Kamienica przy ul. Piłsudskiego 2 w Radomiu

Kamienica przy ul. Piłsudskiego 2 w Radomiu (Dom Zajdensznirów) – zabytkowa secesyjna kamienica z 1911, położona w Radomiu na rogu ul. Piłsudskiego i ul. Traugutta.

Kamienica przy ul. Piłsudskiego 2 w Radomiu
Zabytek: nr rej. 847/A z 15.03.1975 oraz 497/A/91 z 6.11.1991
Ilustracja
Narożna fasada kamienicy
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

 Radom

Adres

ul. Piłsudskiego 2 / ul. Traugutta 40

Styl architektoniczny

secesja

Kondygnacje

3

Ukończenie budowy

1911

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Piłsudskiego 2 w Radomiu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Piłsudskiego 2 w Radomiu”
Położenie na mapie Radomia
Mapa konturowa Radomia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Piłsudskiego 2 w Radomiu”
Ziemia51°23′50,96″N 21°09′07,42″E/51,397490 21,152060

Okazała kamienica powstała prawdopodobnie w 1911, co sugeruje data umieszczona nad bramą wjazdową[1]. Zaprojektowano ją w stylu secesyjnym z elementami rodzącego się modernizmu (uproszczenie form)[1]. Fasada budynku podzielona jest na trzy części: elewacja od ul. Piłsudskiego, elewacja od ul. Traugutta oraz zaokrąglony narożnik, różniące się detalami zdobniczymi[1]. Kamienica jest też określana jako dom Zajdensznirów[2].

Kamienica wpisana jest do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa pod numerem 847/A z 15.03.1975 oraz 497/A/91 z 6.11.1991[3]. Znajduje się też w gminnej ewidencji zabytków miasta Radomia[4].

W nocy z 1 na 2 listopada 1918 w kamienicy w mieszkaniu Jana Wigury powstał z inicjatywy Polskiej Partii Socjalistycznej tzw. Komitet Pięciu, mający przejąć w Radomiu władzę z rąk austriackich. Komitet uchwalił powołanie niezależnej Republiki Radomskiej, istniejącej do 9 listopada. W listopadzie 2018 na ścianie budynku odsłonięto tablicę upamiętniającą powstanie Komitetu Pięciu[5].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj