Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 – sztafeta 4 × 100 m mężczyzn

Konkurs mężczyzn w biegu sztafetowym na 100 metrów podczas XXXII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio odbył się w dniach 5–6 sierpnia 2021. Do rywalizacji przystąpiło 64 sportowców z 16 krajów. Areną zawodów był Stadion Olimpijski w Tokio. Mistrzami olimpijskimi zostali Włosi w składzie Lorenzo Patta, Marcell Jacobs, Fausto Desalui Filippo Tortu, wicemistrzami Kanadyjczycy w składzie Aaron Brown, Jerome Blake, Brendon Rodney i Andre De Grasse, a brąz zdobyli reprezentanci Chin w składzie Tang Xingqiang, Xie Zhenye, Su Bingtian, Wu Zhiqiang.

Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 – sztafeta 4 × 100 m mężczyzn
2016 2024
ilustracja
Data

5–6 sierpnia 2021

Gospodarz

 Japonia

Miejscowość

Tokio

Liczba zawodników

64

Zwycięzcy
I miejsce

 Włochy
Lorenzo Patta
Marcell Jacobs
Fausto Desalu
Filippo Tortu

II miejsce

 Kanada
Aaron Brown
Jerome Blake
Brendon Rodney
Andre De Grasse

III miejsce

 Chiny
Tang Xingqiang
Xie Zhenye
Su Bingtian
Wu Zhiqiang

Był to XXV olimpijski konkurs w sztafecie 4 × 100 m mężczyzn.

Terminarz

edytuj

godziny zostały podane w czasie japońskim (UTC+9)

Data Godzina rozpoczęcia
UTC+09:00
5 sierpnia 2021 11:30 runda I
6 sierpnia 2021 22:50 finał

System rozgrywek

edytuj

W rundzie I udział wzięło 16 reprezentacji. Odbyły się 2 biegi po 8 drużyn, z których awans wywalczyły trzy pierwsze sztafety oraz dwie najszybsze z dalszych miejsc z obu biegów.

W finale wystartowało 8 sztafet[1].

Rekordy

edytuj

Przed rozpoczęciem zawodów aktualny rekord świata i rekord olimpijski były następujące:

    Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake, Usain Bolt 36.84   Londyn 11 sierpnia 2012
    Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake, Usain Bolt 36.84   Londyn 11 sierpnia 2012

Podczas konkursu poprawiono następujące rekordy krajowe:

Wyniki

edytuj

Athletics Integrity Unit poinformowała, że u Brytyjczyka Chijindu Ujaha wykryto środki wspomagające przyrost mięśni[2]. 18 lutego 2022 ogłoszono oficjalną dyskwalifikację sztafety brytyjskiej z powodu obecności niedozwolonej substancji dopingowej u Ujaha, tym samym Brytyjczycy utracili srebrny medal olimpijski[3].

AR – rekord kontynentalny | NR – rekord krajowy | PB – rekord życiowy | =PB – wyrównany rekord życiowy |
SB – najlepszy wynik w sezonie | =SB – wyrównany najlepszy wynik w sezonie
DNF – nie ukończył |DSQ – dyskwalifikacja

Runda I

edytuj

Bieg 1

edytuj
Pozycja Tor Państwo Zawodnicy Reakcja Czas Uwagi
1 5   Jamajka Jevaughn Minzie, Julian Forte, Yohan Blake, Oblique Seville .146 37.82 Q,  
3   Wielka Brytania Chijindu Ujah, Zharnel Hughes, Richard Kilty, Nethaneel Mitchell-Blake .152 DSQ[a] Q
2 4   Japonia Shuhei Tada, Ryota Yamagata, Yoshihide Kiryū, Yuki Koike .147 38.16 Q,  
3 9   Francja Mouhamadou Fall, Jimmy Vicaut, Méba-Mickaël Zeze, Ryan Zeze .156 38.18  
4 2   Brazylia Rodrigo do Nascimento, Felipe Bardi dos Santos, Derick Silva, Paulo André de Oliveira .140 38.34  
5 8   Trynidad i Tobago Kion Benjamin, Eric Harrison Jr., Akanni Hislop, Richard Thompson .150 38.63  
6   Holandia Joris van Gool, Taymir Burnet, Chris Garia, Churandy Martina .146 DNF
7   Południowa Afryka Clarence Munyai, Shaun Maswanganyi, Chederick van Wyk, Akani Simbine .150 DNF

Bieg 2

edytuj
Pozycja Tor Państwo Zawodnicy Reakcja Czas Uwagi
1 4   Chiny Tang Xingqiang, Xie Zhenye, Su Bingtian, Wu Zhiqiang .152 37.92 Q,  
2 9   Kanada Aaron Brown, Jerome Blake, Brendon Rodney, Andre De Grasse .177 37.92 Q,  
3 5   Włochy Lorenzo Patta, Marcell Jacobs, Fausto Desalu, Filippo Tortu .170 37.95 Q,  
4 6   Niemcy Julian Reus, Joshua Hartmann, Deniz Almas, Lucas Ansah-Peprah .134 38.06 q,  
5 8   Ghana Sean Safo-Antwi, Benjamin Azamati-Kwaku, Emmanuel Yeboah, Joseph Amoah .137 38.08 q,  
6 3   Stany Zjednoczone Trayvon Bromell, Fred Kerley, Ronnie Baker, Cravon Gillespie .148 38.10  
7 7   Dania Simon Hansen, Tazana Kamanga-Dyrbak, Kojo Musah, Frederik Schou-Nielsen .143 38.16  
2   Turcja Ertan Özkan, Jak Ali Harvey, Kayhan Özer, Ramil Guliyev .146 DSQ

Finał

edytuj
Pozycja Tor Państwo Zawodnicy Reakcja Czas Uwagi
  8   Włochy Lorenzo Patta, Marcell Jacobs, Fausto Desalu, Filippo Tortu 0.154 37.50  ,  
  6   Kanada Aaron Brown, Jerome Blake, Brendon Rodney, Andre De Grasse 0.148 37.70  
  4   Chiny Tang Xingqiang, Xie Zhenye, Su Bingtian, Wu Zhiqiang 0.153 37.79 = 
4 5   Jamajka Jevaughn Minzie, Julian Forte, Yohan Blake, Oblique Seville 0.158 37.84
5 3   Niemcy Julian Reus, Joshua Hartmann, Deniz Almas, Lucas Ansah-Peprah 0.136 38.12
9   Japonia Shuhei Tada, Ryota Yamagata, Yoshihide Kiryū, Yuki Koike 0.139 DNF
2   Ghana Sean Safo-Antwi, Benjamin Azamati-Kwaku, Emmanuel Yeboah, Joseph Amoah 0.160 DSQ
6   Wielka Brytania Chijindu Ujah, Zharnel Hughes, Richard Kilty, Nethaneel Mitchell-Blake 0.141 DSQ
  1. Sztafeta zdyskwalifikowana po zakończeniu zawodów.

Przypisy

edytuj
  1. Athletics Explanatory Guide. Tokyo 2020. August 2019.. [dostęp 2021-08-28]. (ang.).
  2. Chijindu Ujah podejrzany o doping jest zaskoczony. „Nie jestem oszustem”. TVP Sport. [dostęp 2021-08-28]. (pol.).
  3. British men’s 4x100m relay team stripped of Olympic silver. athleticsweekly.com, 2022-02-18. [dostęp 2022-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-23)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj