Królestwo Włoch (774–962)

Królestwo Włoch (łac. Regnum Italiæ lub Regnum Italicum) – państwo powstałe na Półwyspie Apenińskim po podboju przez Franków, pod wodzą Karola I Wielkiego, istniejącego tu Królestwa Longobardów. W 962 stało się częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

Regnum Italiæ/Regnum Italicum Królestwo Włoch
774–962-1648
Język urzędowy	języki romańskie
Ustrój polityczny	monarchia
Status terytorium	Królestwo
Data powstania	Podbój przez Franków 774
Włączenie do Cesarstwa / Pokój westfalski	962 / 1648
Państwo za panowania Lotara II

Historia Włoch
Chronologia
Republika rzymska Cesarstwo Rzymskie Państwo Odoakra Królestwo Ostrogotów Królestwo Longobardów Średniowieczne Królestwo Włoch Państwo środkowofrankijskie Święte Cesarstwo Rzymskie Wojny włoskie Zjednoczenie Włoch Zjednoczone Królestwo Włoch Faszyzm włoski Włochy w czasie II wojny światowej
Włochy w XX wieku
Pozostałe
Państwa historyczne w Italii Naród włoski Królowie Włoch Prezydenci Włoch

Żelazna korona – insygnium władzy

Spis treści

Królestwo Włoch w ramach państwa Franków

Wzmocnienie królestwa Longobardów za panowania Liutpranda (711-744) oraz ich napór na papieski Rzym wywołały w 754 i 756 interwencję Franków. W 774 Karol Wielki zdetronizował panującego wówczas Dezyderiusza i przejął żelazną koronę Longobardów (przekazał ją w 781 swojemu synowi Pepinowi), a ich państwo włączył do państwa Franków.

W 843 roku traktatem w Verdun podzielono Imperium Karolińskie, a jego włoska część przypadła Lotarowi. Z czasem państwo uległo osłabieniu i podziałom.

Królestwo Włoch niezależne

Po abdykacji Karola Otyłego do władzy doszli lokalni możni. To oni oraz papież mieli największy wpływ na obsadę tronu. Walki o koronę królewską, i łączoną z nią od tego okresu cesarską, toczyły się aż do połowy X wieku.

Królestwo Włoch w ramach Cesarstwa Rzymskiego

W 951 włoski tron przejął Otton I Wielki, król Niemiec. W 962 został koronowany na cesarza, co dało początek Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu, z którym Królestwo Włoch zostało połączone unią realną. Z czasem stało się jedną z trzech części składowych cesarstwa. Każdy władca Niemiec, przed koronacją cesarską w Rzymie, co do zasady koronowany był na króla Włoch. Ostatnim koronowanym królem Włoch był Karol V 22 lutego 1530 w Bolonii. Królestwo istniało jako część cesarstwa de facto do 1648 (pokój westfalski). Mimo utraty ziem włoskich, cesarze aż do końca Rzeszy w 1806 wysuwali roszczenia do dawnego królestwa, zachowując tym samym tytuł króla Włoch.

Zobacz też

• Królowie Włoch
• Historia Włoch

Bibliografia

• Pierre Riche: Karolingowie. SUPERNOWA-Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA, 1997, s. 393.
• ITALY, emperors & kings. mg.ac.