Konkurs Piosenki Eurowizji Junior
Konkurs Piosenki Eurowizji Junior (ang. Junior Eurovision Song Contest) – coroczny konkurs muzyczny organizowany od 2003 przez Europejską Unię Nadawców, w którym udział biorą młodzi wykonawcy (w wieku od 9 do 14 lat) reprezentujący kraje członkowskie EBU[1][2].
![]() | |
Rodzaj programu |
konkurs piosenki |
---|---|
Kraj produkcji | |
Język | |
Wydawca | |
Data premiery | |
Lata emisji |
od 2003 |
Czas trwania odcinka |
2 godziny i 15 minut (2003-13) |
Format nadawania |
720i (SDTV) (od 2003) |
Produkcja | |
Produkcja |
Europejska Unia Nadawców (EBU) |
Strona internetowa |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1f/Junior_Eurovision_Participants.svg/220px-Junior_Eurovision_Participants.svg.png)
Państwa, które brały udział
Państwa, które nie brały udziału, ale mają taką możliwość
Państwa, które brały udział, ale wycofały się tuż przed finałem
Geneza konkursu
edytujPoczątki Konkursu Piosenki Eurowizji Junior sięgają 2000 roku, kiedy to duński nadawca publiczny Danmarks Radio zorganizował w kraju lokalny konkurs piosenki dla dzieci[3][4]. Pierwsze pilotażowe próby organizacji konkursu pod nadzorem EBU miały miejsce w latach 2001–2002 podczas organizowanego w ramach Międzynarodowego Dziecięcego Festiwalu Piosenki i Tańca w Koninie, widowiska zwanego EuroKonkursem zwanego też w 2002 roku Światowym Konkursem Piosenki. W konkursie prezentowali się przedstawiciele telewizji europejskich zrzeszonych w EBU (w 2002 roku dodatkowo także przedstawiciele telewizji z Nigerii i Wietnamu), a współorganizatorem przedsięwzięcia była Telewizja Polska[5][6]. W 2002 wspomniany wcześniej konkurs wymyślony i zorganizowany przez duńskiego nadawcę publicznego został rozszerzony do formatu MGP Nordic, w którym udział wzięli także reprezentanci Norwegii i Szwecji[7][8].
W 2003 stacja DR zrezygnowała z udziału we wspomnianym nordyckim konkursie dziecięcym[9]. Europejska Unia Nadawców (EBU) postanowiła wówczas wykorzystać pomysł obu telewizji, rozważając organizację ogólnoeuropejskiego konkursu piosenki dla dzieci, w którym będą mogli uczestniczyć aktywni nadawcy wszystkich krajów członkowskich organizacji[10]. Konkurs miał nosić nazwę Eurovision Song Contest for Children, która nawiązywała do Konkursu Piosenki Eurowizji (Eurovision Song Contest), również organizowanego przez EBU[11], ostatecznie przyjęto nazwę Junior Eurovision Song Contest.
Z powodu braku odpowiedniej na Eurowizję hali, konkurs został przeniesiony z Polski do Danii, gdzie odbył się już pod nazwą Konkursu Piosenki Eurowizji Junior. Gospodarzem pierwszego konkursu była telewizja DR[12], która zorganizowała finał w Forum Copenhagen[13]. Nadawca duński Danmarks Radio przy tworzeniu Konkursu Piosenki Eurowizji Junior skorzystał z polskiego pomysłu, łącząc go ze swoją koncepcją przy współpracy z TVP i EBU[14].
Organizatorem drugiego konkursu miał być brytyjski nadawca ITV[15], a konkurs miał odbyć się w Londynie[16]. Telewizja zrezygnowała z prawa do przygotowań z powodów finansowych i ramówkowych[17] oraz niezadowalających wyników oglądalności kanału[18]. Wówczas EBU zleciła przygotowanie konkursu telewizji HRT z Chorwacji, której reprezentant zwyciężył w finale pierwszego konkursu piosenki dla dzieci[19]. Pomimo potwierdzenia chęci organizacji, stacja nie zarezerwowała na czas odpowiedniej hali, przez co prawa do przygotowania konkursu trafiły do norweskiego nadawcy Norsk Rikskringkasting, który przygotował konkurs w Lillehammer[20]. Od 2004 każdy nadawca publiczny może uczestniczyć w przetargu na organizację konkursu. Pierwszym nadawcą, który został w ten sposób organizatorem imprezy, była telewizja belgijska.
