Wikipedia

Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci

konkurs muzyczny

Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci (ang. Junior Eurovision Song Contest), znany również jako Konkurs Piosenki Eurowizji Junior – coroczny konkurs muzyczny organizowany od 2003 przez Europejską Unię Nadawców, w którym udział biorą młodzi wykonawcy (w wieku od 9 do 14 lat) reprezentujący kraje członkowskie EBU[1][2].

Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci / Konkurs Piosenki Eurowizji Junior
Junior Eurovision Song Contest
Rodzaj programu

konkurs piosenki

Kraj produkcji

Lista państw

Język

angielski

Wydawca

Eurowizja

Data premiery

15 listopada 2003

Lata emisji

od 2003

Czas trwania odcinka

2 godziny i 15 minut (2003-13)
2 godziny i 30 minut
(od 2013)
2 godziny
2020

Format nadawania

720i (SDTV) (od 2003)
1080i (HDTV) (od 2006)
4K (UHDTV) (od 2012)

Produkcja
Produkcja

Europejska Unia Nadawców (EBU)

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Geneza konkursu edytuj

Początki Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci sięgają 2000 roku, kiedy to duński nadawca publiczny Danmarks Radio zorganizował w kraju lokalny konkurs piosenki dla dzieci[3][4]. Pierwsze pilotażowe próby organizacji konkursu pod nadzorem EBU miały miejsce w latach 2001–2002 podczas organizowanego w ramach Międzynarodowego Dziecięcego Festiwalu Piosenki i Tańca w Koninie, widowiska zwanego EuroKonkursem zwanego też w 2002 roku Światowym Konkursem Piosenki. W konkursie prezentowali się przedstawiciele telewizji europejskich zrzeszonych w EBU (w 2002 roku dodatkowo także przedstawiciele telewizji z Nigerii i Wietnamu), a współorganizatorem przedsięwzięcia była Telewizja Polska[5][6]. W 2002 wspomniany wcześniej konkurs wymyślony i zorganizowany przez duńskiego nadawcę publicznego został rozszerzony do Festiwalu Piosenki Nordyckiej, w którym udział wzięli także reprezentanci Norwegii i Szwecji[7][8].

W 2003 stacja DR zrezygnowała z udziału we wspomnianym nordyckim konkursie dziecięcym[9]. Europejska Unia Nadawców (EBU) postanowiła wówczas wykorzystać pomysł obu telewizji, rozważając organizację ogólnoeuropejskiego konkursu piosenki dla dzieci, w którym będą mogli uczestniczyć aktywni nadawcy wszystkich krajów członkowskich organizacji[10]. Konkurs miał nosić nazwę Eurovision Song Contest for Children, która nawiązywała do Konkursu Piosenki Eurowizji (Eurovision Song Contest), również organizowanego przez EBU[11], ostatecznie przyjęto nazwę Junior Eurovision Song Contest.

 
Ksienija Sitnik, laureatka konkursu w 2005
 
Zespół Candy po wygraniu konkursu w 2011
 
Roksana Węgiel po wygraniu konkursu w 2018

Z powodu braku odpowiedniej na Eurowizję hali, konkurs został przeniesiony z Polski do Danii, gdzie odbył się już pod nazwą Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. Gospodarzem pierwszego konkursu była telewizja DR[12], która zorganizowała finał w Forum Copenhagen[13]. Nadawca duński Danmarks Radio przy tworzeniu Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci skorzystał z polskiego pomysłu, łącząc go ze swoją koncepcją przy współpracy z TVP i EBU[14].

Organizatorem drugiego konkursu miał być brytyjski nadawca ITV[15], a konkurs miał odbyć się w Londynie[16]. Telewizja zrezygnowała z prawa do przygotowań z powodów finansowych i ramówkowych[17] oraz niezadowalających wyników oglądalności kanału[18]. Wówczas EBU zleciła przygotowanie konkursu telewizji HRT z Chorwacji, której reprezentant zwyciężył w finale pierwszego konkursu piosenki dla dzieci[19]. Pomimo potwierdzenia chęci organizacji, stacja nie zarezerwowała na czas odpowiedniej hali, przez co prawa do przygotowania konkursu trafiły do norweskiego nadawcy Norsk Rikskringkasting, który przygotował konkurs w Lillehammer[20]. Od 2004 każdy nadawca publiczny może uczestniczyć w przetargu na organizację konkursu. Pierwszym nadawcą, który został w ten sposób organizatorem imprezy, była telewizja belgijska.

Wszystkie konkursy transmitowane są w rozdzielczości 16:9 oraz w technologii high definition[21]. Rokrocznie wydawana jest także płyta kompaktowa ze wszystkimi konkursowymi propozycjami. W latach 2003–2006 na rynku ukazywały się też płyty DVD z zapisem koncertu finałowego, w 2007 zaprzestano produkcji płyt z powodu słabych wyników sprzedaży[22].

W latach 2007–2008 zyski osiągnięte z głosowania telefonicznego były przeznaczone na rzecz UNICEF[23].

Konkurs był tematem filmu dokumentalnego pt. Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary z 2008, prezentującego przygotowania organizatorów i uczestników do koncertu finałowego[24]. Dokument został zaprezentowany podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto[25].

Współczesne reguły konkursu edytuj

Zasady konkursu wzorowane są na zasadach Konkursu Piosenki Eurowizji. W konkursie może wziąć udział nadawca publiczny państwa, będącego aktywnym członkiem EBU. Reprezentantem kraju może być wykonawca w wieku od 9 do 14 lat (od 2016), posiadający obywatelstwo reprezentowanego państwa lub zamieszkujący dany kraj przynajmniej przez dwa lata. Podczas występu na scenie może być maksymalnie sześciu wykonawców (do 2008 – ośmiu).

Piosenka konkursowa nie może przekraczać trzech minut (do 2013 – 2:45), a autorem jej słów w języku ojczystym danego państwa lub sztucznym musi być dziecko lub zespół dziecięcy. Tekst danej propozycji może zawierać fragmenty wykonane w innych językach obcych, ale mogą one stanowić co najwyżej 40% tekstu (do 2016 – 25%)[26].

 
Viki Gabor po wygraniu konkursu w 2019
 
Maléna, laureatka konkursu w 2021, podczas konkursowego występu

Do 2015 o wynikach konkursu decydowała komisja jurorska oraz telewidzowie w stosunku głosów 50:50. W latach 2005–2015, przed rozpoczęciem przyznawania punktów przez krajowych sekretarzy każdy uczestnik automatycznie otrzymywał 12 punktów. Na podstawie wyników głosowania ogłaszali liczbę punktów przyznanych najwyżej ocenionym piosenkom w tzw. skali eurowizyjnej (tj. 1-8, 10 i 12 punktów). W 2016 zrezygnowano z głosów widzów i postanowiono zastąpić je dziecięcą komisją jurorską powoływaną w każdym kraju. Punkty tej komisji były podawane osobno. W 2017 komisję dziecięcą i dorosłą połączono w stosunku 2:3, oraz zorganizowano głosowanie internetowe na stronie jesc.tv, które zadecydowało o pozostałej połowie wyników. Głosowanie internetowe jest podzielone na dwie tury: pierwsza ruszyła w piątek, a zakończona jest przed finałem. Druga zaczyna się po zakończeniu występu ostatniego uczestnika i jest otwarta przez 15 minut podczas finałowego koncertu[27].

W przeciwieństwie do Konkursu Piosenki Eurowizji widzowie mogą w głosowaniu internetowym zagłosować na własny kraj[28]. Państwo zwycięskie nie otrzymuje także automatycznego prawa do organizacji konkursu w kolejnym roku, choć corocznie od 2019 zwycięski kraj staje się organizatorem wydarzenia w kolejnym roku.

Maksymalna liczba finalistów nie może przekraczać dwudziestu uczestników.

Państwa w Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci edytuj

 

     Państwa, które brały udział

     Państwa, które nie brały udziału, ale mają taką możliwość

     Państwa, które brały udział, ale wycofały się tuż przed finałem

Osobny artykuł: Udział państw w Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci.
Rok Państwa debiutujące
2003   Belgia,   Białoruś,   Chorwacja,   Cypr,   Dania,   Hiszpania,   Holandia,   Grecja,   Łotwa,   Macedonia Północna,   Malta,   Norwegia,   Polska,   Rumunia,   Szwecja,   Wielka Brytania
2004   Francja,   Szwajcaria
2005   Rosja,   Serbia i Czarnogóra
2006   Serbia,   Portugalia,   Ukraina
2007   Armenia,   Bułgaria,   Gruzja,   Litwa
2010   Mołdawia
2012   Albania,   Azerbejdżan,   Izrael
2013   San Marino
2014   Czarnogóra,   Włochy,   Słowenia
2015   Irlandia,   Australia
2018   Walia,   Kazachstan
2020   Niemcy
2023   Estonia

Prowadzący edytuj

 
Złata Ogniewicz i Timur Mirosznyczenko, prowadzący konkurs w 2013
 
Poli Genowa, prowadząca konkurs w 2015
 
Valerie Vella i Ben Camille, prowadzący konkurs w 2016
 
Helena Meraai, Zinaida „Zena” Kuprianowicz i Jauhien Perlin, prowadzący konkurs w 2018
Rok Organizator konkursu Miejsce Prowadzący
2003   Kopenhaga Forum Copenhagen Camila Ottesen
Remee
2004   Lillehammer Håkons Hall Nadia Hasnaoui
Stian Barsnes Simonsen
2005   Hasselt Ethias Arena Marcel Vanthilt
Maureen Louys
2006   Bukareszt Sala Polivalentă Andreea Marin Bănică
Ioana Ivan
2007   Rotterdam Ahoy Arena Sipke Jan Bousema
Kim-Lian van der Meij
2008   Limassol Centrum Sportowe Spiros Kiprianu Alex Michael
Sophia Paraskeva
2009   Kijów Pałac Sportu Ani Lorak
Timur Mirosznyczenko
Dmytro Borodin
2010   Mińsk Mińsk-Arena Denis Kurjan
Leila Ismaiława
2011   Erywań Kompleks Karen Demirczian Avet Barseghyan
Gohar Gasparyan
2012   Amsterdam Heineken Music Hall Ewout Genemans
Kim-Lian van der Meij
2013   Kijów Narodowy Pałac Sztuki „Ukraina” Timur Mirosznyczenko[29]
Złata Ogniewicz[29]
2014   Marsa Malta Shipbuilding Moira Delia[30]
2015   Sofia Arena Armeec Sofia Poli Genowa
2016   Valletta Mediterranean Conference Centre Valerie Vella[31]
Ben Camille[31]
2017   Tbilisi Pałac Olimpijski Helen Kalandadze[32]
Lizi „Lizi Pop” Japaridze[32]
2018   Mińsk Mińsk-Arena Jauhien Perlin[33]
Zinaida „Zena” Kuprianowicz[33]
Helena Meraai[33]
2019   Gliwice Arena Gliwice Ida Nowakowska
Aleksander Sikora
Roksana Węgiel
2020   Warszawa Studio 5 – Siedziba TVP przy ul. Woronicza 17 Ida Nowakowska
Rafał Brzozowski
Małgorzata Tomaszewska
2021   Boulogne-Billancourt La Seine Musicale Carla Lazzari
Élodie Gossuin
Olivier Minne
2022   Erywań Kompleks Sportowo-Koncertowy im. Karen Demirczian Iweta Mukuczian
Garik Papojan
Karina Ignatian
Robot „Robin”
2023   Nicea Palais Nikaïa Laury Thilleman
Olivier Minne
Ophenya

Zwycięzcy konkursu edytuj

Rok Kraj Wykonawca Piosenka Punkty
2003   Chorwacja Dino Jelusić „Ti si moja prva ljubav” 134
2004   Hiszpania María Isabel „Antes muerta que sencilla” 171
2005   Białoruś Ksienija Sitnik „My wmeste” 149
2006   Rosja Siostry Tołmaczowe „Wiesiennij dżaz” 154
2007   Białoruś Alaksiej Żyhałkowicz „Se druzyami” 137
2008   Gruzja Bzikebi „Bzz...” 154
2009   Holandia Ralf Mackenbach „Click clack” 121
2010   Armenia Wladimir Arzumanian „Mama” 120
2011   Gruzja Candy „Candy Music” 108
2012   Ukraina Anastasija Petryk „Nebo” 138
2013   Malta Gaia Cauchi „The Start” 130
2014   Włochy Vincenzo Cantiello „Tu primo grande amore” 159
2015   Malta Destiny Chukunyere „Not My Soul” 185
2016   Gruzja Mariam Mamadaszwili „Mzeo” 239
2017   Rosja Polina Bogusiewicz „Wings” 188
2018   Polska Roksana Węgiel „Anyone I Want to Be” 215
2019   Polska Viki Gabor „Superhero” 278
2020   Francja Valentina „J’imagine” 200
2021   Armenia Maléna „Qami Qami” 224
2022   Francja Lissandro „Oh Maman!” 203
2023   Francja Zoé Clauzure „Cœur” 228
2024

Miasta-organizatorzy edytuj

Lista miast i miejsc, gdzie rozegrany został Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci[34]

Liczba Państwo Miasto Miejsce Rok
2   Białoruś Mińsk Mińsk-Arena 2010
2018
  Holandia Rotterdam Rotterdam Ahoy 2007
Amsterdam Heineken Music Hall 2012
  Polska Gliwice Arena Gliwice 2019
Warszawa Studio 5 – Siedziba TVP przy ul. Woronicza 17[a] 2020
  Malta Marsa Malta Shipbuilding 2014
Valletta Mediterranean Conference Centre 2016
  Ukraina Kijów Pałac Sportu 2009
Narodowy Pałac Sztuki „Ukraina” 2013
  Armenia Erywań Kompleks Sportowo-Koncertowy im. Karen Demirczian 2011
2022
  Francja Paryż La Seine Musicale 2021
Nicea Palais Nikaïa 2023
1   Belgia Hasselt Ethias Arena 2005
  Bułgaria Sofia Arena Armeec Sofia 2015
  Cypr Limassol Centrum Sportowe Spiros Kiprianu 2008
  Dania Kopenhaga Forum Copenhagen 2003
  Gruzja Tbilisi Pałac Olimpijski 2017
  Norwegia Lillehammer Håkons Hall 2004
  Rumunia Bukareszt Sala Polivalentă 2006

Kraje zwycięskie edytuj

W całej historii Konkursu Eurowizji dla Dzieci wygrało łącznie 12 państw. Największą liczbę zwycięstw odniosła Gruzja i Francja, wygrywając konkurs trzykrotnie. Dwa kraje wygrały dwa razy z rzędu: Polska (w latach 2018–2019) i Francja (w latach 2022–2023).

Wygrane Kraj Rok
3   Francja 2020, 2022, 2023
  Gruzja 2008, 2011, 2016
2   Białoruś 2005, 2007
  Rosja 2006, 2017
  Malta 2013, 2015
  Polska 2018, 2019
  Armenia 2010, 2021
1   Chorwacja 2003
  Hiszpania 2004
  Holandia 2009
  Ukraina 2012
  Włochy 2014

Slogany edytuj

Od 2005 poszczególne finały Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci organizowane są pod konkretnym sloganem.

Rok Organizator Miasto Slogan
2005   Belgia Hasselt Let’s Get Loud
2006   Rumunia Bukareszt Let the Music Play
2007   Holandia Rotterdam Make a Big Splash
2008   Cypr Limassol Fun in the Sun
2009   Ukraina Kijów For the Joy of People
2010   Białoruś Mińsk Feel the Magic
2011   Armenia Erywań Reach for the Top!
2012   Holandia Amsterdam Break the Ice!
2013   Ukraina Kijów Be Creative
2014   Malta Marsa #Together
2015   Bułgaria Sofia #Discover
2016   Malta Valletta Embrace
2017   Gruzja Tbilisi Shine Bright
2018   Białoruś Mińsk #LightUp
2019   Polska Gliwice Share the Joy
2020 Warszawa Move the World
2021   Francja Boulogne-Billancourt Imagine
2022   Armenia Erywań Spin the Magic
2023   Francja Nicea Heroes

Krytyka i kontrowersje edytuj

We wrześniu 2003 flamandzki ksiądz i polityk Luc Versteylen skrytykował konkurs za wykorzystywanie dzieci w działalności komercyjnej, a samo widowisko porównał do pedofilii, tłumacząc swoje zdanie słowami: (...) dzieci muszą spełnić wszystkie potrzeby swoich rodziców i rodziny. Negatywne zdanie o idei konkursu wyrazili także inni lokalni politycy[35].

Wprowadzony w 2017 system głosowania online doprowadził do dużych kontrowersji. Ze względu na ordynację proporcjonalną, to znaczy brak podziału głosów na poszczególne kraje, i jednoczesną możliwość głosowania na reprezentanta własnego kraju oraz wykorzystywanie kart incognito (pozwalających na wysłanie większej liczby głosów z jednego urządzenia) kraje, w których wyrażano większe zainteresowanie konkursem, miały przewagę w wypromowaniu i przekazania większej liczby punktów swym reprezentantom. Podczas konferencji przed konkursem w 2021 EBU oznajmiło, że w kolejnym roku nastąpią zmiany[36], ostatecznie do nich nie doszło.

Uwagi edytuj

  1. ↑ Konkurs był na prowadzony na żywo z siedziby Telewizji Polskiej, lecz występy zostały nagrane przed konkursem w krajach uczestniczących z powodu obostrzeń związanych z pandemią koronawirusa.

Przypisy edytuj

  1. ↑ How it Works | Eurovision Song Contest, junioreurovision.tv, 18 czerwca 2019 [dostęp 2023-06-20] (ang.).
  2. ↑ European Broadcasting Union (EBU), Junior Eurovision Song Contest, www.ebu.ch, 4 grudnia 2018 [dostęp 2023-06-20] (ang.).
  3. ↑ Sietse Bakker: 12-year old wins Danish Grand Prix for kids. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-03-24. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  4. ↑ Sietse Bakker: DR announced Junior MGP for March 23. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  5. ↑ Izabela Bobrowska, Andrzej Dusza: Festiwal emocji. [w:] Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Piosenki i Tańca w Koninie [on-line]. Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Piosenki i Tańca w Koninie, 2012-05-31. [dostęp 2012-05-31]. (pol.).
  6. ↑ KONIN 2002 – EUROFESTIWALE – Światowy Konkurs Piosenki – AGATA MŁYNARSKA i MACIEJ DOWBOR – TMB 329. Aleksander Pałac (Youtube), 2021-04-20. [dostęp 2021-04-20]. (pol.).
  7. ↑ Daniel Ringby: Nordic Song Contest?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-28. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  8. ↑ Daniel Ringby: Nordic Song Contest – on its way?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-28. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  9. ↑ Sietse Bakker: Denmark shoots down Nordic Grand Prix. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  10. ↑ Dziecięcy konkurs Eurowizji – Muzyka. [w:] Onet.pl [on-line]. muzyka.onet.pl, 2003-11-15. [dostęp 2014-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-23)]. (pol.).
  11. ↑ Daniel Ringby: Eurovision Song Contest – for children!. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-27. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  12. ↑ Sietse Bakker: Copenhagen to host first EMGP. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  13. ↑ Sietse Bakker: Forum to host Eurovision for Children. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-01-08. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  14. ↑ Festiwal Emocji (punkty 22 i 23).
  15. ↑ Junior Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-15)]. (ang.).
  16. ↑ Sietse Bakker: Second Junior Eurovision to take place in London. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-05-12. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  17. ↑ Roel Philips: 'Junior contest not to take place in Manchester’. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-13. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  18. ↑ Claire Cozens: Russia v Wales scores 7m for BBC1. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 2003-11-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  19. ↑ Sietse Bakker: Junior 2004 in Croatia! (update). [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-06-01. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  20. ↑ Sietse Bakker: 'Junior contest moves to Norway’. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-06-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  21. ↑ The new Junior Eurovision Song Contest in high definition. [w:] EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-28)]. (ang.).
  22. ↑ No DVD from JESC 2007. [w:] Oiko Times [on-line]. oikotimes.com, 2008-01-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  23. ↑ Junior Eurovisie Songfestival live op Nederland 3. [w:] Medianieuwtjes [on-line]. medianieuwtjes.nl, 2007-12-03. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-27)]. (niderl.).
  24. ↑ Dennis Harvey: Review: ‘Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary’. [w:] Variety [on-line]. variety.com, 2008-09-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  25. ↑ Sounds Like Teen Spirit. imdb.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  26. ↑ Junior: Minor format changes introduced, eurovision.tv, 8 lipca 2008 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
  27. ↑ Junior Eurowizja 2017: Powrót Portugalii i zmiany w formacie głosowania! Kolejne kraje potwierdzają udział w ESC 2018! | Dziennik-Eurowizyjny.pl [dostęp 2017-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-25] (pol.).
  28. ↑ Jonathan Vautrey, Junior Eurovision 2017: Worldwide voting allowed as EBU reveals new online system, wiwibloggs, 10 listopada 2017 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
  29. ↑ a b Meet the hosts of Junior Eurovision 2013: Zlata and Timur!, junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29].
  30. ↑ Moira Delia to host Junior Eurovision 2014, junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29].
  31. ↑ a b Valerie and Ben to host Junior Eurovision 2016, junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29].
  32. ↑ a b Paul Jordan: Meet the hosts of Junior Eurovision 2017!. [w:] EBU [on-line]. junioreurovision.tv, 2017-10-03. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-03)]. (ang.).
  33. ↑ a b c Joanna Nowotka, Poznajmy prowadzących Eurowizję Junior 2018!, Polscy Fani Eurowizji, 27 października 2018 [dostęp 2019-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-29] (pol.).
  34. ↑ Junior Eurovision Song Contest – Minsk 2018, junioreurovision.tv [dostęp 2019-01-12].
  35. ↑ Sietse Bakker: 'Eurosong for Kids is paedophilic!'. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-09-10. [dostęp 2015-01-23]. (ang.).
  36. ↑ José David López, France TV announces all details about Junior Eurovision 2021!, ESCplus, 17 listopada 2021 [dostęp 2021-11-21] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konkurs_Piosenki_Eurowizji_dla_Dzieci&oldid=71951928”