Julia Józewska z d. Bolewska, ps. „Ewa” (ur. w czerwcu 1892 w Śmile, zm. 20 maja 1939 w Łodzi) – malarka, działaczka niepodległościowa i społeczna, żona malarza i polityka – Henryka Józewskiego[1].

Julia Józewska
Ewa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

czerwiec 1892
Śmiła

Data i miejsce śmierci

20 maja 1939
Łódź

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

malarka, działaczka społeczna

Małżeństwo

Henryk Józewski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Ukończyła gimnazjum w Kijowie[1]. Po zdaniu matury uczęszczała na kursy żeńskie oraz działała w organizacji młodzieżowej „Polonia”. Następnie studiowała historię sztuki i malarstwo[2] w Lozannie i grafikę w Monachium. Podczas I wojny światowej powróciła do Kijowa i zaangażowała się w działalność w Polskiej Organizacji Wojskowej jako łączniczka. W 1919 wzięła ślub z Henrykiem Józewskim, ówczesnym komendantem naczelnym POW w Kijowie[1] i razem z nim wyjechała do Polski[2]. Po wojnie jako osadnicy wojskowi do 1926 mieszkali na Wołyniu. Po przewrocie majowym jej mąż zajmował eksponowane stanowiska, w związku z czym Józewska towarzyszyła mu w jego działalności politycznej[2].

Podczas pobytu w Łucku, gdzie Józewski pełnił funkcję wojewody wołyńskiego[2], działała w organizacjach społecznych – była organizatorką[1] i przez 10 lat[2] przewodniczącą Zrzeszenia Wojewódzkiego Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet oraz tworzyła obrazy, które wystawiała m.in. na wystawie krajobrazu polskiego w Łucku (1932)[1]. Pełniła także obowiązki przewodniczącej Towarzystwa Popierania Przemysłu Ludowego oraz Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży i wiceprzewodniczącą Polskiego Białego Krzyża[2]. Podczas pobytu w Łodzi, gdzie jej mąż był wojewodą łódzkim, działała jako wiceprzewodnicząca Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży w Łodzi, przewodnicząca okręgu łódzkiego Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet, a także przewodnicząca towarzystwa „Opieka”[2].

Życie prywatne edytuj

Była córką lekarza i działacza społecznego – Henryka Bolewskiego oraz Matyldy z domu Neyman. Zmarła 20 maja 1939 w Łodzi[1].

Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h Helena Wiórkiewicz, Henryk Jan Józewski 1892–1981. Polityk, artysta, malarz, „Niepodległość i Pamięć” (19), Muzeum Niepodległości w Warszawie, 2003.
  2. a b c d e f g Z karty żałobnej, „Ilustrowana Republika” (142), 24 maja 1939.