Krzysztof Nowicki (pisarz)
Krzysztof Nowicki (ur. 6 marca 1940 w miejscowości Opsa na Wileńszczyźnie, zm. 30 marca 1997 w Bydgoszczy) – polski poeta, prozaik i krytyk literacki.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był synem Bohdana – lekarza i Kiry z domu Hubszman. W 1945 r. z rodzicami przybył do Bydgoszczy. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (1957–1962). W czasie studiów założył z przyjaciółmi poetycką grupę „Wymiary” (Kazimierz Jułga, Krystyna Karpińska, Zygmunt Flis). Nieco później wszedł do kręgu poetyckiego „Wiatrak” (Andrzej Baszkowski, Jan Górec–Rosiński, Mirosław Kasjan, Zdzisław Polsakiewicz). Po studiach pracował w Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy (1962–1965). W latach 1965–1973 był członkiem redakcji pisma „Fakty i Myśli”. W latach 1973–1983 wchodził w skład redakcji tygodnika „Fakty” (od 1973 kierownik działu literackiego, w latach 1975–1982 zastępca redaktora naczelnego).
Jako poeta debiutował na łamach „Nowej Wsi” w 1957 r., a jako prozaik – opowiadaniem „List” w „Tygodniku Kulturalnym” (1964). Swoje utwory literackie i krytyczne publikował m.in. w „Dialogu”, „Faktach i Myślach”, „Tygodniku Kulturalnym”, „Twórczości”, „Życiu Literackim”. Prezentowane były również na antenie Polskiego Radia. Szereg artykułów poświęcił problemom literackim.
Już na studiach wstąpił do PZPR (w 1961). Pozostał w tej partii, mimo wielu zapowiedzi wystąpienia z niej, do 1989 r. Udzielał się w Związku Literatów Polskich (1965–1983), Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich (1964–1982). Był członkiem ZAiKS (od 1976) i PEN-Clubu.
Zmarł w Bydgoszczy po długiej i ciężkiej chorobie. Urna z jego prochami została pochowana na miejscowym cmentarzu Nowofarnym.
Twórczość edytuj
Zbiory wierszy edytuj
- Zblizenia, Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1963, OCLC 17901242.
- Przy słowie, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1965, OCLC 189733617.
- Komentarze, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1970, OCLC 169908243.
- W tej chwili, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1976, OCLC 751245189.
- Do przytomności: wiersze wybrane i nowe, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1980, ISBN 978-83-210-0165-4, OCLC 69276464.
- Krzysztof Nowicki, Jerzy Medyński, Po imieniu, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1983, ISBN 978-83-215-9188-9, OCLC 892572458.
- Bez tytułu, Bydgoszcz: Kujawsko–Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, 1991, ISBN 978-83-85327-02-8, OCLC 751245388.
Zbiory opowiadań edytuj
- Droga do ojca, Warszawa: Iskry, 1967, OCLC 612889511.
- Orfeusze, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1973, OCLC 23003957.
- W imię Ojca i Syna, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1978, OCLC 4882495.
Powieści edytuj
- Główna przegrana, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1967, OCLC 1040444220.
- Tętno, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1969, OCLC 169916557.
- Wagon z miejscami do leżenia, Warszawa: Czytelnik, 1983, ISBN 978-83-07-00784-7, OCLC 10468061.
- Śmierć Guliwera, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1983, ISBN 978-83-205-3539-6, OCLC 11437269.
- Ostatni kwartał, Warszawa: Czytelnik, 1987, ISBN 978-83-07-01430-2, OCLC 463694954.
Eseje edytuj
- Przetoka, Szczecin: Glob, 1992, ISBN 978-83-7007-132-5, OCLC 316558295.
- Drugie życie, Bydgoszcz: Kujawsko–Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, 1995, ISBN 978-83-85327-29-5, OCLC 297820707.
Dramaty edytuj
- Pięć dni Lemuela Gulliwera (1983) – wystawiony w 1985 r. przez Teatr Mały w Warszawie i Teatr Telewizji[1]
- Było święto, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1987, ISBN 978-83-205-3861-8, OCLC 749940983.
Zbiory szkiców (krytyka literacka) edytuj
- Pertraktacje: Szkice i felietony literackie, Warszawa 1971, OCLC 469121971.
- Dziennik krytyczny, Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981, OCLC 1015139733.
Nagrody edytuj
- 1968 – Nagroda Pióra
- 1969 – Nagroda Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy
- 1972 – Nagroda im. Stanisława Piętaka
- 1995 – Nagroda Prezydenta Bydgoszczy
Odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Złota Odznaka Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej,
- Odznaka honorowa „Zasłużony Działacz Kultury”,
- Odznaka honorowa „Bydgoszcz Zasłużonemu Obywatelowi”,
- Odznaka honorowa „Za szczególne zasługi dla rozwoju województwa bydgoskiego”.
Przypisy edytuj
- ↑ Prawdziwe przygody Lemuela Guliwera [online], FilmPolski [dostęp 2019-04-28] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wyd. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
- Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom VII. Bydgoszcz 2006. ISBN 83-85327-70-3, s. 84