Kromolin
wieś w województwie dolnośląskim
Kromolin (niem. Schönau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie głogowskim, w gminie Żukowice.
| wieś | |
.jpg) Spojrzenie na Kromolin | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
581[2] |
| Strefa numeracyjna |
76 |
| Kod pocztowy |
67-231[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DGL |
| SIMC |
0368898 |
Położenie na mapie gminy Żukowice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu głogowskiego  | |
 51°41′09″N 15°53′08″E/51,685833 15,885556[1]
| |
_ID_590940.jpg)
Podział administracyjny
edytujW latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kromolin, po jej zniesieniu w gromadzie Dobrzejowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.
Demografia
edytujKromolin jest największą miejscowością gminy Żukowice. Według Narodowego Spisu Powszechnego posiadał 581 mieszkańców (III 2011 r.).
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[4]:
- kościół filialny, z XIV-XVI w.
- cmentarz przy kościele
- kościół filialny pw. św. Anny, na Górze św. Anny, z 1716 r.
- cmentarz ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny, z 1882 r.
- zespół pałacowy, z XVI-XIX w.:
- pałac – obecnie w ruinie
- park.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 62080
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 629 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 21. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
Linki zewnętrzne
edytuj- Kromolin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 694.