Korytnica (powiat staszowski)

wieś w województwie świętokrzyskim

Korytnicawieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Szydłów[5][4].

Korytnica
wieś
Ilustracja
Zalew Chańcza widziany z tamy w Korytnicy
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

staszowski

Gmina

Szydłów

Liczba ludności (2021)

230[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-225[3]

Tablice rejestracyjne

TSZ

SIMC

0274789[4]

Położenie na mapie gminy Szydłów
Mapa konturowa gminy Szydłów, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Korytnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Korytnica”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Korytnica”
Położenie na mapie powiatu staszowskiego
Mapa konturowa powiatu staszowskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Korytnica”
Ziemia50°37′23″N 21°03′22″E/50,623056 21,056111[1]

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego. Przez wieś przechodzi szlak turystyczny zielony zielony szlak turystyczny z Chańczy do Pielaszowa oraz szlak turystyczny żółty żółty szlak turystyczny z Szydłowa do Widełek.

Historia wsi

edytuj

Wieś położona jest na wyniosłem płaskowzgórzu panującem nad doliną rzeki Czarnej, na wysokości ponad 900 stóp. W 1224 roku miał tu miejsce zjazd księcia polskiego Leszka Białego oraz dostojników świeckich i kościelnych[6].

W 1827 roku we wsi liczącej 29 domów mieszkło 246 osób. W 1864 roku przeprowadzone zostało uwłaszczenie chłopów w wyniku którego chłopi otrzymali na własność posiadane gospodarstwa rolne. W 1883 wieś należała do gminy Kurozwęki powiatu stopnickiego. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego we wsi działał młyn wodny i tartak, funkcjonowała także fabryka bibuły i szkoła koszykarstwa. Wierni wyznania rzymskokatolickiego należeli do parafii Kotuszów[7].

W 1925 roku urodził się w Korytnicy Adam Cecot, działacz ruchu ludowego, partyzant Batalionów Chłopskich[8].

Współczesne części wsi

edytuj
Tabela 1. Integralne części wsi Korytnica[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0274795 Kolanka część wsi
0274803 Trzcianka część wsi
0274810 Widanka część wsi

Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne

edytuj

W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Korytnicy zawarty w tabeli 2.

Tabela 2. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[9]
Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miasta
Nazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektu
I. Gromada CHAŃCZA
  1. Korytnica
  1. Kolanka
  2. Trzcianka
  3. Widanka
  1. Boruchna – łąka leśna
  2. Cichowa Góra – pole, wzniesienie
  3. Dworskie – pole
  4. Górki – pole, nieużytki
  5. Kolanka – pole, las
  6. Kopaliny – nieużytki, krzaki
  7. Nowy Staw – łąki, torfowisko
  8. Papiernia – pole
  9. Pełczyński Las – las
  10. Pniaki – piaski, krzaki
  11. Stawy – łąki, pole
  12. Ścieżki – pole
  13. Trzcianka – pole, wzgórze
  14. Zachruściki – pole
  15. Zadoły – pole, krzaki, nieużytki

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 58623
  2. Wieś Korytnica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-29], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 508 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Franciszek Piekosiński, Uwagi nad ustawodawstwem wiślicko-piotrkowskim króla Kazimierza Wielkiego, Kraków, 1891, s. 42.
  7. Korytnica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 429.
  8. Kolus 2011 ↓, s. 13.
  9. Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 10-11, 77-96.

Bibliografia

edytuj
  1. Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.
  • Marian Kolus: Miejsca upamiętniające działalność Batalionów Chłopskich w latach 1940-1945 na terenie województwa świętokrzyskiego. Kielce: 2011. ISBN 978-83-88161-39-1.