Wszystkie konkursy transmitowane są w rozdzielczości 16:9 oraz w technologii high definition[21]. Rokrocznie wydawana jest także płyta kompaktowa ze wszystkimi konkursowymi propozycjami. W latach 2003–2006 na rynku ukazywały się też płyty DVD z zapisem koncertu finałowego, w 2007 zaprzestano produkcji płyt z powodu słabych wyników sprzedaży[22].
W latach 2007–2008 zyski osiągnięte z głosowania telefonicznego były przeznaczone na rzecz UNICEF[23].
Konkurs był tematem filmu dokumentalnego pt. Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary z 2008, prezentującego przygotowania organizatorów i uczestników do koncertu finałowego[24]. Dokument został zaprezentowany podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto[25].
Współczesne reguły konkursu
edytujZasady konkursu wzorowane są na zasadach Konkursu Piosenki Eurowizji. W konkursie może wziąć udział nadawca publiczny państwa, będącego aktywnym członkiem EBU. Reprezentantem kraju może być wykonawca w wieku od 9 do 14 lat (od 2016), posiadający obywatelstwo reprezentowanego państwa lub zamieszkujący dany kraj przynajmniej przez dwa lata. Podczas występu na scenie może być maksymalnie sześciu wykonawców (do 2008 – ośmiu).
Piosenka konkursowa nie może przekraczać trzech minut (do 2013 – 2:45), a autorem jej słów w języku ojczystym danego państwa lub sztucznym musi być dziecko lub zespół dziecięcy. Tekst danej propozycji może zawierać fragmenty wykonane w innych językach obcych, ale mogą one stanowić co najwyżej 40% tekstu (do 2016 – 25%)[26].
Do 2015 o wynikach konkursu decydowała komisja jurorska oraz telewidzowie w stosunku głosów 50:50. W latach 2005–2015, przed rozpoczęciem przyznawania punktów przez krajowych sekretarzy każdy uczestnik automatycznie otrzymywał 12 punktów. Na podstawie wyników głosowania ogłaszali liczbę punktów przyznanych najwyżej ocenionym piosenkom w tzw. skali eurowizyjnej (tj. 1-8, 10 i 12 punktów). W 2016 zrezygnowano z głosów widzów i postanowiono zastąpić je dziecięcą komisją jurorską powoływaną w każdym kraju. Punkty tej komisji były podawane osobno. W 2017 komisję dziecięcą i dorosłą połączono w stosunku 2:3, oraz zorganizowano głosowanie internetowe na stronie jesc.tv, które zadecydowało o pozostałej połowie wyników. Głosowanie internetowe jest podzielone na dwie tury: pierwsza rusza w piątek, a zakończona jest przed finałem. Druga zaczyna się po zakończeniu występu ostatniego uczestnika i jest otwarta przez 15 minut podczas finałowego koncertu[27].
W przeciwieństwie do Konkursu Piosenki Eurowizji widzowie mogą w głosowaniu internetowym zagłosować na własny kraj[28]. Państwo zwycięskie nie otrzymuje także automatycznego prawa do organizacji konkursu w kolejnym roku.
Maksymalna liczba finalistów nie może przekraczać dwudziestu uczestników.
Państwa w Konkursie Piosenki Eurowizji Junior
edytujRok | Państwa debiutujące |
---|---|
2003 | Belgia, Białoruś, Chorwacja, Cypr, Dania, Hiszpania, Holandia, Grecja, Łotwa, Macedonia Północna, Malta, Norwegia, Polska, Rumunia, Szwecja, Wielka Brytania |
2004 | Francja, Szwajcaria |
2005 | Rosja, Serbia i Czarnogóra |
2006 | Serbia, Portugalia, Ukraina |
2007 | Armenia, Bułgaria, Gruzja, Litwa |
2010 | Mołdawia |
2012 | Albania, Azerbejdżan, Izrael |
2013 | San Marino |
2014 | Czarnogóra, Włochy, Słowenia |
2015 | Irlandia, Australia |
2018 | Walia, Kazachstan |
2020 | Niemcy |
2023 | Estonia |
Zwycięzcy konkursu
edytujMiasta-organizatorzy
edytujLiczba | Państwo | Miasto | Miejsce | Rok |
---|---|---|---|---|
2 | Armenia | Erywań | Kompleks Sportowo-Koncertowy im. Karena Demircziana | 2011 |
2022 | ||||
Białoruś | Mińsk | Mińsk-Arena | 2010 | |
2018 | ||||
Francja | Paryż | La Seine Musicale | 2021 | |
Nicea | Palais Nikaïa | 2023 | ||
Holandia | Rotterdam | Rotterdam Ahoy | 2007 | |
Amsterdam | Heineken Music Hall | 2012 | ||
Malta | Marsa | Malta Shipbuilding | 2014 | |
Valletta | Mediterranean Conference Centre | 2016 | ||
Polska | Gliwice | Arena Gliwice | 2019 | |
Warszawa | Studio 5 – Siedziba TVP przy ul. Woronicza 17[a] | 2020 | ||
Ukraina | Kijów | Pałac Sportu | 2009 | |
Narodowy Pałac Sztuki „Ukraina” | 2013 | |||
1 | Belgia | Hasselt | Ethias Arena | 2005 |
Bułgaria | Sofia | Arena Armeec Sofia | 2015 | |
Cypr | Limassol | Centrum Sportowe Spiros Kiprianu | 2008 | |
Dania | Kopenhaga | Forum Copenhagen | 2003 | |
Gruzja | Tbilisi | Pałac Olimpijski | 2017 | |
Hiszpania | Madryt | Caja Mágica | 2024 | |
Norwegia | Lillehammer | Håkons Hall | 2004 | |
Rumunia | Bukareszt | Sala Polivalentă | 2006 |
Prowadzący
edytujKraje zwycięskie
edytujW całej historii Konkursu Eurowizji Junior wygrało łącznie 12 państw. Największą liczbę zwycięstw odniosła Gruzja i Francja, wygrywając konkurs trzykrotnie. Dwa kraje wygrały dwa razy z rzędu: Polska (w latach 2018–2019) i Francja (w latach 2022–2023).
Wygrane | Kraj | Rok |
---|---|---|
3 | Francja | 2020, 2022, 2023 |
Gruzja | 2008, 2011, 2016 | |
2 | Białoruś | 2005, 2007 |
Rosja | 2006, 2017 | |
Malta | 2013, 2015 | |
Polska | 2018, 2019 | |
Armenia | 2010, 2021 | |
1 | Chorwacja | 2003 |
Hiszpania | 2004 | |
Holandia | 2009 | |
Ukraina | 2012 | |
Włochy | 2014 |
Tabela miejsc na podium | ||||
---|---|---|---|---|
Lp. | Państwo | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce |
1 | Gruzja | 3 | 2 | 1 |
2 | Francja | 3 | 1 | 1 |
3 | Armenia | 2 | 5 | 3 |
4 | Rosja | 2 | 2 | 0 |
5 | Białoruś | 2 | 1 | 2 |
6 | Polska | 2 | 1 | 0 |
7 | Malta | 2 | 0 | 0 |
8 | Hiszpania | 1 | 3 | 2 |
9 | Ukraina | 1 | 2 | 0 |
10 | Holandia | 1 | 1 | 0 |
11 | Włochy | 1 | 0 | 1 |
Chorwacja | 1 | 0 | 1 | |
13 | Kazachstan | 0 | 2 | 0 |
14 | Wielka Brytania | 0 | 1 | 1 |
15 | Bułgaria | 0 | 1 | 0 |
16 | Australia | 0 | 0 | 2 |
Serbia | 0 | 0 | 2 | |
18 | Norwegia | 0 | 0 | 1 |
Szwecja | 0 | 0 | 1 | |
Litwa | 0 | 0 | 1 | |
Słowenia | 0 | 0 | 1 | |
22 | Cypr | 0 | 0 | 0 |
Dania | 0 | 0 | 0 | |
Rumunia | 0 | 0 | 0 | |
Belgia | 0 | 0 | 0 | |
Łotwa | 0 | 0 | 0 | |
Grecja | 0 | 0 | 0 | |
Macedonia Północna | 0 | 0 | 0 | |
Szwajcaria | 0 | 0 | 0 | |
Serbia i Czarnogóra | 0 | 0 | 0 | |
Portugalia | 0 | 0 | 0 | |
Mołdawia | 0 | 0 | 0 | |
Izrael | 0 | 0 | 0 | |
Albania | 0 | 0 | 0 | |
Azerbejdżan | 0 | 0 | 0 | |
San Marino | 0 | 0 | 0 | |
Czarnogóra | 0 | 0 | 0 | |
Irlandia | 0 | 0 | 0 | |
Walia | 0 | 0 | 0 | |
Niemcy | 0 | 0 | 0 | |
Estonia | 0 | 0 | 0 |
Slogany
edytujOd 2005 poszczególne finały Konkursu Piosenki Eurowizji Junior organizowane są pod konkretnym sloganem.
