Kaliska Kolej Dojazdowa
Kaliska Kolej Dojazdowa (KKD), sieć kolei wąskotorowej 750 mm łączącej Opatówek, Russów i Turek z Kaliszem, wybudowana w latach 1914–1917, w 1918 przejęta przez powiat kaliski i przekazana Polskim Kolejom Państwowym
| ||
| Kaliska Kolej Dojazdowa | ||
| Dane podstawowe | ||
| Zarządca | Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych | |
| Tabela SRJP | 305 | |
| Rozstaw szyn | 750 mm | |
| Sieć trakcyjna | brak | |
 Mapa przedstawiająca przebieg Kaliskiej Kolei Dojazdowej | ||
Portal  Transport szynowy
| ||
W roku 1913 zarząd Towarzystwa Akcyjnego Cukrowni i Rafinerii w Zbiersku podjął decyzję o budowie kolei podjazdowej z Opatówka do Zbierska. Pierwsza informacja prasowa o podjęciu prac nad budową pochodzi z 17 maja 1914 - budowę rozpoczęto w rejonie Rożdżał. W tym samym czasie powstało również odgałęzienie do Russowa.
W 1916 niemieckie oddziały kolejowe przedłużyły linię od Zbierska do Turku. W 1917 kolejka została zakupiona przez powiat kaliski, który natychmiast przystąpił do budowy odcinka Borków Stary - Kalisz. Ruch pasażerski na kolejce kaliskiej zainaugurowano 15 października 1918. W okresie międzywojennym kolej funkcjonowała pod firmą Kalisko-Turecka Kolej Powiatowa jako wspólna własność powiatów kaliskiego i tureckiego. Poza przewozami kolejowymi prowadzony był także publiczny transport autobusowy. W 1939 kolejka znalazła się pod zarządem niemieckim. Okres II wojny światowej, pomimo bardzo intensywnej eksploatacji, przetrwała bez zniszczeń, co umożliwiło wznowienie ruchu regularnego natychmiast po przejściu frontu w 1945.
W 1949 nastąpiło przymusowe przejęcie kolejki przez PKP, które zarząd nad Kaliską Koleją Wąskotorową (przemianowaną następnie na Kaliską Kolej Dojazdową) powierzyło początkowo dyrekcji łódzkiej, a następnie poznańskiej. W tym czasie na kolei jako pierwszej w Polsce, wprowadzono do ruchu towarowego wagony transportery, które wyeliminowały kłopotliwy przeładunek ręczny z wagonów normalnotorowych na wąskotorowe. W latach 50. kolej przewoziła większość materiałów do budowy kompleksu górniczo-energetycznego w Turku. Do roku 1991 prowadzono rozkładowy ruch pociągów pasażerskich na odcinkach: Opatówek - Żelazków, Zbiersk - Turek i Kalisz -Zbiersk. W kwietniu i maju 1994 rozebrano odcinek linii Borków Stary - Kalisz. W 1997 z usług kolejki zrezygnowała Cukrownia Zbiersk. Przewóz towarów w strukturach PKP trwał do końca 2001, po czym została przejęta ponownie przez powiat kaliski (50 km torów oraz ponad 6 ha terenów w Turku). Z chwilą przejęcia kolejki przez samorząd nowym operatorem zostało Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych. W 2002, po sześciu miesiącach przerwy, wznowiono ruch pociągów, początkowo turystyczny, a od lipca również towarowy[1].
Aktualnie, w okresie letnim, uruchamiane są pociągi turystyczne na odcinku Zbiersk - Petryki, z których w czasie jednego weekendu korzysta około 300-500 osób[2]. Pozostała część linii (odcinek Złotniki - Opatówek) jest w złym stanie technicznym[3] i nie nadaje się do użytku.
W 2015 roku KKD nieodpłatnie przejął powiat kaliski[4], który zamierza odtworzyć linię do Opatówka, przerwaną przez brak przejazdu przez drogę wojewódzką w miejscowości Florentyna[5].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Ciuchcia na Muralu. 2018-07-07. [dostęp 2019-01-01].
- ↑ http://shortlines.pl/travel.html
- ↑ Tory z brzuchem, rc.fm [dostęp 2016-08-22].
- ↑ Kolejka dla powiatu, rc.fm [dostęp 2016-08-22].
- ↑ Wąskotorówką ze Zbierska do Opatówka? Plany reaktywacji ciuchci. 2017-08-01. [dostęp 2019-01-01].