975 w Warszawie) – polski nauczyciel i polityk. Minister leśnictwa i przemysłu drzewnego w latach 1970–1973, poseł na Sejm PRL I kadencji.
Data i miejsce urodzenia |
12 września 1914 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
13 października 1975 |
Minister leśnictwa i przemysłu drzewnego | |
Okres |
od 30 czerwca 1970 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
Syn Mikołaja. W 1933 ukończył seminarium nauczycielskie i został nauczycielem w szkole podstawowej, latach 1946–1948 pracował w administracji oświaty w Białymstoku. W 1955 ukończył studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W okresie 1934–39 nauczyciel w wiejskich szkołach na terenie województwa poleskiego. W okresie 1939–1941 dyrektor szkoły średniej w Borodziczach, następnie do 1944 pisarz w majątku ziemskim. Po 1945 był kierownikiem Szkoły Rolniczej w Stokowisku, inspektorem w Wydziale Oświaty Rolniczej Powiatowej Rady Narodowej w Białymstoku, od 1 sierpnia 1948 do 1952 dyrektor Działu Rolnictwa i Reform Rolnych Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku.
Od 1947 należał do Stronnictwa Ludowego, następnie do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Był członkiem prezydium wojewódzkiego komitetu ZSL w Białymstoku (1949–1952) oraz wiceprezesem wojewódzkiego komitetu w Białymstoku (1957–1962) i Lublinie (1952–1956). Od 1957 do 1958 kierownik zespołu ds. rad narodowych wydziału organizacyjnego Naczelnego Komitetu ZSL, a w latach 1959–1975 jego członek. W latach 1952–1956 był posłem na Sejm PRL I kadencji i przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie, w 1956 przewodniczący Prezydium tej rady. Od 1958 do 1962 przewodniczący Prezydium WRN w Białymstoku.
Od 1962 był podsekretarzem stanu w resorcie w Ministerstwie Rolnictwa, a od 30 czerwca 1970 do 22 listopada 1973 był ministrem leśnictwa i przemysłu drzewnego w rządach Piotra Jaroszewicza. Od 1973 do 1975 wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli.
Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Michaliną Janiną z domu Zbomirską (1913-2004). Małżeństwo miało syna Tadeusza (1942-1999). Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 4 Tuje m. 11)[1].
Odznaczenia edytuj
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)[2]
- Złoty Krzyż Zasługi (1948)[3]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)[4]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)[5]
Przypisy edytuj
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1434
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 62, poz. 390
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1475
- ↑ Medale "Za Zasługi dla Obronności Kraju" dla członków rządu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.
Bibliografia edytuj
- Leksykon Historii Polski z 1995
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Informacje w BIP IPN