Leslie Hore-Belisha

Isaac Leslie Hore-Belisha, 1. baron Hore-Belisha (ur. 7 września 1893 w Plymouth, zm. 16 lutego 1957 w Reims) – brytyjski polityk, członek Partii Liberalnej, Narodowej Partii Liberalnej i Partii Konserwatywnej, minister w rządach Ramsaya MacDonalda, Stanleya Baldwina, Neville’a Chamberlaina i Winstona Churchilla.

Leslie Hore-Belisha
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 września 1893
Plymouth

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1957
Reims

Minister transportu
Okres

od 29 czerwca 1934
do 28 maja 1937

Poprzednik

Oliver Stanley

Następca

Leslie Burgin

Minister wojny
Okres

od 28 maja 1937
do 5 stycznia 1940

Wczesne lata życia i początki kariery politycznej

edytuj

Hore-Belisha pochodził z zamożnej żydowskiej, pochodzącej z Maroka, rodziny kupieckiej. Był jednym synem Jacoba Isaaca Belishy i Elizabeth Miers, a jego dziadek Izaak był głową gminy sefardyjskiej w Manchesterze. Ojciec zmarł w 1894 r., a matka wyszła ponownie za mąż w 1912 r. za sir Adaira Hore’a. Leslie przybrał wówczas nazwisko Hore-Belisha. Wykształcenie odebrał w Clifton College, w Paryżu, w Heidelbergu, a wreszcie w St. John’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Podczas studiów był przewodniczącym Oxford Union Society. Walczył podczas I wojny światowej i dosłużył się rangi majora. Po wojnie rozpoczął praktykę adwokacką.

W 1922 r. bez powodzenia startował w wyborach do Izby Gmin z okręgu Plymouth Devonport z ramienia Partii Liberalnej. Miejsce w parlamencie uzyskał z tego okręgu dopiero w 1923 r. Należał do prawego skrzydła Partii Liberalnej i sprzeciwiał się poparciu, jakiego liberałowie udzielili mniejszościowemu rządowi Partii Pracy w 1924 r. Po utworzeniu rządu narodowego w 1931 r. Hore-Belisha znalazł się w gronie jego zwolenników i został członkiem Narodowej Partii Liberalnej.

Członek gabinetu

edytuj
 
Belisha beacons przy przejściu dla pieszych w Londynie

Po wyborach 1931 r. został młodszym ministrem w Zarządzie Handlu. W 1932 r. został finansowym sekretarzem skarbu, a w 1934 r. ministrem transportu. Na tym stanowisku zmienił prawo o ruchu drogowym, wprowadzając testy na prawo jazdy oraz wysokie słupy pomalowane w czarno-białe paski, zwieńczone migającą pomarańczową latarnią, umieszczane przy przejściach dla pieszych. Na cześć ministra nazwane zostały „Belisha beacon”[1]. W 1937 r. został przeniesiony na stanowisko ministra wojny.

W 1938 r. Hore-Belisha postulował przeprowadzenie poboru do wojska, ale sprzeciwił się temu Chamberlain. Podczas swojego urzędowania Hore-Belisha podniósł żołd, emerytury, zwiększył możliwość awansu żołnierzom pochodzącym z rodzin robotniczych, poprawił stan baraków wojskowych oraz przyznał żonatym żołnierzom prawo mieszkania z rodzinami. Na początku 1939 r. uzyskał zgodę gabinetu na przeprowadzenie powszechnego poboru. Minister doprowadził również do zmian personalnych w Imperialnym Sztabie Generalnym, co spotkało się ze złym przyjęciem ze strony najwyższych dowódców, m.in. szefa tego sztabu, lorda Gorta.

Hore-Belisha został nagle zdymisjonowany ze stanowiska w styczniu 1940 r. Było to zwieńczenie konfliktu ministra z kolegami z gabinetu oraz z lordem Gortem. Chamberlain zaproponował Hore-Belishy stanowisko ministra informacji lub przewodniczącego Zarządu Handlu, ale były minister odmówił i wycofał się z gabinetu. W 1942 r. opuścił Narodową Partię Liberalną i przez kolejne lata zasiadał w Izbie Gmin jako deputowany niezależny. W rządzie dozorującym Churchilla w 1945 r. był ministrem zabezpieczenia socjalnego.

Dalsze lata

edytuj

W wyborach 1945 r. Hore-Belisha wystartował jako kandydat niezależny, ale przegrał z kandydatem laburzystów Michaelem Footem. Następnie wstąpił do Partii Konserwatywnej i w 1947 r. został wybrany do rady miasta Westminster. W 1950 r. bez powodzenia startował w wyborach parlamentarnych w okręgu Coventry South. W 1954 r. otrzymał tytuł 1. barona Hore-Belisha i zasiadł w Izbie Lordów.

W lutym 1957 r. lord Hore-Belisha przewodniczył brytyjskiej parlamentarnej delegacji we Francji. Podczas przemówienia, które wygłaszał w Reims, baron nagle upadł i zmarł kilka minut później. Jako przyczynę śmierci podano wylew krwi do mózgu. Leslie i jego żona Cynthia (którą poślubił w 1944 r.) nie mieli razem dzieci, w związku z czym wraz z jego śmiercią wygasł tytuł barona.

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj