Julian Hendler
Julian Hendler (ur. 4 lutego 1907 w Kielcach[1], zm. 2 grudnia 2008 tamże[2]) – polski harcerz i żołnierz[3].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 lutego 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 grudnia 2008 |
| Stopień instruktorski |
harcmistrz |
| Organizacja harcerska |
ZHP |
| instruktor Komendy Chorągwi | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys edytuj
Julian Hendler urodził się 4 lutego 1907 roku w rodzinie rzemieślniczej w Kielcach. Był synem Juliana i Marianny z Kosińskich[4].
Do ZHP wstąpił w 1918 r.[1] – do 3 Kieleckiej Drużyny Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki. Przyrzeczenie harcerskie złożył 8 stycznia 1920 roku[5]. Następnie był członkiem 2 Kieleckiej Drużyny Harcerzy im. Henryka Dąbrowskiego działającej w Gimnazjum im. Mikołaja Reja[3] (obecnie I Liceum Ogólnokształcące w Kielcach).
W 1929 r. otrzymał stopień podharcmistrza, a w 1931 r. stopień harcmistrza. W latach 1928–29 Julian Hendler był drużynowym 8 Kieleckiej Drużyny Harcerzy, a w latach 1932–38 prowadził drużynę starszych harcerzy w Opatowie. W tym czasie brał udział w Zlotach ZHP: w Poznaniu (1929) i w Spale (1935). Był uczestnikiem Zlotu Skautów Słowiańskich w Pradze w 1931 r. i Zlotu w Gödele w 1933 r[4].
W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. był członkiem Pogotowia Harcerskiego[1].
W 1928 r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, kontynuował je na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1930 r. rozpoczął pracę zawodową w Urzędzie Skarbowym w Częstochowie[5].
W chwili wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję Komendanta Pogotowia Wojennego w Ostrowcu Świętokrzyskim. Na wyraźny nakaz władz okupacyjnych, zagrożony karą śmierci, zmuszony został do podjęcia pracy w Urzędzie Skarbowym pod nadzorem niemieckim. W czasie okupacji niemieckiej należał do ZWZ i AK, a od 1943 r. do Szarych Szeregów[5]. Wojnę zakończył w stopniu kapitana.
Po zakończeniu wojny pracował jako instruktor w Hufcu Kielce-Miasto. W latach 1957–59 pracował w Komendzie Chorągwi Kieleckiej. Od 1980 r. był członkiem Kręgu Seniorów ZHP Łysica. Do swojej śmierci był członkiem Komisji Historycznej przy Komendzie Chorągwi Kieleckiej[3].
Uczestniczył w zbiórkach i uroczystościach Kręgu Łysica-Jodła[1], a także w Sejmikach Kręgów Łysicy w Sielpi[4].
Odznaczony w 87. rocznicę bitwy warszawskiej Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w 2000 r. awansował go na porucznika Wojska Polskiego[5]. W 2007 r. awansowany do stopnia majora przez Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Kielcach.
Zmarł 2 grudnia 2008 r. Został pochowany na Cmentarzu Nowym w Kielcach[5][2].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)[5]
- Krzyż Armii Krajowej (1995)[5]
- Krzyż za udział w Wojnie 1918-1921 (1991)[5]
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1986)[5]
- Medal „Pro Memoria”
- Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1986)[5]
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” z rozetą i mieczami (1981)[5]
- Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1982)[5]
- Odznaka „Za Zasługi dla Kielecczyzny” (1982)[5]
- Odznaka Honorowa PCK I stopnia (1980)[5]
- Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość” (1995)[5]
- Nagroda „Zasłużony dla Miasta Kielce”[5]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d J.S.K. Internet, Spotkanie u wojewody [online], Świętokrzyski Urząd Wojewódzki w Kielcach [dostęp 2021-12-09] (pol.).
- ↑ a b Redakcja, Kielce > Zmarł Julian Hendler [online], Echo Dnia Świętokrzyskie, 3 grudnia 2008 [dostęp 2021-12-09] (pol.).
- ↑ a b c d Andrzej Rembalski, Hendler Julian, [w:] Janusz Wojtyczy (red.), Harcerski Słownik Biograficzny, t. 4, Warszawa 2016, s. 93-95.
- ↑ a b c Julian Hendler, [w:] Edyta Smolińska, Małgorzata Pronobis, Robert Kardas (red.), 100-lecie Bitwy Warszawskiej, Kielce 2021, s. 100.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Dom Harcerza Kielce, Schronisko, ZHP, Sztuczna ściana wspinaczkowa, Harcerska Orkiestra Dęta [online], www.dhkielce.zhp.pl [dostęp 2021-12-09].