Wikipedia

Kołobrzeg (stacja kolejowa)

Kołobrzeg – stacja kolejowa w Kołobrzegu, w województwie zachodniopomorskim, w Polsce. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca turystycznego[1].

Kołobrzeg
Ilustracja
Dworzec w Kołobrzegu
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Kołobrzeg

Lokalizacja

Solne Zdroje

Data otwarcia

1859

Poprzednie nazwy

Kolberg

Dane techniczne
Liczba peronów

2

Liczba krawędzi
peronowych

4

Kasy

T

Linie kolejowe
Położenie na mapie Kołobrzegu
Mapa konturowa Kołobrzegu, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kołobrzeg”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kołobrzeg”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kołobrzeg”
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego
Mapa konturowa powiatu kołobrzeskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kołobrzeg”
Ziemia54°10′56″N 15°34′11″E/54,182222 15,569722
Multimedia w Wikimedia Commons
Portal Transport szynowy

W roku 2018 stacja obsługiwała ok. 3000 pasażerów na dobę[2].

Orientacyjny najkrótszy czas dojazdu do większych polskich miast: Koszalin – 0:34 godz. (EIP), Szczecin – 2:05 godz., Gdańsk – 2:55 godz. (EIP), Poznań – 3:55 godz., Warszawa – 5:50 godz. (EIP), Wrocław – 6:30 godz., Łódź - 7:40 godz., Kraków - 8:20 godz. (EIP)[3].

HistoriaEdytuj

Kołobrzeska stacja została oficjalnie otwarta 1 czerwca 1859 roku, w dniu otwarcia linii do Białogardu – była to wtedy stacja czołowa nieprzelotowa. Ten stan rzeczy zmienił się 25 maja 1882 roku, gdy oddano do użytku należącą do Towarzystwa Kolei Żelaznej Dąbie - Kołobrzeg (Altdamm-Kolberger Eisenbahn) linię w kierunku Szczecina. 18 maja 1899 Kołobrzeg staje się stacją węzłową – zostaje otwarta linia do Koszalina.

 
Widok dworca w 1906 roku.

W roku 1945 w czasie bitwy o Kołobrzeg w rejonie dworca toczyły się ciężkie walki. Niemcy użyli w działaniach bojowych pociąg pancerny Panzerzug 72A. 17 marca Wojsko Polskie dokonało natarcia na dworzec kolejowy, który został zdobyty w nocy przez oddziały 7 Pułku Piechoty.

Drugim kołobrzeskim dworcem normalnotorowym był Kołobrzeg Kostrzewno (niem. Siederland), leżący u zbiegu ulic Jedności Narodowej, Solnej i Bałtyckiej.

Oprócz tego istniała stacja Kołobrzeg Wąskotorowy, stacja zlikwidowana na początku lat 60 XX wieku – stacja początkowa Kołobrzeskiej Kolei Wąskotorowej wiodącej m.in. do Karlina, Gościna i Dargocic. Stacja ta znajdowała się w obok dworca Kołobrzeg Kostrzewno.

Wszystkie trzy linie dochodzące do stacji są jednotorowe. Linia do Goleniowa nie jest zelektryfikowana; przewozy pasażerskie obsługują na niej autobusy szynowe, a ruch towarowy jest niewielki.

W marcu 2015 Przewozy Regionalne podpisały z Skanską umowę na rozbudowie hali postojowej EZT[4]. 8 grudnia tego samego roku odbyło się uroczyste otwarcie obiektu[5].

GaleriaEdytuj

  • Wnętrze dworca

  • Zegar stacyjny

  • Wyjście na peron

  • Widok z peronu 2 w stronę wschodnią

  • Widok na stację z wiaduktu

  • Nastawnia Kb

  • Peron 1 kołobrzeskiego dworca

  • Widok na stację kolejową w Kołobrzegu od strony Trzebiatowa

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Wykaz stacji pasażerskich wraz z ich kategoryzacją oraz określeniem dostępności do obiektu, l.p. 181
  2. ↑ Urząd Transportu Kolejowego: Wymiana pasażerska na stacjach w Polsce w 2018 r.. 2020-01-27. [dostęp 2020-01-30].
  3. ↑ Rozkład PKP. [dostęp 2020-02-06]. (pol.).
  4. ↑ Roboty budowlane - 107013-2015. ted.europa.eu, 2015-03-25. [dostęp 2015-12-12]. (pol.).
  5. ↑ Nowa hala Przewozów Regionalnych w Kołobrzegu. inforail.pl, 2015-12-08. [dostęp 2015-12-12]. (pol.).

Linki zewnętrzneEdytuj

Kołobrzeg
Linia 402 Koszalin – Goleniów (42,432 km)
   
Żółczyce
odległość: 4,664 km
  
odległość: 1,046 km
Linia 404 Szczecinek – Kołobrzeg (99,416 km)
   
Stramnica
odległość: 6,136 km
  
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kołobrzeg_(stacja_kolejowa)&oldid=69221158”