Rok | Organizator | Miasto | Slogan |
---|---|---|---|
2005 | Belgia | Hasselt | Let’s Get Loud |
2006 | Rumunia | Bukareszt | Let the Music Play |
2007 | Holandia | Rotterdam | Make a Big Splash |
2008 | Cypr | Limassol | Fun in the Sun |
2009 | Ukraina | Kijów | For the Joy of People |
2010 | Białoruś | Mińsk | Feel the Magic |
2011 | Armenia | Erywań | Reach for the Top! |
2012 | Holandia | Amsterdam | Break the Ice! |
2013 | Ukraina | Kijów | Be Creative |
2014 | Malta | Marsa | #Together |
2015 | Bułgaria | Sofia | #Discover |
2016 | Malta | Valletta | Embrace |
2017 | Gruzja | Tbilisi | Shine Bright |
2018 | Białoruś | Mińsk | #LightUp |
2019 | Polska | Gliwice | Share the Joy |
2020 | Warszawa | Move the World | |
2021 | Francja | Paryż | Imagine |
2022 | Armenia | Erywań | Spin the Magic |
2023 | Francja | Nicea | Heroes |
2024 | Hiszpania | Madryt |
Krytyka i kontrowersje
edytujWe wrześniu 2003 flamandzki ksiądz i polityk Luc Versteylen skrytykował konkurs za wykorzystywanie dzieci w działalności komercyjnej, a samo widowisko porównał do pedofilii, tłumacząc swoje zdanie słowami: (...) dzieci muszą spełnić wszystkie potrzeby swoich rodziców i rodziny. Negatywne zdanie o idei konkursu wyrazili także inni lokalni politycy[39].
Wprowadzony w 2017 system głosowania online doprowadził do dużych kontrowersji. Ze względu na ordynację proporcjonalną, to znaczy brak podziału głosów na poszczególne kraje, i jednoczesną możliwość głosowania na reprezentanta własnego kraju oraz wykorzystywanie kart incognito (pozwalających na wysłanie większej liczby głosów z jednego urządzenia), kraje, w których wyrażano większe zainteresowanie konkursem, miały przewagę w wypromowaniu i przekazania większej liczby punktów swym reprezentantom. Podczas konferencji przed konkursem w 2021 EBU oznajmiło, że w kolejnym roku nastąpią zmiany[40], ostatecznie do nich nie doszło.
Uwagi
edytuj- ↑ a b Transmisja na żywo odbyła się ze Studia 5 w siedzibie Telewizji Polskiej przy ulicy Woronicza 17 w Warszawie[31], jednak w związku z pandemią wirusa SARS-CoV-2 konkurs po raz pierwszy w historii odbył się zdalnie, a uczestnicy wystąpili ze studia telewizyjnego zlokalizowanego w swoich państwach. 7 października 2020, pełniący rolę dyrektora artystycznego konkursu reżyser Konrad Smuga poinformował, że część delegacji przyjedzie do Warszawy, by nagrać swoje występy na scenie przygotowanej przez organizatora[32]. Występy otwarcia, występy interwałowe i głosowanie widzów były transmitowane na żywo z Warszawy[33].
Przypisy
edytuj- ↑ How it Works | Eurovision Song Contest [online], junioreurovision.tv, 18 czerwca 2019 [dostęp 2023-06-20] (ang.).
- ↑ European Broadcasting Union (EBU), Junior Eurovision Song Contest [online], www.ebu.ch, 4 grudnia 2018 [dostęp 2023-06-20] (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: 12-year old wins Danish Grand Prix for kids. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-03-24. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: DR announced Junior MGP for March 23. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Izabela Bobrowska, Andrzej Dusza: Festiwal emocji. [w:] Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Piosenki i Tańca w Koninie [on-line]. Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Piosenki i Tańca w Koninie, 2012-05-31. [dostęp 2012-05-31]. (pol.).
- ↑ KONIN 2002 – EUROFESTIWALE – Światowy Konkurs Piosenki – AGATA MŁYNARSKA i MACIEJ DOWBOR – TMB 329. Aleksander Pałac (Youtube), 2021-04-20. [dostęp 2021-04-20]. (pol.).
- ↑ Daniel Ringby: Nordic Song Contest?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-28. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Daniel Ringby: Nordic Song Contest – on its way?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-28. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Denmark shoots down Nordic Grand Prix. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Dziecięcy konkurs Eurowizji – Muzyka. [w:] Onet.pl [on-line]. muzyka.onet.pl, 2003-11-15. [dostęp 2014-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-23)]. (pol.).
- ↑ Daniel Ringby: Eurovision Song Contest – for children!. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-27. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Copenhagen to host first EMGP. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Forum to host Eurovision for Children. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-01-08. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
- ↑ Festiwal Emocji (punkty 22 i 23).
- ↑ Junior Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-15)]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Second Junior Eurovision to take place in London. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-05-12. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ Roel Philips: 'Junior contest not to take place in Manchester’. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-13. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Claire Cozens: Russia v Wales scores 7m for BBC1. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 2003-11-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Junior 2004 in Croatia! (update). [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-06-01. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: 'Junior contest moves to Norway’. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-06-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ The new Junior Eurovision Song Contest in high definition. [w:] EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-28)]. (ang.).
- ↑ No DVD from JESC 2007. [w:] Oiko Times [on-line]. oikotimes.com, 2008-01-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Junior Eurovisie Songfestival live op Nederland 3. [w:] Medianieuwtjes [on-line]. medianieuwtjes.nl, 2007-12-03. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-27)]. (niderl.).
- ↑ Dennis Harvey: Review: ‘Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary’. [w:] Variety [on-line]. variety.com, 2008-09-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sounds Like Teen Spirit. imdb.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Junior: Minor format changes introduced [online], eurovision.tv, 8 lipca 2008 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
- ↑ Junior Eurowizja 2017: Powrót Portugalii i zmiany w formacie głosowania! Kolejne kraje potwierdzają udział w ESC 2018! | Dziennik-Eurowizyjny.pl [online] [dostęp 2017-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-25] (pol.).
- ↑ Jonathan Vautrey , Junior Eurovision 2017: Worldwide voting allowed as EBU reveals new online system [online], wiwibloggs, 10 listopada 2017 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
- ↑ In a Nutshell | Eurovision Song Contest [online], junioreurovision.tv, 19 grudnia 2018 [dostęp 2024-03-24] (ang.).
- ↑ Junior Eurovision Song Contest – Minsk 2018 [online], junioreurovision.tv [dostęp 2019-01-12] .
- ↑ Maciej Blazewicz , Eurowizja Junior 2020: Wiemy, gdzie się odbędzie! Kiedy poznamy kolejnych reprezentantów? • Eurowizja 2021: Iveta nie będzie reprezentować Niemiec [online], Dziennik-Eurowizyjny.pl, 8 października 2020 [dostęp 2020-10-09] (pol.).
- ↑ Junior Eurovision'20: Some Delegations Will Travel To Warsaw To Record Their Performances [online], Eurovoix, 7 października 2020 [dostęp 2020-10-08] (ang.).
- ↑ 13 countries will ‘Move the World’ at Junior Eurovision 2020 [online], junioreurovision.tv, 8 września 2020 [dostęp 2020-09-08] (ang.).
- ↑ a b Meet the hosts of Junior Eurovision 2013: Zlata and Timur! [online], junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Moira Delia to host Junior Eurovision 2014 [online], junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ a b Valerie and Ben to host Junior Eurovision 2016 [online], junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ a b Paul Jordan: Meet the hosts of Junior Eurovision 2017!. [w:] EBU [on-line]. junioreurovision.tv, 2017-10-03. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-03)]. (ang.).
- ↑ a b c Joanna Nowotka , Poznajmy prowadzących Eurowizję Junior 2018! [online], Polscy Fani Eurowizji, 27 października 2018 [dostęp 2019-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-29] (pol.).
- ↑ Sietse Bakker: 'Eurosong for Kids is paedophilic!'. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-09-10. [dostęp 2015-01-23]. (ang.).
- ↑ José David López , France TV announces all details about Junior Eurovision 2021! [online], ESCplus, 17 listopada 2021 [dostęp 2021-11-21] (ang.).