Wikipedia

Kołobrzeg (stacja kolejowa)

Kołobrzeg – stacja kolejowa w Kołobrzegu, w województwie zachodniopomorskim, w Polsce. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca turystycznego[1].

Kołobrzeg
Ilustracja
Dworzec w Kołobrzegu
Państwo  Polska
Miejscowość Kołobrzeg
Lokalizacja Solne Zdroje
Data otwarcia 1859
Poprzednie nazwy Kolberg
Dane techniczne
Liczba peronów 2
Liczba krawędzi
peronowych 		4
Kasy T
Linie kolejowe
Położenie na mapie Kołobrzegu
Mapa lokalizacyjna Kołobrzegu
Kołobrzeg
Kołobrzeg
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Kołobrzeg
Kołobrzeg
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa lokalizacyjna województwa zachodniopomorskiego
Kołobrzeg
Kołobrzeg
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego
Mapa lokalizacyjna powiatu kołobrzeskiego
Kołobrzeg
Kołobrzeg
Ziemia54°10′56″N 15°34′11″E/54,182222 15,569722
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Portal Portal Transport szynowy

W roku 2017 stacja obsługiwała 2800 pasażerów na dobę[2].

Orientacyjny najkrótszy czas dojazdu do większych polskich miast: Koszalin – 40 min., Szczecin – 2 godz., Gdańsk – 3 godz., Łódź - 7 godz., Poznań – 4 godz., Wrocław – 6 godz. 30 min., Warszawa – 6 godz., Kraków - 8 godz. 30 min.[3]

HistoriaEdytuj

Kołobrzeska stacja została oficjalnie otwarta 1 czerwca 1859 roku, w dniu otwarcia linii do Białogardu – była to wtedy czołowa stacja nieprzelotowa. Ten stan rzeczy zmienił się 25 maja 1882 roku, gdy oddano do użytku należącą do Towarzystwa Kolei Żelaznej Dąbie - Kołobrzeg (Altdamm-Kolberger Eisenbahn) linię w kierunku Szczecina. 18 maja 1899 Kołobrzeg staje się stacją węzłową – zostaje otwarta linia do Koszalina.

 
Widok dworca w 1906 roku.

W roku 1945 w czasie bitwy o Kołobrzeg w rejonie dworca toczyły się ciężkie walki. Niemcy użyli w działaniach bojowych pociąg pancerny Panzerzug 72A. 17 marca Wojsko Polskie dokonało natarcia na dworzec kolejowy, który został zdobyty w nocy przez oddziały 7 Pułku Piechoty.

Drugim kołobrzeskim dworcem normalnotorowym był Kołobrzeg Kostrzewno (niem. Siederland), leżący u zbiegu ulic Jedności Narodowej, Solnej i Bałtyckiej.

Oprócz tego istniała stacja Kołobrzeg Wąskotorowy, stacja zlikwidowana na początku lat 60 XX wieku – stacja początkowa Kołobrzeskiej Kolei Wąskotorowej wiodącej m.in. do Karlina, Gościna i Dargocic. Stacja ta znajdowała się w obok dworca Kołobrzeg Kostrzewno.

Wszystkie trzy linie dochodzące do stacji są jednotorowe. Linia do Goleniowa nie jest zelektryfikowana; przewozy pasażerskie obsługują na niej autobusy szynowe, a ruch towarowy jest niewielki.

CiekawostkiEdytuj

Na stacji Kołobrzeg nieregularnie, 1-2 razy w roku, zatrzymuje się pociąg specjalny prowadzony trakcją parową.

W czerwcu 2002 roku parowóz Pm36-2 wraz ze składem pociągu Pirat, pchanego przez lokomotywę manewrową SM42, wjechał bocznicą prowadzącą do kołobrzeskiego portu pod samą latarnię morską, gdzie znajdował się już zabytkowy wagon motorowy SN61-183.

Po lewej stronie budynku dworcowego, naprzeciw Regionalnego Centrum Kultury (dawniej kino „Kalmar”) znajdowała się obrotnica do obracania parowozów. Została zlikwidowana w połowie lat 80. XX wieku w czasie elektryfikacji stacji i w tym miejscu obecnie znajdują się 2 tory postojowe dla lokomotyw elektrycznych.

Druga obrotnica, zachowana i działająca do dziś, znajduje się na terenie lokomotywowni.

Na początku lat 80. XX wieku istniał przejazd kolejowy po prawej stronie dworca, w miejscu gdzie dziś znajduje się kładka nad torami (stara kładka, również w tym okresie zlikwidowana, była konstrukcją zadaszoną, znajdowała się nieco na prawo od obecnej).

Na terenie dworca, na prawo od kładki nad torami oraz przy rampie towarowej, znajdują się wagony mieszkalne dla emerytów i pracowników PKP. Niektóre konstrukcje pochodzą nawet z początku XX wieku.

Jesienią roku 2010 został przeprowadzony gruntowny remont wnętrza dworca.

W marcu 2015 Przewozy Regionalne podpisały z Skanską umowę na rozbudowie hali postojowej EZT[4]. 8 grudnia tego samego roku odbyło się uroczyste otwarcie obiektu[5].

LokomotywowniaEdytuj

Za wschodnią głowicą stacji znajduje się należąca do spółki Przewozy Regionalne lokomotywownia, jedna z dwóch obsługujących ruch pociągów osobowych w województwie. Stacjonują w niej pojazdy elektryczne oraz spalinowe pojazdy, w tym kilka przeznaczonych na pojazdy muzealne.

Ilostan pojazdów trakcyjnych w lokomotywowni (stan na 26.12.2016)
oznaczenie liczba numery
EN57 12 063, 621, 653, 674, 844, 949, 957, 990, 1081, 1185, 1235, 1266
EN57AL 7 943, 1083, 1148, 1230, 1369, 1426, 1556
SM04 1 04
SA103 3 008, 009, 010
SA109 1 001
SA110 4[6] 03, 11, 13, 14
SA136 12 001, 002, 003, 004, 005, 006, 007, 008, 009, 010, 011, 012
SA139 2 001, 002

GaleriaEdytuj

  • Wnętrze dworca

  • Zegar stacyjny

  • Wyjście na peron

  • Widok z peronu 2 w stronę wschodnią

  • Widok na stację z wiaduktu

  • Nastawnia Kb

  • Peron 1 kołobrzeskiego dworca

  • Widok na stację kolejową w Kołobrzegu od strony Trzebiatowa

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Wykaz stacji pasażerskich wraz z ich kategoryzacją oraz określeniem dostępności do obiektu, l.p. 181
  2. ↑ Największe i najmniejsze stacje w Polsce. W: utk.gov.pl [on-line]. [dostęp 2019-12-18].
  3. ↑ Rozkład PKP (pol.). [dostęp 2014-02-19].
  4. ↑ Roboty budowlane - 107013-2015 (pol.). ted.europa.eu, 2015-03-25. [dostęp 2015-12-12].
  5. ↑ Nowa hala Przewozów Regionalnych w Kołobrzegu (pol.). inforail.pl, 2015-12-08. [dostęp 2015-12-12].
  6. ↑ Przeznaczone na pojazdy muzelane.

Linki zewnętrzneEdytuj

Kołobrzeg
Linia 402 Koszalin - Goleniów (42,432 km)
   
Żółczyce
odległość: 4,664 km
  
odległość: 1,046 km
Linia 404 Szczecinek - Kołobrzeg (99,416 km)
   
Stramnica
odległość: 6,136 km
  
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kołobrzeg_(stacja_kolejowa)&oldid=58430258”