Wikipedia

Lista linii kolejowych w Norwegii

Linie kolejowe w Norwegii – sieć 4087 km linii kolejowych w Norwegii, z czego 2622 km jest zelektryfikowanych a 242 km – dwutorowych[1]. Na norweskich liniach kolejowych znajduje się 6986 tuneli i 2760 mostów. Głównym przewoźnikiem są Norges Statsbaner – norweskie koleje państwowe.

Sieć linii kolejowych w Norwegii

Przewozy pasażerskie

edytuj

W roku 2010 norweskie koleje państwowe przewiozły 51,7 miliona pasażerów, co oznacza wzrost o 0,4 procent w porównaniu z rokiem poprzednim. Największy przyrost pasażerów zanotowano w Stavanger – o 29 punktów procentowych w porównaniu z rokiem poprzednim. Poniższa tabela przedstawia najbardziej uczęszczane linie i trasy w ruchu dalekobieżnym[2].

Nazwa linii Trasa Liczba pasażerów (2010) Zmiana (2009)
Vestfoldbanen Oslo – Skien 1 604 000 9%  
Østfoldbanen Oslo – Göteborg 1 338 000 3%  
Dovrebanen Oslo – Lillehammer 1 260 000 0%
Bergensbanen Oslo – Bergen 701 000 1%  
Sørlandsbanen Oslo – Kristiansand 447 000 3%  
Sørlandsbanen Kristiansand – Stavanger 399 000 0%

Punkty skrajne norweskiej sieci kolejowej

edytuj

Z uwagi na warunki geograficzne norweska sieć kolejowa nie jest równomiernie rozłożona. Bliskość Gór Skandynawskich i Morza Północnego powodująca duże przewyższenia, a także rozkład temperatur i klimat subpolarny na północy spowodowały, że największe zagęszczenie sieci występuje na południu kraju, zwłaszcza wokół Oslo oraz na wschodzie. Niemal cała sieć stanowi jednolity system – wyjątek stanowi linia kolejowa Ofotbanen, połączona wyłącznie z siecią szwedzką. Niniejsza tabela przedstawia skrajne punkty norweskiej sieci:

Kierunek Nazwa stacji Nazwa linii Odległość od Oslo
N Narwik Ofotbanen 1580 km
S Kristiansand Sørlandsbanen 365 km
E Bjørnfjell Ofotbanen 1540 km
W Bergen Bergensbanen 471 km

Linie kolejowe eksploatowane w ruchu pasażerskim

edytuj

Niniejsza lista jest wykazem wszystkich linii kolejowych aktualnie istniejących i wykorzystywanych w ruchu pasażerskim. Istnieje niewiele linii kolejowych wyłączonych z ruchu osobowego a wykorzystywanych jedynie dla ruchu towarowego, bądź sporadycznie i nieregularnie wykorzystywanych dla przejazdów pociągów historycznych.

Nazwa linii Stacja początkowa Stacja końcowa Mapa Długość trakcja
elektryczna. 		Rok Zdjęcie
A
Arendalsbanen Nelaug Arendal   37 km   1908[3]  
Askerbanen Asker Sandvika   9,5 km[4]   2005  
B
Bergensbanen Oslo S Bergen   371 km[5]   1909  
Bratsbergbanen Eidanger Nordagutu   74 km   1916  
D
Dovrebanen Oslo S Trondheim   553 km[6]   1921  
Drammenbanen Drammen Oslo S   52,86 km[7]   1872  
F
Flåmsbana Myrdal Flåm   20,2 km[8]   1940  
G
Gardermobanen Oslo S Eidsvoll   68 km[9]   1998  
Gjøvikbanen Oslo S Gjøvik   124 km[10]   1902  
H
Hovedbanen Oslo S Eidsvoll   68 km[11]   1864  
J
Jærbanen Stavanger Egersund   74 km[12]   1878  
K
Kongsvingerbanen Lillestrøm Charlottenberg     115 km[13]   1862  
M
Meråkerbanen Trondheim Storlien     102 km[14]   1881  
N
Nordlandsbanen Bodø Trondheim   727 km[15]   1962[16].  
O
Ofotbanen Narwik Granica państwa, Kiruna     43 km[17][18]   1902  
Østfoldbanen Oslo S Kornsjø   171 km[19]   1879  
Østfoldbanens østre linje Ski Sarpsborg   89 km[19]   1882  
R
Raumabanen Dombås Åndalsnes   114,2 km[20]   1924  
Roa–Hønefosslinjen Roa Hønefoss   32 km   1909  
Rørosbanen Hamar Støren   431 km[21]   1877  
S
Sørlandsbanen Drammen Stavanger   528 km[22]   1944  
Spikkestadlinjen Asker Spikkestad   14 km   1872  
Stavnebanen Marienborg Leangen   6 km   1857  
V
Vestfoldbanen Drammen Eidanger   148 km   1882  

Systemy kolei miejskich

edytuj

Jedynym systemem kolei miejskiej niezintegrowanym z pozostałą częścią sieci kolejowej jest metro w Oslo. Pozostałe koleje miejskie utworzone są na już istniejących liniach. Oprócz metra wszystkie są obsługiwane przez państwowego przewoźnika.

