Wikipedia

Kołobrzeg (stacja kolejowa)

Kołobrzeg – stacja kolejowa[1] w Kołobrzegu, w województwie zachodniopomorskim, w Polsce. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca turystycznego[2].

Kołobrzeg
Ilustracja
Dworzec w Kołobrzegu
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Kołobrzeg

Lokalizacja

Solne Zdroje

Data otwarcia

1859

Poprzednie nazwy

Kolberg (1859–1945)

Rodzaj

stacja

Dane techniczne
Liczba peronów

2

Liczba krawędzi
peronowych

4

Kasy

T

Linie kolejowe
Położenie na mapie Kołobrzegu
Mapa konturowa Kołobrzegu, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kołobrzeg”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kołobrzeg”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kołobrzeg”
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego
Mapa konturowa powiatu kołobrzeskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kołobrzeg”
Ziemia54°10′56″N 15°34′11″E/54,182222 15,569722
Multimedia w Wikimedia Commons

Orientacyjny, najkrótszy czas dojazdu do większych polskich miast: Koszalin – 0:34 godz. (EIP), Szczecin – 2:05 godz., Gdańsk – 2:55 godz. (EIP), Poznań – 3:55 godz., Warszawa – 5:50 godz. (EIP), Wrocław – 6:30 godz., Łódź - 7:40 godz., Kraków - 8:20 godz. (EIP)[3].

Ruch pasażerski

edytuj
Rok Wymiana roczna Wymiana pasażerska na dobę miejsce w Polsce
2017[4] 1 020 000 2 800 89
2018[5] 1 100 000 3 000
2019[4] 1 170 000 3 200 89
2020[4] 695 000 1 900 82
2021[4] 986 000 2 700 74
2022[6] 4 000 89

Historia

edytuj

Kołobrzeska stacja została oficjalnie otwarta 1 czerwca 1859 roku, w dniu otwarcia linii do Białogardu – była to wtedy stacja czołowa nieprzelotowa. Ten stan rzeczy zmienił się 25 maja 1882 roku, gdy oddano do użytku należącą do Towarzystwa Kolei Żelaznej Dąbie - Kołobrzeg (Altdamm-Kolberger Eisenbahn) linię w kierunku Szczecina. 18 maja 1899 Kołobrzeg staje się stacją węzłową – zostaje otwarta linia do Koszalina.

 
Widok dworca w 1906 roku.

W roku 1945 w czasie bitwy o Kołobrzeg w rejonie dworca toczyły się ciężkie walki. Niemcy użyli w działaniach bojowych pociąg pancerny Panzerzug 72A. 17 marca Wojsko Polskie dokonało natarcia na dworzec kolejowy, który został zdobyty w nocy przez oddziały 7 Pułku Piechoty.

Drugim kołobrzeskim dworcem normalnotorowym był Kołobrzeg Kostrzewno (niem. Kolberg Siederland), leżący u zbiegu ulic Jedności Narodowej, Solnej i Bałtyckiej – obecnie nosi on nazwę Kołobrzeg Stadion.

Oprócz tego istniała stacja Kołobrzeg Wąskotorowy, stacja zlikwidowana na początku lat 60. XX wieku – stacja początkowa Kołobrzeskiej Kolei Wąskotorowej wiodącej m.in. do Karlina, Gościna i Dargocic. Stacja ta znajdowała się w obok dworca Kołobrzeg Kostrzewno.

Wszystkie trzy linie dochodzące do stacji są jednotorowe. Linia do Goleniowa nie jest zelektryfikowana; przewozy pasażerskie obsługują na niej autobusy szynowe, a ruch towarowy jest niewielki.

W marcu 2015 Przewozy Regionalne podpisały z Skanską umowę na rozbudowie hali postojowej EZT[7]. 8 grudnia tego samego roku odbyło się uroczyste otwarcie obiektu[8].

W styczniu 2024 zakończył się remont budynku dworcowego – m.in. odtworzono historyczny kształt wieży, okien i drzwi wejściowych, wyremontowano elewację i zamontowano jej podświetlenie. We wnętrzu zamontowano elektroniczne wyświetlacze z rozkładem jazdy, odrestaurowano historyczny fryz oraz wymieniono wyposażenie, w tym ławki i oświetlenie. Nowym elementem są kasy dworca autobusowego we wschodniej części budynku[9][10].

Galeria

edytuj
  •  
    Wnętrze dworca
  •  
    Zegar stacyjny
  •  
    Wyjście na peron
  •  
    Widok z peronu 2 w stronę wschodnią
  •  
    Widok na stację z wiaduktu
  •  
    Nastawnia Kb
  •  
    Peron 1 kołobrzeskiego dworca
  •  
    Widok na stację kolejową w Kołobrzegu od strony Trzebiatowa

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ 2.6. Wykaz posterunków ruchu i punktów ekspedycyjnych. [w:] Regulamin sieci 2023/2024 [on-line]. plk-sa.pl. [dostęp 2024-05-12].
  2. ↑ Wykaz stacji pasażerskich wraz z ich kategoryzacją oraz określeniem dostępności do obiektu, l.p. 181
  3. ↑ Rozkład PKP. [dostęp 2020-02-06]. (pol.).
  4. ↑ a b c d Urząd Transportu Kolejowego, Przewozy pasażerskie [online], Portal statystyczny UTK [dostęp 2023-02-20] (pol.).
  5. ↑ Wymiana pasażerska na stacjach w Polsce w 2018 r. [online], Urząd Transportu Kolejowego [dostęp 2020-01-30].
  6. ↑ Urząd Transportu Kolejowego: Wymiana pasażerska - Dane o stacjach 2022. [dostęp 2023-09-17].
  7. ↑ Roboty budowlane - 107013-2015. ted.europa.eu, 2015-03-25. [dostęp 2015-12-12]. (pol.).
  8. ↑ Nowa hala Przewozów Regionalnych w Kołobrzegu. inforail.pl, 2015-12-08. [dostęp 2015-12-12]. (pol.).
  9. ↑ Po półtora roku zakończył się remont dworca PKP w Kołobrzegu. Teraz jest tu też dworzec autobusowy. okkolobrzeg.pl, 2024-01-05. [dostęp 2024-01-05]. (pol.).
  10. ↑ Przebudowa dworca w Kołobrzegu zakończona. transport-publiczny.pl, 2024-01-05. [dostęp 2024-01-05]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Kołobrzeg
Linia 402 Koszalin – Goleniów (42,432 km)
   
Kołobrzeg Amfiteatr
odległość: 1,742 km
  
odległość: 1,174 km
Linia 404 Szczecinek – Kołobrzeg (99,416 km)
   
Kołobrzeg Ogrody
odległość: 1,917 km
  
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kołobrzeg_(stacja_kolejowa)&oldid=76343062”