László Bóka

László Bóka (ur. 19 lipca 1910 w Budapeszcie, zm. 1 listopada 1964 tamże) – węgierski pisarz, poeta i historyk literatury, profesor Węgierskiej Akademii Nauk.

László Bóka

László Bóka w 1943
Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1910 Budapeszt
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1964 Budapeszt
Zawód, zajęcie	pisarz, poeta, literaturoznawca

Życiorys

Uzyskał dyplom nauczyciela języków węgierskiego, niemieckiego i francuskiego. Do 1945 był bibliotekarzem m.in. w Bibliotece Uniwersyteckiej w Budapeszcie. Brał udział w ruchu oporu przeciwko Niemcom i węgierskim kolaborantom. Jego tomik poetycki z 1944 został skonfiskowany przez policję Horthy'ego. Od kwietnia 1947 do sierpnia 1950 pozostawał sekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty Publicznej, a potem był pracownikiem Uniwersytetu Loránda Eötvösa (Wydział Humanistyczny). Był kierownikiem Katedry Historii Literatury.

Od 1930 współpracował z różnymi gazetami. W jego artykułach dotyczących życia kulturalnego pojawiały się wówczas elementy faszystowskie. Badał dzieła Attili Józsefa i Endrego Ady. W dużej części opracowań wyjaśniał problematykę zagadnień teoretycznych i systematycznych literatury. Zajmował się również literaturą faktu. Był jednym ze znaczących poetów i prozaików tzw. trzeciego pokolenia. Jego twórczość beletrystyczna skupiała się w dwóch okresach twórczych (od końca lat 30. do końca lat 40. XX wieku oraz od końca lat 50. tego stulecia do śmierci).

Tablica pamiątkowa przy Kisfaludy utca 28/a w Budapeszcie

Od 1953 był profesorem Węgierskiej Akademii Nauk. W 1960 został laureatem nagrody Attili Józsefa.

Dzieła

Wybrane dzieła autora:

• tomy wierszy:
  • Magyar Agapé (1940),
  • Jégvilág (1944),
  • Szebb az új (1950),
  • Harag nélkül (1964),

• powieści:
  • Zenekíséret (1947),
  • Alázatosan jelentem (1958),
  • A karoling trón (1960),
  • Karfiol Tamás (1961),
  • Nandu (1963),
  • Őszi napló (1965).