Wiskacza górska

gatunek gryzonia
(Przekierowano z Lagidium viscacia)

Wiskacza górska[3] (Lagidium viscacia) – gatunek ssaka z rodziny szynszylowatych występujący w Ameryce Południowej, w Peru, Boliwii, Chile i Argentynie.

Wiskacza górska
Lagidium viscacia[1]
Molina, 1782
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

jeżozwierzowce

Infrarząd

jeżozwierzokształtne

(bez rangi) Caviomorpha
Rodzina

szynszylowate

Podrodzina

Chinchillinae

Rodzaj

wiskacza

Gatunek

wiskacza górska

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Biotop

edytuj

Żyją na skalistych terenach pokrytych rzadką roślinnością.

Wygląd

edytuj

Masa ciała ok. 3 kg. Zwierzę podobne do królika, o miękkim, żółtym lub szarym futrze. Koniec ogona czarny. Długie uszy zakończone kępkami białej sierści.

Tryb życia

edytuj

Dzienny tryb życia, najbardziej aktywny o wschodzie i zachodzie słońca. Roślinożerny, zjada każdą roślinność, jaką uda mu się znaleźć.

Rozmnażanie

edytuj

Okres godowy trwa od października do grudnia. Po 120-140 dniach ciąży samica rodzi jedno młode. Matka karmi młode mlekiem przez 8 tygodni, chociaż już od pierwszego dnia życia może ono jeść pokarm stały.

Zagrożenie

edytuj

Gatunek nie jest bezpośrednio zagrożony wyginięciem, ale liczba osobników spada, ponieważ ludzie polują na niego dla mięsa i skóry.

Przypisy

edytuj
  1. Lagidium viscacia, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Lagidium viscacia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

Bibliografia

edytuj