Krogulec siwobrzuchy

Krogulec siwobrzuchy[3] (Accipiter poliogaster) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Amerykę Południową. Bliski zagrożenia wyginięciem.

Krogulec siwobrzuchy
Accipiter poliogaster[1]
(Temminck, 1824)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Accipiter

Gatunek

krogulec siwobrzuchy

Synonimy
  • Falco poliogaster Temminck, 1824
  • Accipiter pectoralis Bonaparte, 1850
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Systematyka edytuj

Takson po raz pierwszy opisany przez Temmincka w 1824 roku pod nazwą Falco poliogaster[4]. Jako lokalizację holotypu autor wskazał São Paulo w Brazylii. Takson monotypowy, nie wyróżniono podgatunków[5][6]. Młodociane osobniki tego gatunku, charakteryzujące się odmiennym od dorosłych upierzeniem, zostały błędnie opisane przez Bonapartego w 1850 roku jako nowy gatunek Accipiter pectoralis[5][7].

Występowanie edytuj

Krogulce siwobrzuche żyją w gęstych lasach Ameryki Południowej, zazwyczaj na wysokościach do 500–600 m n.p.m. Występują w Kolumbii, Wenezueli, Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej, Brazylii, Ekwadorze, Peru, Paragwaju, Boliwii i północnej Argentynie.

Morfologia edytuj

Jego grzbiet ma odcienie od ciemnoszarego do brązowego. Brzuch i klatka piersiowa biała, nogi i woskówka żółte, ogon czarno-szary, policzki czarne lub szare, oczy pomarańczowe. Osobniki tego gatunku osiągają długość ciała 38–50 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi 69–84 cm[5]. Samica jest o 4–21% większa od samca[5].

Zachowanie edytuj

Jest to ptak częściowo wędrowny. Żywi się małymi ptakami[8].

Status edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krogulca siwobrzuchego za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened). Liczebność populacji, według szacunków, zawiera się w przedziale 1000 – 10 000 osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za wzrostowy. Głównym zagrożeniem dla gatunku jest wylesianie Amazonii[2].

Przypisy edytuj

  1. Accipiter poliogaster, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Accipiter poliogaster, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-02].
  4. C. J. Temminck: Nouveau recueil de planches coloriées d'oiseaux. Cz. 1. A Strasbourgh, Chez Legras Imbert et Comp., 1824. (fr.).
  5. a b c d R. O. Bierregaard, Jr, D. A. Christie, G. M. Kirwan, A. Bonan: Grey-bellied Goshawk (Accipiter poliogaster). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2014. [dostęp 2014-08-24]. (ang.).
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-02]. (ang.).
  7. William H. Partridge. Accipiter pectoralis, a Synonym of Accipiter poliogaster. „The Condor”. 63 (6), s. 505–506, 1961. (ang.). 
  8. Species account: Gray-bellied Hawk Accipiter poliogaster. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-11-02]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Accipiter poliogaster. BirdLife International. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
  • Steven L. Hilty, Bill Brown: A Guide to the Birds of Colombia. Princeton University Press, 1986. ISBN 978-0-691-08372-8.
  • Thomas S. Schulenberg, Douglas F. Stolz, Daniel F. Lane, John P. O'Neill, Theodore A. Parker: Birds of Peru. Princeton University Press, 2010. ISBN 978-1-4008-3449-5.

Linki zewnętrzne edytuj