Juda Barsabbas

Juda Barsabbas lub Barsaba (zm. prawd. w I w.) – chrześcijanin pochodzący najprawdopodobniej z Jerozolimy, który został wysłany w I wieku przez Apostołów, razem ze św. Pawłem, św. Barnabą i Sylasem do Antiochii^[1].

Informacje dotyczące działalności Judy Barsabbasa odnajdujemy w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich^[2]. Księga ta nazywa Judę prorokiem. Niektóre rękopisy Dziejów Apostolskich wskazują na samotny powrót Judy do Jerozolimy^[3].

Przydomek Barsabbas oznaczający syna szabatu, odpoczynku lub powrotu pochodzi z języka aramejskiego – Barszeba. Był w użyciu już w czasach Chrystusa.

Przypisy

↑ Xavier Léon-Dufour: Słownik Nowego Testamentu. Kazimierz Romaniuk (tłum.). Poznań: Księgarnia Świętego Wojciecha, 1998, s. 323. ISBN 83-7015-351-8.
↑ Dz 15,22-32 w Biblii Tysiąclecia
↑ Przypis do Dz 15,22 w Alfred Cholewiński, Zbigniew Kiernikowski, Krzysztof Sarzała: Biblia Jerozolimska. Poznań: Pallottinum, 2006, s. 1541. ISBN 83-7014-519-1.

[DLX-1] Xavier Léon-Dufour: Słownik Nowego Testamentu. Kazimierz Romaniuk (tłum.). Poznań: Księgarnia Świętego Wojciecha, 1998, s. 323. ISBN 83-7015-351-8.

[(Dz)-2] Dz 15,22-32 w Biblii Tysiąclecia

[PRZ-3] Przypis do Dz 15,22 w Alfred Cholewiński, Zbigniew Kiernikowski, Krzysztof Sarzała: Biblia Jerozolimska. Poznań: Pallottinum, 2006, s. 1541. ISBN 83-7014-519-1.

[1]

[2]

[3]