Lech Grzmociński

Lech Grzmociński (ur. 7 kwietnia 1927 w Toruniu, zm. 8 maja 1984 w Gdańsku) – polski aktor filmowy, telewizyjny oraz teatralny.

Lech Grzmociński

Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1927 Toruń, Polska
Data i miejsce śmierci	8 maja 1984 Gdańsk, Polska
Zawód	aktor
Odznaczenia

Grób Lecha Grzmocińskiego na cmentarzu Łostowickim

Życiorys

W 1952 r. zdał w Warszawie aktorski egzamin eksternistyczny. Rok wcześniej otrzymał wyróżnienie za rolę Janka Kubicy w spektaklu pt. Trzeba było iskry na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu.

Kariera aktorska

Źródło:

• 1949–1953 Teatr im. Jaracza w Olsztynie
• 1953–1956 Teatr Ziemi Pomorskiej w Toruniu
• 1957–1984 Teatr Wybrzeże w Gdańsku

Filmografia

Źródło:

• 1955: Podhale w ogniu
• 1958: Wolne miasto
• 1964: Banda
• 1964: Koniec naszego świata
• 1967–1968: Stawka większa niż życie
• 1967: Westerplatte
• 1968: Ostatni po Bogu
• 1970: Kaszëbë, legenda o miłości
• 1971: Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni...
• 1972: Z tamtej strony tęczy
• 1974: Gniazdo
• 1975: Czerwone i białe
• 1975: Hazardziści
• 1976: Skazany
• 1976: Zaklęty dwór
• 1976: Znaki szczególne − kapitan statku
• 1977: Królowa pszczół
• 1977: Śmierć prezydenta
• 1977: Znak orła
• 1977: Zimne ognie
• 1978: Dux Polonorum - Niemcza 1017 Rok (film dokumentalny, fabularyzowany)
• 1978: Struny
• 1978: Życie na gorąco
• 1979: Blaszany bębenek (Die Blechtrommel)
• 1979: Ojciec królowej
• 1979: W słońcu i w deszczu
• 1980: Królowa Bona − szlachcic u królowej (odc. 5)
• 1980: Smak wody
• 1980–2000: Dom
• 1981: Krótki dzień pracy
• 1981: Człowiek z żelaza
• 1983: Śledztwo porucznika Tomaszka
• 1983: Stan wewnętrzny

Odznaczenia

Źródło:

• 1971 – Srebrny Krzyż Zasługi
• 1975 – odznaka „Za zasługi dla Ziemi Gdańskiej”
• 1979 – odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Linki zewnętrzne

• Lech Grzmociński w bazie Filmweb
• Lech Grzmociński w bazie filmpolski.pl
• Lech Grzmociński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
• Lech Grzmociński na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”