Johann Friedrich Hugo von Dalberg

Johann Friedrich Hugo Nepomuk Eckenbert von Dalberg[1] (ochrzcz. 17 maja 1760 w Moguncji[1], zm. 26 lipca 1812 w Aschaffenburgu[1][2][3]) – niemiecki duchowny, kompozytor, pianista i pisarz muzyczny, baron[1].

Johann Friedrich Hugo von Dalberg
Ilustracja
Imię i nazwisko

Johann Friedrich Hugo Nepomuk Eckenbert von Dalberg

Data i miejsce urodzenia

17 maja 1760 (data chrztu)
Moguncja

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

26 lipca 1812
Aschaffenburg

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista, pisarz

Życiorys edytuj

Pochodził z rodziny szlacheckiej[3]. Studiował teologię w Getyndze[1][2][3]. Uczył się kompozycji i teorii muzyki u Ignaza Holzbauera[1][3]. Około 1775 roku odbył podróż do Włoch[1][2], w 1798 roku odwiedził natomiast Anglię[2]. Był kanonikiem katedr w Trewirze, Wormacji i Spirze[1][3]. Pełnił ponadto funkcję kanclerza na dworze elektorskim w Trewirze i Koblencji[2]. Przez dłuższy czas przebywał także w Erfurcie[1]. Koncertował jako pianista[2][3].

Skomponował m.in. 7 sonat skrzypcowych, Oktet, Trio fortepianowe, utwory na instrumenty klawiszowe, melodramat Eva’s Klagen na głos i instrumenty, 2 kantaty[1], ponadto pieśni świeckie i religijne[1] do tekstów niemieckich, francuskich i angielskich[2]. Napisał muzykę do Ody do radości Friedricha Schillera (1799)[2]. Był jednym z prekursorów stylu romantycznego w muzyce[1][3].

Nie był profesjonalnie wykształconym muzykiem, posiadał jednak rozległą wiedzę[2]. Poza muzyką zajmował się m.in. prawem, meteorologią i badaniami nad Orientem[3]. Znał antyczną i średniowieczną teorię muzyki, a także poglądy XVIII-wiecznych myślicieli takich jak Jean-Jacques Rousseau i Johann Gottfried Herder[1]. Rozległość zainteresowań i niezbyt ścisłe traktowanie tematów powodują jednak, że jego pisma mają dyletancki charakter[1].

Wybrane prace edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2][3])

  • Blicke eines Tonkünstlers in die Musik der Geister (Mannheim 1787)
  • Vom Erfinden und Bilden (Frankfurt nad Menem 1791)
  • Untersuchungen über den Ursprung der Harmonie und ihre allmählige Ausbildung (Erfurt 1801)
  • Die Äolsharfe. Ein allegorischer Traum (Erfurt 1801)
  • Über die Musik der Indier (Erfurt 1802)
  • Lieder der Inder und anderer orientalischer Völker (Erfurt 1802)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 325. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 779. ISBN 0-02-865527-3.
  3. a b c d e f g h i The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 192. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne edytuj