Kościół Chrystusa Króla w Szczecinie (Skolwin)

Kościół Chrystusa Króla w Szczecinie – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w szczecińskim Skolwinie. Należy do dekanatu Szczecin-Żelechowo archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej.

Kościół Chrystusa Króla w Szczecinie

A-346 z dnia 21.04.2008
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Miejscowość	Szczecin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Chrystusa Króla
Wspomnienie liturgiczne	Chrystusa Króla
Historia Data zakończenia budowy druga połowa XV wieku Data zniszczenia • przez początek XVII wieku pożar Data odbudowy 1689
Dane świątyni Styl gotyk Świątynia • materiał bud. • cegła, kamień Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Szczecina Kościół Chrystusa Króla w Szczecinie
Położenie na mapie Polski Kościół Chrystusa Króla w Szczecinie
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół Chrystusa Króla w Szczecinie
53°31′15″N 14°35′49″E

Historia

W 1286 roku biskup kamieński Hermann von Gleichen zezwolił proboszczowi kościoła Mariackiego w Szczecinie na objęcie duchowej opieki nad wzniesioną świątynią w Skolwinie. W 1484 roku świątynia razem z wsią stała się własnością kościoła Mariackiego w Szczecinie. W drugiej połowie XV stulecia kościół został gruntownie przebudowany. Podczas wojny trzydziestoletniej świątynia doznała poważnych uszkodzeń. Obecna forma budowli pochodzi z czasów odbudowy w 1689 roku. W drugiej połowie XVII stulecia świątynia została zdegradowana do roli kościoła filialnego parafii Szczecin-Glinki. Kościół uniknął zniszczeń podczas II wojny światowej i został poświęcony w dniu 11 sierpnia 1946 roku jako świątynia katolicka, jednocześnie otrzymał wezwanie Chrystusa Króla.

Architektura

Wnętrze świątyni

Budowla została wzniesiona na planie prostokąta, nie posiada wyodrębnionego prezbiterium, od zachodu znajduje się Wieża. Kościół jest orientowany, jego ściany zostały zbudowane z cegły gotyckiej. Świątynia została postawiona na kamiennym fundamencie, składającym się z wielkich głazów narzutowych. Budowla jest otoczona fazowanym cokołem oraz zakończona półkolistym gzymsem wykonanym z cegły z belką wykonana z drewna.

Wyposażenie

Do wyposażenia świątyni należą: odtworzona nadstawa ołtarza ambonowego w stylu barokowym z 1692 roku, elementy czaszy ambony, empora organowa w stylu barokowym oraz prospekt organowy w stylu neorenesansowym (instrument zachował się do dzisiaj) a także dwa świeczniki i żyrandole w stylu barokowym z 1692 roku.