Kamerun (wulkan)

czynny wulkan w Kamerunie

Kamerun (znany także pod nazwą Fako) – czynny wulkan w Kamerunie, leżący nieopodal Zatoki Gwinejskiej, najwyższy szczyt tego państwa. Ostatnie erupcje miały miejsce 28 marca 1999 r. i 28 maja 2000 r.

Kamerun
Ilustracja
Kratery po erupcjii w 2000 r.
Państwo

 Kamerun

Położenie

Fako

Pasmo ?
Wysokość

4095 m n.p.m.

Wybitność

3096 m

Pierwsze wejście

1861
Richard Francis Burton,
Gustav Mann

Dane wulkanu
Rok erupcji

≈450 p.n.e., 1650, 1807, 1825, 1838–1839, 1845–1846, 1852, 1865, 1866, 1868, 1871, 1909, 1922, 1925, 1954, 1959, 1982, 1989, 1999, 2000

Typ wulkanu

stratowulkan

Położenie na mapie Kamerunu
Mapa konturowa Kamerunu, na dole po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kamerun”
Ziemia4°13′08″N 9°10′24″E/4,218889 9,173333

Kamerun jest jednym z największych wulkanów Afryki, sięga 4095 m n.p.m. Stromy masyw stratowulkanu jest zbudowany przeważnie ze skał bazaltowych i trachybazaltowych leżących na podstawie z prekambryjskich skał metamorficznych, przykrytych osadami pochodzącymi z kredy i czwartorzędu. Na południe od głównego szczytu leży drugi, zwany Etinde (lub Mały Kamerun). Wokół głównego znajduje się ponad 100 kraterów pasożytniczych.

Historyczna aktywność, największa wśród zachodnioafrykańskich wulkanów, została po raz pierwszy zaobserwowana w V wieku p.n.e. przez kartagińskiego żeglarza Hannona. Odnotowano kilka przeciętnych wybuchów i erupcji z obydwu szczytów i szczelin skalnych. Erupcja z 1922 r. utworzyła jęzor lawy skierowany w kierunku południowo-zachodnim, który osiągnął brzeg Atlantyku, zaś lawa pochodząca z erupcji w 1999 zatrzymała się zaledwie 200 m od morza.

Wszystkie erupcje: około 450 p.n.e., 1650, 1807, 1825, 1838–1839, 1845–1846, 1852, 1865, 1866, 1868, 1871, 1909, 1922, 1925, 1954, 1959, 1982, 1989, 1999, 2000.

Pierwszego wejścia na szczyt dokonali Richard Francis Burton i Gustav Mann w 1861 r. Pierwszymi Polakami na szczycie wulkanu byli najprawdopodobniej 12 grudnia 1884 r. Stefan Szolc-Rogoziński i Leopold Janikowski. Brytyjska odkrywczyni Mary Kingsley, jedna z pierwszych europejskich zdobywców góry, opisała swoją wyprawę w wydanych w 1897 wspomnieniach pt. Travels in West Africa.

Na szczyt można dostać się piechotą, a rokrocznie odbywa się również wyścig, podczas którego biegacze zdobywają szczyt w ok. 4,5 godziny.

W 2009 utworzono tu Park Narodowy Góry Kamerun[1] o powierzchni 58178 ha[2].

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj