Krótkonos

rodzaj ssaka

Krótkonos[5] (Isoodon) – rodzaj niewielkich ssaków z podrodziny jamrajów (Peramelinae) w obrębie rodziny jamrajowatych (Peramelidae).

Krótkonos
Isoodon
Desmarest, 1817[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – krótkonos brązowy (I. obelsus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Nadrząd

australotorbowe

Rząd

jamrajokształtne

Rodzina

jamrajowate

Podrodzina

jamraje

Rodzaj

krótkonos

Typ nomenklatoryczny

Didelphis obesula Shaw, 1797

Synonimy
Gatunki

5 gatunków – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii[6][7][8].

Morfologia edytuj

Długość ciała 19–47 cm, długość ogona 8,4–21,5 cm; masa ciała 0,25–3,1 kg; samce są znacznie większe i cięższe od samic[7][9].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1817 roku francuski zoolog Anselme Gaëtan Desmarest w publikacji Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle[1]. Jako gatunek typowy Desmarest wyznaczył krótkonosa brązowego (I. obesulus).

Etymologia edytuj

  • Isoodon: gr. ισος isos „równy, podobny”; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[10].
  • Thylacis: gr. θυλαξ thulax, θυλακος thulakos „kieszonka, woreczek”[11].

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[12][9][6][5]:

Uwagi edytuj

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Isoodon Desmarest, 1817.
  2. a b Nie Thylacis Illiger, 1811.

Przypisy edytuj

  1. a b A.G. Desmarest: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine, etc.. Wyd. Nouv. éd. presqu’ entièrement refondue et considérablement angmentée. T. 16. Paris: Chez Deterville, 1817, s. 409. (fr.).
  2. Mammalia. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 16. (łac.).
  3. G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 44, 1945. (ang.). 
  4. T. Haltenorth. Klassifikati on der Säugetiere, 1 (1, Ordnung Kloakentiere, Monotremata Bonaparte, 1838, und 2, Ordnung Beuteltiere, Marsupi alia Illiger, 1811 [=Didelphia Blainville, 1816]). „Handbuch der Zoologie”. 8 (16), s. 24, 1958. (niem.). 
  5. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 9. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 72. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. a b Ch. Dickman: Family Peramelidae (Bandicoots and Echymiperas). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 389–390. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  8. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Isoodon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-24].
  9. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 50. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  10. Palmer 1904 ↓, s. 353.
  11. Palmer 1904 ↓, s. 677.
  12. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-07-28]. (ang.).

Bibliografia edytuj