Kościół św. Walentego w Walcach

Kościół Świętego Walentegorzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Gościęcin diecezji opolskiej).

Kościół Świętego Walentego
A-158/2011 z 11.04.2011[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Walce

Adres

ul. Opolska

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Walentego

Wezwanie

św. Walentego

Wspomnienie liturgiczne

14 lutego

Położenie na mapie gminy Walce
Mapa konturowa gminy Walce, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Walentego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Walentego”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Walentego”
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego
Mapa konturowa powiatu krapkowickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Walentego”
Ziemia50°22′23,9″N 18°00′07,5″E/50,373306 18,002083

Historia edytuj

Obecna murowana świątynia zbudowana została wzniesiona z czerwonej cegły w latach 1892–1894 w stylu neogotyckim. W 1897 roku na wieży świątyni zostały zamontowane trzy dzwony o imionach: Leo, Georg i Rudolf. Niestety, w czasie II wojny światowej w 1942 roku dzwony te zostały zdemontowane i przetopione na cele wojenne. Nowe dzwony o imionach Walenty, Maria i Paweł zostały ufundowane przez parafian ze wsi Walce, Grocholub i Zabierzów. Zostały poświęcone i zamontowane w październiku 1966 roku.

Architektu edytuj

 
Wnętrze świątyni

Kościół został wzniesiony na planie prostokąta i składa się z krótkiego prezbiterium zamkniętego trójbocznie, przy którym od strony północnej jest umieszczona wzniesiona na planie kwadratu wieża, natomiast od strony południowej znajduje się prostokątna zakrystia z przedsionkiem od strony wschodniej. Od strony wschodniej jest umieszczona kwadratowa kruchta przy wejściu głównym, ujęta z lewej i prawej strony zamkniętymi trójbocznie wieżyczkami schodowymi. Bryła świątyni jest rozczłonkowana i składa się ze zróżnicowanych wysokością i kształtem poszczególnych elementów świątyni. Nad całością dominuje wysoka wieża o pięciu kondygnacjach, nakryta ostrosłupowym dachem hełmowym, zwieńczonym kulą i krzyżem. Elewacje znajdują się na kamiennym cokole, są murowane i wykonane z czerwonej cegły ceramicznej w wątku kowadełkowym. Dekoracja architektoniczna powstała z cegieł i kształtek ceramicznych (np. gzymsy, fryzy).

Najcenniejsze wyposażenie edytuj

Do zabytków świątyni należą: dzwon spiżowy odlany w 1586 roku oraz późnobarokowy lichtarz na świecę paschalną. Kościół posiada również kolorowe witraże z wizerunkami świętych: Teresy, Agnieszki, Małgorzaty i Doroty, ołtarz główny pod wezwaniem św. Walentego, ołtarz boczny pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej, ołtarz boczny pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, ołtarz boczny ozdobiony Grobem Chrystusa[2].

Przypisy edytuj