Nazwa Typ Linie Liczba
linii 		Liczba
stacji 		Trakcja Zdjęcie
Szybka kolej miejska w Oslo SKM 8[23][24] 128 elektr.  
Metro w Oslo metro własna sieć 6 92 elektr.  
Jærbanen w Stavanger kolej aglomeracyjna 1 18[25] elektr.  
Kolej aglomeracyjna w Trondheim kolej aglomeracyjna 2[26] 35 spalinowa  
Kolej aglomeracyjna w Bergen kolej aglomeracyjna 2 28 elektr.  

Linie kolejowe eksploatowane w ruchu towarowym

edytuj

Niewielka część aktywnej sieci, ok. 110 km, nie jest wykorzystywana dla ruchu osobowego, a używana jest wyłącznie dla przewozów towarowych. Są to, jak w przypadku Solørbanen, linie, na których istniał kiedyś ruch osobowy, ale został przeniesiony na inną trasę, bądź też krótkie odcinki stanowiące łączniki między różnymi liniami.

Nazwa linii Przebieg Długość Trakcja Data otwarcia Rola
Alnabru – Grefsenlinjen Oslo 2 km elektryczna 1901 łącznica Hovedbanen i Gjøvikbanen
Brevikbanen Eidanger – Brevik 9 km elektryczna 1882 odnoga Vestfoldbanen
Dalane – Suldallinjen Kristiansand 1 km elektryczna 1943 objazd Sørlandsbanen
Loenga – Alnabrulinjen okolice Oslo, obsługa terminalu towarowego 3 km elektryczna 1907 łącznica Hovedbanen i Østfoldbanen
Skøyen – Filipstadlinjen Skøyen, Filipstad (dzielnica Oslo) 2 km[27] elektryczna 1872 odnoga Drammenbanen
Solørbanen Kongsvinger – Elverum 94 km[27] spalinowa 1902[28] łącznica Kongsvingerbanen i Rørosbanen
Stavne – Leangenbanen Trondheim, odbicie przy przystanku Lerkendal 6 km[29] spalinowa 1882 łącznica Dovrebanen i Nordlandsbanen

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Satsingen på jernbane må dobles. [dostęp 2011-12-07]. (norw.).
  2. ↑ Over 51 millioner reiste med NSB. boarding.no. [dostęp 2011-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-16)]. (norw.).
  3. ↑ Arendalsbanen. jernbane.origo.no. [dostęp 2011-12-07]. (norw.).
  4. ↑ Askerbanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  5. ↑ Bergensbanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  6. ↑ Dovrebanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  7. ↑ Drammensbanen. [dostęp 2011-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-24)]. (norw.).
  8. ↑ Flåmsbana. [dostęp 2011-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-26)]. (ang.).
  9. ↑ Gardermobanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  10. ↑ nsb.no: NSB Gjøvikbanen. [dostęp 2011-12-07]. (norw.).
  11. ↑ Hovedbanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  12. ↑ Egersund. [dostęp 2011-12-01]. (ang.).
  13. ↑ Kongsvingerbanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  14. ↑ Merakerbanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  15. ↑ Nordlandsbanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  16. ↑ Trains in Norway. [dostęp 2011-12-01]. (ang.).
  17. ↑ Narvik-Kiruna-Boden-Luleå. [dostęp 2011-12-07]. (szw.).
  18. ↑ Ofotbanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  19. ↑ a b Østfoldbanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  20. ↑ Raumabanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  21. ↑ Rørosbanen. Store Norske Leksikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  22. ↑ Sørlandsbanen – Stavanger. [dostęp 2011-12-07]. (niem.).
  23. ↑ JerFile:Oslo Commuter Rail map.svgnbanen i tall. [dostęp 2011-12-01]. (norw.).
  24. ↑ Norwegian State Railways. [dostęp 2011-12-01]. (ang.).
  25. ↑ jernbaneverket.no: Jærbanen. [dostęp 2011-12-07]. (norw.).
  26. ↑ 26 Steinkjer-Trondheim S-Røros. nsb.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  27. ↑ a b Nøkkeltall for norske baner. jernbaneverket.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  28. ↑ Jernbanehistorie. Jernbanehistorie. [dostęp 2011-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-23)].
  29. ↑ Stavne-Leangenbanen. jernbane.net. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_linii_kolejowych_w_Norwegii&oldid=72311827”