Wikipedia

Leopold Müller

oficer dyplomowany Wojska Polskiego

Leopold Stanisław Müller (ur. 2 stycznia 1892, zm. 18 lutego 1935 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Leopold Müller
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data urodzenia

2 stycznia 1892

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1935
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Biro Wojskowe Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych

Stanowiska

szef biura

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Życiorys

edytuj

Urodził się 2 stycznia 1892. Jesienią 1910 rozpoczął zawodową służbę w c. i k. Armii. Na stopień chorążego piechoty został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1910 i wcielony do 20 galicyjskiego pułku piechoty w Krakowie[1][2]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[3]. Na stopień podporucznika piechoty został awansowany ze starszeństwem z 1 maja 1913[4][5]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach macierzystego pułku[6].

19 lutego 1919 został przyjęty z dniem 1 listopada 1918 do Wojska Polskiego i zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem od dnia 1 maja 1915 oraz przydzielony do dowództwa II batalionu 1 pułku strzelców podhalańskich[7][8][9]. Z dniem 18 marca 1919 został przeniesiony z 19 pułku piechoty do Departamentu I Ministerstwa Spraw Wojskowych[10][a].

W stopniu kapitana ukończył II Kurs Normalny w Wyższej Szkole Wojennej od 1920 do 1921. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. Później awansowany do stopnia majora Sztabu Generalnego piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[12]. Do jesieni 1923 jako oficer nadetatowy 37 pułku piechoty z Kutna służył w Oddziale IIIa w Biurze Ścisłej Rady Wojennej[13]. Był współautorem, wydanej przez 1923 przez Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, kilkutomowej publikacji pt. Almanach oficerski na rok 1923/24[14]. Następnie został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[15]. Z dniem 15 października 1923 został przydzielony do dowództwa 4 Dywizji Piechoty w Toruniu na stanowisko szefa sztabu[16][17]. Z dniem 1 lipca 1925 został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Generalnego[18]. W kwietniu 1928 został przeniesiony z Biura Ogólno Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych do 55 pułku piechoty w Lesznie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[19][20]. 23 grudnia 1929 roku został przeniesiony do Wyższej Szkole Wojennej na stanowisko wykładowcy[21]. Zasiadł w komitecie redakcyjnym Towarzystwa Polskiej Wiedzy Wojskowej[22]. W październiku 1931 został przeniesiony na stanowisko szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego Ministerstwa Rolnictwa[23][24]. Do śmierci pracował w Biurze Wojskowym Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych[25].

Zmarł 18 lutego 1935 w Warszawie[25][26]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A10-8-12)[26].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Na początku 1919 dotychczasowy 1 pułk strzelców podhalańskich został przemianowany na 19 pułk piechoty[11].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 361, 501.
  2. ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 384, 541.
  3. ↑ a b Schematismus 1914 ↓, s. 419.
  4. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 273.
  5. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 159.
  6. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 509.
  7. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 23 z 1 marca 1919, poz. 747.
  8. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 25 z 6 marca 1919, poz. 819.
  9. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 79.
  10. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 43 z 17 kwietnia 1919, poz. 1396.
  11. ↑ Bober 1929 ↓, s. 6.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 403.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 69, 233.
  14. ↑ W skład Komitetu Redakcyjnego „Almanachu oficerskiego na rok 1923/24”, poza Leopoldem Müllerem, wchodzili ówcześni oficerowie Sztabu Generalnego: pułkownik Tadeusz Kutrzeba, komandor podporucznik Karol Firich, major Stanisław Krzysik i major Józef Wiatr.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 345.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 584.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 66, 217.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 65 z 18 czerwca 1925 roku, s. 329.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 69, 165.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381.
  22. ↑ Medal pamiątkowy Polska Marynarka Wojenna 1998. [dostęp 2015-05-01].
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 326.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 19, 428.
  25. ↑ a b Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 5, s. 37, 21 marca 1935. 
  26. ↑ a b Lista pochowanych. Stanisław Muller. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-03-31].
  27. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
  28. ↑ Dziennik Personalny 1924.01.18 Nr4, „Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu”, 18 stycznia 1924 [dostęp 2025-02-05].
  29. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
  30. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 111, 19 marca 1934. 

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leopold_Müller&oldid=75967845”