Konstantyn III (cesarz bizantyński)

Konstantyn III (gr. Κωνσταντίνος Γ', ur. 3 maja 612, zm. 20 kwietnia lub 24 maja 641) – cesarz bizantyjski panujący przez cztery miesiące 641 roku. Niekiedy określany także jako Konstantyn I (w rachubie od upadku cesarstwa zachodniorzymskiego).

Konstantyn III

Heraclius Novus Constantinus

Cesarz bizantyński
Okres	641
Poprzednik	Herakliusz
Następca	Herakleonas
Dane biograficzne
Dynastia	heraklijska
Data urodzenia	3 maja 612
Data śmierci	20 kwietnia lub 24 maja 641
Moneta
Konstantyn z ojcem (solid Herakliusza)

Najstarszy syn cesarza Herakliusza i jego pierwszej żony Eudokii. Matka Konstantyna zmarła wkrótce po urodzeniu dziecka, wskutek czego cesarz ożenił się ponownie – tym razem z własną bratanicą, naruszając w ten sposób prawa państwowe i kościelne. Wzbudziło to silną niechęć poddanych, oburzonych kazirodczym związkiem, tym bardziej, że nowa cesarzowa jawnie dążyła do ustanowienia następcą tronu własnego syna Herakleonasa. Ostatecznie, zgodnie z wolą ojca, Konstantyn zmuszony był podzielić się władzą z bratem przyrodnim (638).

Po śmierci Herakliusza 11 lutego 641 r. Konstantyn objął pełnię władzy, rządził jednak tylko przez cztery miesiące. Zmarł 24 maja na gruźlicę, choć zgon jego przypisywano także działaniu byłej cesarzowej – macochy Martyny. W trakcie jego krótkiego panowania od cesarstwa odpadł zajęty (w r. 640–645) przez Arabów Egipt.

Żonaty był z Gregorią, córką Niketasa, i miał z nią dwóch synów:

• Konstansa II, przyszłego cesarza;
• Teodozjusza.

Po śmierci Konstantyna samodzielne rządy objął Herakleonas.