Konura słoneczna
Konura słoneczna[4] (Aratinga solstitialis) – gatunek średniego, barwnego ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Występuje w północno-wschodniej części Ameryki Południowej – w Surinamie, Gujanie oraz fragmencie północnej Brazylii. Jest zagrożona wyginięciem; dość często spotykana w hodowlach[5].
| ||
| Aratinga solstitialis[1] | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | papugowe | |
| Rodzina | papugowate | |
| Podrodzina | papugi neotropikalne | |
| Plemię | Arini | |
| Rodzaj | Aratinga | |
| Gatunek | konura słoneczna | |
| Synonimy | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
SystematykaEdytuj
Jest to gatunek monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków)[2][6]. Blisko spokrewniona z konurą ognistobrzuchą (A. jandaya) i złotoczelną (A. auricapillus), z którymi bywała czasem łączona w jeden gatunek[2]. Za jej synonim uznawano konurę żółtą (A. maculata), traktowaną obecnie jako osobny gatunek[3][7].
MorfologiaEdytuj
Nie występuje dymorfizm płciowy. Gruby, czarny dziób. Pomarańczowa „twarz” oraz spód ciała nie licząc piersi, a także pokrywy nadogonowe. Poza tym całe ciało oraz barkówki żółte. Pokrywy skrzydłowe zielone z żółtymi obrzeżeniami, lotki drugorzędowe oraz zakończenia zielonych, pierwszorzędowych granatowe. Szare, zygodaktyliczne[8] nogi. Ogon długi, początkowo żółtawy, a na brzegach niebieski, dalej przechodzi w granat.
WymiaryEdytuj
- długość ciała: 30 cm
- rozpiętość skrzydeł: 46 cm
- masa ciała: 100–120 g
Ekologia i zachowanieEdytuj
BiotopEdytuj
Lasy i sawanna.
ZachowanieEdytuj
Zazwyczaj spotykana w średniej wielkości stadach. Żeruje na drzewach i krzewach, jest ruchliwa i hałaśliwa.
GłosEdytuj
Wysokie, zgrzytliwe, szybko powtarzane skriik.
PożywienieEdytuj
Zazwyczaj owoce.
RozmnażanieEdytuj
Wiadomo tylko to, że gniazduje w dziuplach, często palmowych. Reszta danych pochodzi z niewoli. Wyprowadza 1 lęg. 4 jaja wysiadywane są przez samicę przez około 28 dni. Młode umieją latać po 56 dniach.
StatusEdytuj
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje konurę słoneczną za gatunek zagrożony (EN – endangered) od 2014 roku, kiedy to wydzielono konurę żółtą do osobnego gatunku. Liczebność populacji na wolności szacuje się na 1000–2500 dorosłych osobników, a jej trend uznaje się za spadkowy[3]. Zagrożona głównie przez polowania dla piór, kłusownictwo i chwytanie do niewoli.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Aratinga solstitialis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Sun Parakeet (Aratinga solstitialis) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)].
- ↑ a b c Aratinga solstitialis. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Arini Gray,GR, 1840 (1825) (wersja: 2020-01-11). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-17].
- ↑ Sun Conure (Aratinga solstitialis) (ang.). W: Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-17].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos (ang.). IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-17].
- ↑ André Nemésio, Claus Rasmussen. The rediscovery of Buffon's "Guarouba" or "Perriche jaune": two senior synonyms of Aratinga pintoi Silviera, de Lima & Höfling, 2005 (Aves: Psittaciformes). „Zootaxa”. 2013, s. 1–16, 2009 (ang.).
- ↑ Tzn. dwa palce stopy skierowane są do przodu, a dwa do tyłu, podobnie jak u innych papug.
BibliografiaEdytuj
- D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Ptaki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2008, seria: Fakty o Zwierzętach Świata. ISBN 978-83-7073-583-8.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Zdjęcia i nagrania głosów (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.