Klubowy Puchar Europy w szachach

Klubowy Puchar Europy w szachach (ang. European Chess Club Cup) – rozgrywki szachowe, mające na celu wyłonienie najlepszej klubowej drużyny w Europie

Historia

edytuj

Po raz pierwszy pomysł zorganizowania turnieju, którego zwycięzca otrzymywał tytuł mistrza Europy drużyn klubowych, pojawił się w połowie lat 50. XX wieku w Jugosławii. Tam też, w 1956 r., rozegrano pierwsze, nieoficjalne zawody, w których uczestniczyło 9 zespołów (w tym DWP Warszawa), a I m. zajął "Partizan" Belgrad[1]. Na kolejny, tym razem już oficjalny Klubowy Puchar Europy, trzeba było czekać aż 20 lat. Zawody rozegrano systemem pucharowym z udziałem 20 drużyn. Obowiązywał system dojazdowy, w każdej rundzie odbywał się mecz i rewanż, od pierwszej edycji drużyny wystawiały składy 6-osobowe. Pierwsze puchary odbywały się w cyklach trzyletnich, następnie skróconych do okresu dwuletniego. Od 1993 r. zawody zaczęto rozgrywać w jednym miejscu i czasie, systemem składającym się z eliminacji i finału (systemem pucharowym). Od 2000 r. w rozgrywkach obowiązuje system szwajcarski (na dystansie 7 rund).

Rozgrywki w kategorii kobiet po raz pierwszy odbyły się w 1996 r. Początkowo odbywały się one oddzielnie, od 2003 r. oba Puchary rozgrywane są w tym samym miejscu i czasie. Mecze w Pucharze kobiet rozgrywane są na 4 szachownicach.

Każda z edycji Klubowego Pucharu Europy skupia na starcie kilkadziesiąt drużyn z całego kontynentu oraz wielu czołowych arcymistrzów świata (np. w 2008 r. w zawodach uczestniczyło 22 szachistów z rankingiem powyżej 2700 punktów[2] spośród 32 posiadających w tym okresie taką punktację[3]). Tak liczny udział czołowych szachistów możliwy jest dzięki regulaminowi, który zezwala na start dowolnej liczby obcokrajowców w poszczególnych zespołach. Każda federacja zrzeszona w Europejskiej Unii Szachowej (ang. European Chess Union) ma prawo zgłosić do udziału jednego przedstawiciela, a w przypadku rozgrywania w danym kraju drużynowych mistrzostw – również drugiego (przepisy ECU zezwalają również na start trzeciej drużyny z jednego kraju, po spełnieniu określonych warunków).

Klubowy Puchar Europy jest przechodni, na własność można go zdobyć po trzykrotnym zwycięstwie w zawodach (do 2008 r. sztuka ta udała się zespołom "Bosna" Sarajewo i "CSKA" Moskwa). Spośród polskich drużyn, największe sukcesy odniosła "Polonia" Warszawa, która pięciokrotnie zdobywała tytuły wicemistrzowskie (w latach 1997, 1999, 2001, 2003 i 2005), a w 2002 r. zajęła III miejsce[4].

