Kosobudzkie
Kosobudzkie[2] (niem. Glocken See, Jezioro Kosobudzkie, Kosobudz Mały, Jezioro Małe) – jezioro w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Łagów w miejscowości Kosobudz. Powierzchnia jeziora to 9,2 ha. Użytkowane przez Polski Związek Wędkarski Okręg w Zielonej Górze. Leży ono na południowy wschód od Kosobudza.
 Jezioro Kosobudzkie | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Wysokość lustra |
88,7 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
0,092 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Hydrologia | |
| Rzeki wypływające |
bezodpływowe |
Położenie na mapie gminy Łagów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego  | |
 52°13′50,3″N 15°15′09,9″E/52,230639 15,252750
| |
Jezioro to położone jest w otulinie Gryżyńskiego Parku Krajobrazowego, w pobliżu wsi Kosobudz. Jest ono niewielkim, bezodpływowym oczkiem wodnym. Prawdopodobnie zasilane jest wodami podziemnymi. Od zachodniej strony akwen graniczy z polami i łąkami wsi Kosobudz. Pozostała część (ok. 60% całkowitej linii brzegowej) otoczona jest lasem sosnowym, na pobrzeżu którego rosną olchy i brzozy. Około 65% linii brzegowej porośnięte jest przez pas trzciny pospolitej. W płytszych częściach jeziora pojawia się również rdestnica pływająca, rdest ziemnowodny oraz grążel żółty. Jezioro Kosobudzkie należy do małych i niezbyt głębokich jezior eutroficznych, zaliczanych do typu sandaczowego. Żyje w nim kilkanaście gatunków ryb m.in.: sandacze, leszcze, krąpie, okonie, płocie, wzdręgi, węgorze, ukleje oraz karpie, jednakże najliczniejszą populację tworzy płoć. Do największych okazów schwytanych na tym łowisku zalicza się duże karpie (do 10 kg).
W latach 1993, 1995 i 1997 wpuszczono do tego niewielkiego jeziora łącznie aż 1595 kg ryb, w tym: leszcza (342 kg tarlaków), płoć (300 kg narybku i tarlaków), amura (300 kg kroczka), karpia (268 kg kroczka), lina (130 kg kroczka), szczupaka (105 kg narybku i tarlaków) oraz 150 kg innych gatunków ryb. Nad brzegami zbiornika znajduje się kilkanaście pomostów wychodzących przed pas oczeretów.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 198, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 76813.