Klonorchoza
Klonorchoza – choroba pasożytnicza człowieka oraz innych ssaków mięsożernych (np. kota, psa, świni), wywoływana przez przywrę chińską (Clonorchis sinensis)[1][2]. Na świecie obecnie 10[1] lub nawet 20 milionów ludzi jest zakażonych tym pasożytem[2][3]. Lekiem z wyboru w leczeniu klonorchozy jest prazykwantel (25 mg/kg masy ciała, co 8 godzin, przez 1 dzień)[4].
| clonorchiasis | |
| |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Przywra chińska jest endemitem Azji Południowo-Wschodniej[1][3], naturalnie występuje na Dalekim Wschodzie[5][6] (Chiny, Tajwan, Korea, Japonia, Wietnam), ale odnotowuje się przypadki jej występowania na całym świecie, w efekcie zawleczenia (najczęściej z importowanymi rybami)[3][7].
Patogeneza
edytujŁagodna postać zakażenia (gdy w zakażeniu uczestniczy niewielka liczba pasożytów) często jest bezobjawowa[1].
W postaci ostrej (gdy w zakażeniu uczestniczą setki lub tysiące osobników) dochodzi do przerostu nabłonka dróg żółciowych oraz do ich rozszerzenia i metaplazji[1][2] (powikłaniem szczególnie intensywnego zakażenia może być nawet rak dróg żółciowych)[2]. Pojawiają wówczas również różnego rodzaju przerosty (brodawczaki, gruczolaki, a nawet nowotwory) oraz bolesne stany zapalne pęcherzyka żółciowego[1] oraz wątroby[1][2] (mogące prowadzić do jej powiększenia[1], zwłóknienia[2], marskości lub nawet żółtaczki)[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Antoni Deryło (red.), Parazytologia i akaroentomologia medyczna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 193–195, ISBN 978-83-01-13804-2.
- ↑ a b c d e f Zbigniew Pawłowski: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Wyd. III (uaktualnione). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 499–501. ISBN 83-200-2748-9.
- ↑ a b c Rościsław Kadłubowski, Alicja Kurnatowska: Zarys parazytologii lekarskiej. Wyd. VII. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1999, s. 202–203. ISBN 83-200-23-16-5.
- ↑ J.E. Rosenblatt, Antiparasitic agents, „Mayo Clinic Proceedings”, 74 (11), 1999, s. 1161–1175, DOI: 10.4065/74.11.1161, PMID: 10560606 (ang.).
- ↑ Witold Stefański: Przywry (Trematoda). W: Zoologia. Bezkręgowce. Tom 1. Część 2. Eugeniusz Grabda (red.). Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 493.
- ↑ Claude Combes: Ekologia i ewolucja pasożytnictwa. Długotrwałe wzajemne oddziaływania. Wydawnictwo Lekarskie PWN, 1999, s. 57. ISBN 83-01-12882-8.
- ↑ Alicja Buczek: Atlas pasożytów człowieka. Lublin: Wydawnictwo Koliber, 2005, s. 54. ISBN 83-921-869-6-6.