Klubowy Puchar Europy mężczyzn

edytuj
Lp Rok Miasta Zwycięzcy System Drużyn
1 1976   Buriewiestnik Moskwa
  Solingen SG
pucharowy (dojazowy) 20
2 1979   Buriewiestnik Moskwa pucharowy (dojazdowy) 23
3 1982   Spartacus Budapeszt pucharowy (dojazdowy) 24
4 1984   Trud Moskwa pucharowy (dojazdowy) 28
5 1986   CSKA Moskwa pucharowy (dojazdowy) 28
6 1988   CSKA Moskwa pucharowy (dojazdowy) +
finał w Rotterdamie z udziałem 4 drużyn
27
7 1990   CSKA Moskwa
  Solingen SG
pucharowy (dojazdowy) 29
8 1992   Bayern Monachium pucharowy (dojazdowy) 31
9 1993 Hilversum   Lyon Oyonnax eliminacje (7 grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 8 drużyn
50
10 1994[5] Lyon   Bosna Sarajewo eliminacje (7 grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 8 drużyn
46
11 1995 Lublana   Erywań
  Bosna Sarajewo
eliminacje (7 grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 8 drużyn
52
12 1996 Budapeszt   Sberbank Tatarstan Kazań
  Bosna Sarajewo
eliminacje (7 grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 16 drużyn
36
13 1997 Kazań   Ładia Azow eliminacje (7 grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 8 drużyn
54
14 1998 Belgrad   Panfox Breda eliminacje (7 grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 8 drużyn
50
15 1999 Bugojno   Bosna Sarajewo eliminacje (6 grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 8 drużyn
47
16 2000 Neum   Bosna Sarajewo szwajcarski (7 rund) 34
17 2001 Panormo   Nikiel Norylsk szwajcarski (7 rund) 39
18 2002 Kallithea   Bosna Sarajewo szwajcarski (7 rund) 43
19 2003 Retimno   NAO Paryż szwajcarski (7 rund) 45
20 2004[6] Izmir   NAO Paryż szwajcarski (7 rund) 36
21 2005[7] Saint-Vincent   Tomsk-400 szwajcarski (7 rund) 48
22 2006[8] Fügen   Tomsk-400 szwajcarski (7 rund) 56
23 2007[9] Kemer   Linex Magic-Merida szwajcarski (7 rund) 56
24 2008[10] Kallithea   URAL Swierdłowskaja szwajcarski (7 rund) 64
25 2009[11] Ochryda   Economist-SGSEU-1 Saratów szwajcarski (7 rund) 54
26 2010[12] Płowdiw   Economist-SGSEU-1 Saratów szwajcarski (7 rund) 49
27 2011[13] Rogaška Slatina   Saint-Petersburg Chess Federation szwajcarski (7 rund) 62
28 2012[14] Ejlat   SOCAR Azerbaijan szwajcarski (7 rund) 34
29 2013[15] Rodos   G-Team Novy Bor szwajcarski (7 rund) 53
30 2014[16] Bilbao   SOCAR Azerbaijan szwajcarski (7 rund) 52

Klubowy Puchar Europy kobiet

edytuj
Lp Rok Miasta Zwycięzcy System Drużyn
1 1996 Smederevska Palanka   Agrouniverzal Belgrad
  Merani Tbilisi
eliminacje (8 grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 8 drużyn
?
2 1997 Rijeka   Goša Smederevska Palanka eliminacje (? grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 8 drużyn
?
3 1998 Wuppertal   AEM-Luxten Timișoara eliminacje (? grup) + finał
systemem pucharowym z udziałem 8 drużyn
?
4 1999 Nova Gorica   Szkoła Rudenko Chersoń szwajcarski (7 rund) 12
5 2000 Halle   Agrouniverzal Belgrad szwajcarski (7 rund) 10
6 2001 Belgrad   Agrouniverzal Belgrad szwajcarski (7 rund) 10
7 2002 Antalya   BAS Belgrad szwajcarski (7 rund) 11
8 2003 Retimno   Internet CG Podgorica szwajcarski (7 rund) 13
9 2004[17] Izmir   NTN Tbilisi szwajcarski (7 rund) 10
10 2005[7] Saint-Vincent   NTN Tbilisi szwajcarski (7 rund) 11
11 2006[8] Fügen   Mika Erywań szwajcarski (7 rund) 11
12 2007[9] Kemer   CE Monte Carlo szwajcarski (7 rund) 18
13 2008[10] Kallithea   CE Monte Carlo szwajcarski (7 rund) 18
14 2009[11] Ochryda   Spartak Widnoje szwajcarski (7 rund) 11
15 2010[12] Płowdiw   CE Monte Carlo szwajcarski (7 rund) 14
16 2011[18] Rogaška Slatina   AVS szwajcarski (7 rund) 11
17 2012[19] Ejlat   CE Monte Carlo kołowy (7 rund) 8
18 2013[15] Rodos   CE Monte Carlo szwajcarski (7 rund) 11
19 2014[16] Bilbao   Batumi Chess Club "Nona" kołowy (7 rund) 8

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj