Konstancja Aragońska

Konstancja Aragońska (ur. 1179, zm. 23 czerwca 1222) – najpierw królowa Węgier jako żona Emeryka węgierskiego, później królowa i cesarzowa rzymska jako pierwsza żona Fryderyka II Hohenstaufa.

Konstancja Aragońska

Królowa Węgier
Okres	od 1198 do 1204
Jako żona	Emeryka
Poprzedniczka	Małgorzata Kapet
Następczyni	Gertruda z Meran
Królowa Rzymian (Niemiec)
Okres	od 1212 do 1222
Jako żona	Fryderyka II Hohenstaufa
Poprzedniczka	Maria Brabancka
Następczyni	Jolanta Jerozolimska
Cesarzowa Świętego Cesarstwa Rzymskiego
Okres	od 1220 do 1222
Jako żona	Fryderyka II Hohenstaufa
Poprzedniczka	Maria Brabancka
Następczyni	Jolanta Jerozolimska
Dane biograficzne
Data urodzenia	1179
Data śmierci	23 czerwca 1222
Miejsce spoczynku	katedra w Palermo
Ojciec	Alfons II Aragoński
Matka	Sancha Kastylijska
Mąż	Emeryk węgierski Fryderyk II Hohenstauf
Dzieci	Władysław III Henryk VII Hohenstauf

Była córką Alfonsa II, króla Aragonii i Sanchy Kastylijskiej. Jej dziadkami od strony matki byli Alfons VII Imperator, król Kastylii i Leónu, oraz Ryksa śląska.

4. Ramon Berenguer IV
			2. Alfons II Aragoński
5. Petronela Aragońska
						1. Konstancja Aragońska
6. Alfons VII Imperator
			3. Sancha Kastylijska
7. Ryksa śląska

Królowa Węgier

W 1198 Konstancja poślubiła Emeryka węgierskiego (1174–1204), syna króla Węgier Beli III i Agnieszki z Chatillon, córki księcia Antiochii Renalda z Chatillon. Para miała tylko jednego syna - Władysława III (ok. 1200 – 1205).

Władysław został koronowany na króla jeszcze za życia swojego ojca, w 1204. Emeryk chciał w ten sposób zabezpieczyć koronę i kazał swojemu młodszemu bratu Andrzejowi przyrzec, że będzie chronił bratanka i pomagał mu w rządzeniu państwem. Emeryk zmarł jeszcze przed końcem tego roku i Władysław został pełnoprawnym królem, a Andrzej regentem. Władysław i Konstancja wkrótce stali się więźniami Andrzeja. Konstancji udało się uciec z synem do Wiednia. Znaleźli schronienie na dworze Leopolda VI, księcia Austrii. Władysław jednak zaraz zmarł. Regent Andrzej został królem Węgier jako Andrzej II, a Konstancja pozostała na wygnaniu.

Królowa i cesarzowa Niemiec

Konstancja pozostała wdową przez kolejne 5 lat. W 1210 ponownie wyszła za mąż, jej drugim mężem został król Sycylii Fryderyk Hohenstauf (1194–1250), syn cesarza Henryka VI i Konstancji, córki króla Sycylii Rogera II. Para miała jedynie jednego syna – Henryka (VII) (1211–1242).

9 grudnia 1212, Fryderyk został koronowany na króla Niemiec, na przekór Ottonowi IV z Brunszwiku, cesarzowi. Początkowo Fryderyk kontrolował północne Niemcy, ale 5 lipca 1215 Otto IV został obalony. Konstancja została jedyną królową niemiecką. W imieniu męża była również regentką Sycylii.

22 listopada 1220 papież Honoriusz III koronował Fryderyka na cesarza rzymskiego. Wtedy Konstancja została cesarzową, a jej syn Henryk - nowym królem Niemiec. Zmarła jednak niecałe dwa lata później, a Fryderyk ożenił się z Jolantą Jerozolimską. Konstancja została pochowana w katedrze w Palermo.