Johann Ernst von Wallenrodt
Johann Ernst von Wallenrodt, Johann Ernst Graf von Wallenrodt, John Ernst von Wallenrodt (ur. 27 września 1695 w Królewcu, zm. 20 września 1766 w Królewcu) – pruski dworzanin, minister i polityk, angielski i pruski dyplomata.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 września 1766 |
| Rezydent Wielkiej Brytanii w Gdańsku | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Rezydent Prus w Gdańsku | |
| Okres | |
| Poseł Prus w Warszawie | |
| Okres | |
Życiorys edytuj
Johann Ernst von Wallenrodt, w odróżnieniu od Johanna Ernsta von Wallenrodta (1615–1697), zwanego także Młodszym, należał do pruskiej linii von Wallenrodt. Jego rodzice, Ernst von Wallenrodt z Lekławek (1651–1735) i Katharina Elisabeth von der Groeben (1663–1705), byli zarządcami Morąga, Miłakowa, a także zwierzchnikami Ostródy, Olsztynka i Czerniachowska.
Johann studiował na Albertinie (1711-) i w 1714 udał się przez Genewę, do Francji, gdzie uczestniczył w pogrzebie Ludwika XIV (1715), w karnawale w Brukseli i w 1716 wrócił do Berlina, gdzie został mianowany szambelanem królewskim, w 1722 tajnym radcą i otrzymał Order Szlachetności (Order de la Générosité). W 1723 wyjechał do Hanoweru, gdzie od Jerzego I otrzymał nominację na angielskiego rezydenta w Gdańsku (1724-1735).
W październiku 1724 uczestniczył w posiedzeniu Sejmu w Warszawie, w uroczystościach koronacyjnych Jerzego II w Londynie (1727), oraz w Kongresie Pokojowym w Soissons (Friedenkongress von Soissons) (1728-1729). W 1730 wrócił do Gdańska, reprezentując w randze rezydenta również Prusy (1733-1737). W 1734 został mianowany tajnym radcą stanu lub ministrem stanu i wojny w Berlinie[1]. W 1740 wstąpił do loży masońskiej „Pod Trzema Globami” (Zu den drei Weltkugeln) w Berlinie. Po złożeniu hołdu Fryderykowi Wilhelmowi (1740), w 1742 przeniósł się z Gdańska do Królewca. W styczniu 1743 otrzymał tytuł naczelnego marszałka (Obermarschall). Był protektorem Towarzystwa Niemieckiego w Królewcu (Deutsche Gesellschaft in Koenigsberg) (1743-).
Poseł Prus w Warszawie (1744-1746), m.in. pełniący rolę przedstawiciela na sejmie polskim w Grodnie. W 1744 władze RP i sam August III Sas zażądali odwołania Wallenrodta i rezydenta pruskiego Karla Friedricha Hoffmanna, wmieszanych w sposób nie budzący wątpliwości w aferę zerwania sejmu 1744 roku, w czym dopomógł im poseł francuski Alphonse Marie Louis de Saint-Séverin. Berlin zwlekał jednak jeszcze rok z odwołaniem dyplomatów. Mimo napiętej sytuacji nie doszło do zerwania stosunków dyplomatycznych.[2][3]
Podczas wojny siedmioletniej, w 1762 został skierowany do Królewca. Zmarł jako minister i naczelny marszałek[4][5].
Przypisy edytuj
- ↑ Christian August Ludwig Klaproth, Immanuel Karl Wilhelm Cosmar: Der königl. Preußische und Churfürstl. Brandenburgische Wirklich Geheime Staats-Rat an Seinem zweihundertjährigen Stiftungstage den 5ten Januar 1805, Berlin 1805, s. 418, nr. 183
- ↑ tekst przeniesiony z hasła Johann Wallenrodt
- ↑ Zbigniew Wójcik (red.): Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795, PWN Warszawa 1982, s. 442
- ↑ Detlef Döring, Franziska Menzel, Rüdiger Otto, Michael Schlott: Johann Christoph Gottsched Briefwechselunter Einschluß des Briefwechsels von Luise Adelgunde Victorie Gottsched, Band 9: November 1742 – Februar 1744, Walter de Gruyter Berlin/Boston 2015, s. 698
- ↑ Jacob Friedrich Werner: Nachrichten von dem gräflichen und adelichen von Wallenrodischen Geschlecht, Königsberg 1763, s. 36–40
Bibliografia edytuj
- Zbigniew Wójcik (red.): Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795, PWN Warszawa 1982, s. 442
- Rolf Straubel (red.): Biographisches Handbuch der preußischen Verwaltungs- und Justizbeamten 1740–1806/15, K.G. Saur Verlag München 2009, s. 1064, ISBN 978-3-598-23229-9
- Detlef Döring, Franziska Menzel, Rüdiger Otto, Michael Schlott: Johann Christoph Gottsched Briefwechselunter Einschluß des Briefwechsels von Luise Adelgunde Victorie Gottsched, Band 9: November 1742 – Februar 1744, Walter de Gruyter Berlin/Boston 2015, s. 698, ISBN 978-3-11-042883-4