Kopalnia otworowa – rodzaj zakładu górniczego[1], w którym złoże kopaliny użytecznej eksploatuje się z głębi ziemi za pomocą specjalnie przygotowanych i uzbrojonych odwiertów wiertniczych[2].

Proces eksploatacji złoża odbywa się przez wcześniejsze udostępnienie złóż otworem wiertniczym z powierzchni. Czynnik wydobywczy stanowią media technologiczne (rozpuszczalniki, nośniki ciepła, bakterie, itd.) migrujące przez eksploatowane złoże. Wtłaczanie do złoża mediów i odprowadzanie kopaliny na powierzchnię odbywa się bardzo często tym samym odwiertem. Odwiertami eksploatuje się m.in. złoża siarki (przy użyciu metody Frascha), soli kamiennej i potasowej, gazu ziemnego, wód mineralnych, ropy naftowej.

Eksploatację złoża prowadzi się metodami opartymi na procesach:

  • chemicznych: ługowanie, zgazowanie.
  • fizycznych; termiczne wytapianie, wibracyjne urabianie.
  • biochemicznych: bakteryjne ługowanie.

Procesy zmieniają stan skupienia kopaliny lub składnika użytecznego na ciekły lub gazowy.

Kopalnie otworowe w Polsce

edytuj

Polskie otworowe kopalnie soli:

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj