Jerzy Trojanowski (wojskowy)

Jerzy Roman Trojanowski (ur. 25 lutego 1893 w Krakowie, zm. ?) – pułkownik piechoty doktor Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari

Jerzy Roman Trojanowski
ilustracja
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1893
Kraków

Data śmierci

?

Przebieg służby
Lata służby

1914

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Piechoty
2 Pułk Piechoty Legionów
36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej
19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa
40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich
37 Łęczycki Pułk Piechoty
2 Brygada Ochrony Pogranicza

Stanowiska

dowódca

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys

edytuj

Urodził się 25 lutego 1893 w Krakowie jako syn Józefa[1].

Podczas I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 2 pułku piechoty. W czasie walk na froncie dostał się do rosyjskiej niewoli.

W czasie wojny z bolszewikami dowodził 2 pułkiem piechoty Legionów (1 lutego – 18 lipca 1919) i 36 pułkiem piechoty Legii Akademickiej (23 marca[2] – 13 czerwca 1920). Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę w 19 pułku piechoty we Lwowie. 10 lipca 1922 roku przeniesiony został do 51 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Brzeżanach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W latach 1923–1926 pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy 40 pułku piechoty we Lwowie. 8 września 1926 roku objął dowództwo 37 pułku piechoty w Kutnie. W styczniu 1931 roku przeniesiony został do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 2 Brygady Ochrony Pogranicza w Baranowiczach[3]. W 1937 roku został dowódcą Obrony Przeciwlotniczej Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu.

Awanse

edytuj
  • porucznik – 12 października 1914 roku
  • kapitan – 15 maja 1915 roku
  • podpułkownik – zatwierdzony 11 czerwca 1920 roku z dniem 1 kwietnia 1920 roku, zweryfikowany 3 maja 1922 roku ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 126. lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • pułkownik – 16 marca 1927 roku ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-08-17].
  2. Księga chwały piechoty s. 465–567. Natomiast Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 36-go Pułku..., s. 34 podał, że dowództwo pułku objął w kwietniu 1920 r.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku.
  4. M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

edytuj
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934
  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych
  • Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.
  • Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 36-go Pułku Piechoty Legii Akademickiej, Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona", Warszawa 1930.