Kazimierz Szeląg
Kazimierz Szeląg (ur. 20 stycznia 1933 w Nawsiach Kołaczyckich, zm. 9 czerwca 2024[1][2]) − generał brygady WP.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1952–1991 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych ds. politycznych |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujW 1950 roku skończył liceum w Kołaczycach, po czym przez rok pracował w Zakładach Przemysłu Papierniczego w Wojcieszowicach, następnie wstąpił do Wojska Polskiego i w 1952 roku ukończył Techniczną Szkołę Wojsk Lotniczych w Warszawie.
Początkowo służył jako technik uzbrojenia lotniczego w 20. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego we Wrocławiu w stopniu chorążego, od 1952 roku instruktor remontu uzbrojenia lotniczego, a od 1956 wykładowca w Szkole Specjalistów Remontowych Lotnictwa. Od jesieni 1953 roku podporucznik, od 1 czerwca 1956 porucznik, od września 1961 kapitan. W latach 1957–1960 technik uzbrojenia eskadry lotniczej w 5. Pułku Lotnictwa Szturmowego w Bydgoszczy. Następnie do 1963 roku kierownik grupy technicznej w 48. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego, a w latach 1963–1965 w 4. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Goleniowie. W 1965 roku był instruktorem politycznym batalionu zaopatrzenia i zastępcą dowódcy dywizjonu technicznego ds. politycznych.
W latach 1967–1971 studiował w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie, następnie był zastępcą dowódcy 40. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego ds. politycznych w Świdwinie w stopniu majora, a od 30 września 1972 roku podpułkownika. Od września 1976 roku był zastępcą dowódcy i szefem wydziału politycznego 26. Brygady Artylerii OPK ds. politycznych, od września 1978 w stopniu pułkownika.
Od 24 kwietnia 1980 do 6 września 1982 roku był zastępcą komendanta Wyższej Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej ds. politycznych w Jeleniej Górze, następnie do lutego 1987 roku zastępcą dowódcy 2. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju ds. politycznych w Bydgoszczy, później szefem Zarządu Politycznego i zastępcą dowódcy Wojsk Lotniczych w Poznaniu ds. politycznych. Jesienią 1988 roku mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa gen. armii Wojciech Jaruzelski.
Od czerwca 1990 roku w dyspozycji MON, w maju 1991 zwolniony ze służby i później przeniesiony w stan spoczynku.
Awanse
edytujW trakcie wieloletniej służby w Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[3]:
- podporucznik – 1953
- porucznik - 1956
- kapitan – 1961
- major – 1968
- podpułkownik – 1972
- pułkownik – 1978
- generał brygady – 1988
Wybrane odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1987)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
- Złoty Krzyż Zasługi (1973)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Przypisy
edytuj- ↑ Pogrzeb gen. bryg. w st. spocz. Kazimierza SZELĄGA – Stowarzyszenie 2KOP [online] [dostęp 2024-07-11] (pol.).
- ↑ Cmentarze komunalne [online], cmentarze.bydgoszcz.pl [dostęp 2024-07-11].
- ↑ J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. IV: S-Ż, Toruń 2010, s. 37–39
Bibliografia
edytuj- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 37-39.