Kompostowanie zwłok
Kompostowanie zwłok (także: naturalna redukcja organiczna[1]) – forma rozkładu zwłok ludzkich bądź zwierzęcych przez mikroflorę[2], w drodze ich kompostowania, co umożliwia pozyskanie nawozu, który w przypadku zwłok ludzkich może zostać przekazany rodzinie do rozsypania[3].
W stosunku do zwłok ludzkich metodę opracowało amerykańskie przedsiębiorstwo „Recompose”, którego założycielką była Katrina Spade. Proces kompostowania przebiega w sześciokątnej[1] kapsule wielokrotnego użytku, po zasypaniu owiniętego w bawełniany materiał[1] ciała trocinami (ewentualnie trawą, słomą[4][5], czy lucerną[1]). Dzięki zastosowaniu systemu napowietrzania i podgrzewania do temperatury 55 °C[5] zwłoki rozkładają się całkowicie w około 30 dni[4], po czym są jeszcze odstawiane na kilka tygodni[5]. Z pojedynczego ciała ludzkiego uzyskuje się w tej metodzie około 1 m³ nawozu[3]. Z masy usuwa się nieorganiczne implanty medyczne. Pozostałe fragmenty kości rozdrabnia się i miesza z kompostem[1].
Kompostowanie zwłok ludzkich jest legalne tylko w niektórych stanach USA, przy czym pierwszym z nich był Waszyngton[4] (potem dołączyły m.in. Kolorado, Oregon[3] i Nowy Jork[5]). Zwłoki muszą być kompostowane wyłącznie przez certyfikowany zakład organicznej redukcji[1].
W przypadku padłych zwierząt, zwłaszcza ptaków (drobiu), kompostowanie to ekonomiczna i bezpieczna sanitarnie metoda wykorzystania zwłok. Proces przetwarzania nie daje w tym wypadku nieprzyjemnych zapachów, a równocześnie pozwala na codzienne uzupełnianie pojemników kompostowych[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Ewa Trzaskowska, POCHÓWKI EKOLOGICZNE W ŚWIETLE PRAWA POLSKIEGO I KANONICZNEGO, w: Kościół i Prawo, nr 12 (25)/2023, s. 129.
- ↑ a b Edmund K. Prost, Utylizacja padłych ptaków (drobiu), „Medycyna Weterynaryjne” (50), 1994, s. 70.
- ↑ a b c Klaudia Kamińska, Weronika Sobczyk, Czy ekologiczny pochówek wpisuje się w ideę gospodarki obiegu zamkniętego?, w: Kwartał, nr 27 (02/2023), s. 42, ISSN 2082-8675.
- ↑ a b c Monika Sosnowska, Co zjada Hamleta? Robaki jako aktywni aktorzy w elsynorskiej (i nie tylko) gastronomii, w: Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies, Uniwersytet Łódzki, Wydział Studiów Międzynarodowych i Politologicznych, nr 6/2020, s. 139.
- ↑ a b c d Monika Białkowska, Zachowane na zmartwychwstanie, w: Przewodnik Katolicki, nr 14/2023, s. 30.