Kościół św. Wawrzyńca w Sieciechowie

Kościół Świętego Wawrzyńca w Sieciechowie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu czarnoleskiego diecezji radomskiej.

Kościół
pw. św. Wawrzyńca

628/A z 28.10.1971 oraz 145/A z 15.03.1982
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Sieciechów
Adres	ul. Rynek 1 26-922 Sieciechów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Wawrzyńca
Wezwanie	św. Wawrzyńca
Historia Data powołania 1191 Data rozpoczęcia budowy 1710 Data zakończenia budowy 1769 Data poświęcenia 1780 Aktualne przeznaczenie kościół parafialny
Dane świątyni Styl barok Świątynia • materiał bud. • cegła Ołtarz • liczba ołtarzy 5 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Sieciechów Kościół św. Wawrzyńca
Położenie na mapie Polski Kościół św. Wawrzyńca
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół św. Wawrzyńca
Położenie na mapie powiatu kozienickiego Kościół św. Wawrzyńca
51°32′26,724″N 21°44′42,737″E

Budowa świątyni murowanej rozpoczęła się w 1710 roku dzięki staraniom księdza Józefa Kurdwanowskiego, późniejszego opata benedyktynów. Najpierw zaczęto budować prezbiterium. Prace budowlane zostały zakończone w 1769 roku w czasie urzędowania opata Wawrzyńca Bułharewicza przez budowniczego Andrzeja Janowicza. Budowla została konsekrowana w 1780 roku przez biskupa lubelskiego Jana Lenczewskiego. W 2 połowie XIX wieku świątynia była odnawiana.

Kościół jest orientowany. Składa się z trójprzęsłowej nawy i nieco węższego, prostokątnego, dwuprzęsłowego prezbiterium. Od strony północnej mieści się zakrystia. We wnętrzu ściany są rozczłonkowane zdwojonymi pilastrami, między którymi znajdują się arkadowe wnęki. Wnętrze jest nakryte sklepieniami kolebkowymi z lunetami, na gurtach, ozdobionymi polichromią z 2 połowy XIX wieku. Elewacja zachodnia jest nieco szersza od nawy, ozdobiona pilastrami i posiada szczyt przerabiany w 2 połowie XIX wieku. Elewacje boczne mają podziały ramowe. Świątynia nakryta jest dachem dwuspadowym z wieżyczką na sygnaturkę w formie barokowej.

Do wyposażenia barokowego kościoła należą ołtarz główny malowany iluzjonistycznie, pochodzący z 1768 roku, w stylu rokokowym o formie architektonicznej, posiadający obraz z XVIII stulecia przedstawiający św. Wawrzyńca, częściowo zasłonięty nastawą z lustrami w stylu empire. Dwa ołtarze boczne przy tęczy w stylu rokokowym posiadają rzeźby Archaniołów i obrazy przedstawiające: w lewym Matkę Bożą z Dzieciątkiem, pochodzący z XVII stulecia, w sukience srebrnej z 1687 roku oraz Nawiedzenia, pochodzący z początku XIX stulecia, w prawym św. Annę Samotrzeć, pochodzący z przełomu XVII/XVIII stulecia oraz Świętych Piotra i Pawła, pochodzący z początku XIX stulecia. W nawie we wnękach znajdują się ołtarze pierwotnie malowane iluzjonistycznie, pochodzące z 1768 roku, obecnie są zamalowane; nad mensami ołtarzowymi są umieszczone obrazy z przedstawieniami: św. Jana Nepomucena, pochodzący z XVIII stulecia, w sukience barokowej oraz św. Benedykta, pochodzący z XVII stulecia, w sukience srebrnej z 1696 roku, ufundowany przez prowizora zakonu Dominika Żochowskiego. Dawne tabernakulum z ołtarza jest wybite kurdybanem z początku XVIII stulecia. Ambonę w stylu rokokowym zdobią rzeźby przedstawiające ewangelistów i Salvatora Mundi oraz obraz z wizerunkiem św. Piotra, datowany na lata 1770—80. Chrzcielnica w stylu rokokowym została zbudowana jako odpowiednik ambony i posiada rzeźbioną na baldachimie grupę Chrztu w Jordanie, na zaplecku jest umieszczony obraz przedstawiający św. Pawła. Chór muzyczny jest drewniany, podparty dwoma filarami, pochodzi z końca XVIII stulecia.