Ljubica Rosić, serb. Љубица Росић (ur. 1944) – serbska polonistka, slawistka, tłumaczka literatury polskiej na język serbski i serbsko-chorwacki.

Ljubica Rosić
Љубица Росић
Państwo działania

 Serbia

Data urodzenia

1944

Profesor
Specjalność: filologia polska
Alma Mater

Uniwersytet w Belgradzie

Nauczycielka akademicka
uczelnia

Uniwersytet w Belgradzie, Uniwersytet w Prisztinie, Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Życiorys

edytuj

W 1968 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie w Belgradzie. Zadebiutowała jeszcze jako studentka, publikując tłumaczenie wiersza Zbigniewa Bieńkowskiego Warszawa. W latach 1971–1975 prowadziła zajęcia z języka serbsko-chorwackiego na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po powrocie do Belgradu obroniła pracę magisterską dotyczącą dzieł Zygmunta Krasińskiego w recepcji Serbów i Chorwatów. Pracowała jako wykładowczyni na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Prisztinie (1976–2003) i Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1991–1995). Stopień doktora otrzymała na podstawie dysertacji na temat recepcji eseistyki Czesława Miłosza w Jugosławii. W 2003 otrzymała tytuł docenta na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Belgradzie oraz została trzecim z kolei dyrektorem belgradzkiej Katedry Polonistyki (po profesorach Đorđu Živanoviciu i Miroslavie Topliciu). Pełniła tę funkcję do emerytury w 2010[1].

Tłumaczenia

edytuj

Ljubica Rosić jest wielokrotnie nagradzaną popularyzatorką literatury polskiej w Serbii. Przełożyła na język serbski dzieła Władysława Tatarkiewicza, Marii Gołaszewskiej, Tadeusza Różewicza, Juliana Kornhausera, Andrzeja Kuśniewicza, Ryszarda Kapuścińskiego i Kazimierza Brandysa[2]. Tłumaczyła również liczne utwory Czesława Miłosza, między innymi Rok myśliwego (2002), Dolinę Issy (2013), Wierszę ostatnie (2013), Zdobycie władzy (2013), Abecadło (2014) i Góry Parnasu (2016). W 2001 została uhonorowana nagrodą im. Miloša M. Đuricia przyznawaną w Serbii za wybitne osiągnięcia na polu przekładu artystycznego za tłumaczenie książkowego wydania „Dekalogu” Krzysztofa Kieślowskiego i Krzysztofa Piesiewicza[3]. 6 listopada 2002 otrzymała Nagrodę Literacką Stowarzyszenia Autorów ZAiKS dla tłumaczy za całokształt pracy translatorskiej[2].

Wybrane tłumaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. P. Bunjak, Kartki z dziejów polonistyki na Uniwersytecie Belgradzkim.
  2. a b Dorota Jovanka Ćirlić, Nagroda ZAiKS dla tłumaczy [online], wyborcza.pl, 5 listopada 2002 [dostęp 2021-04-18].
  3. A. Kocot, Poezja polska w Serbii po 1990 roku. Rekonesans.

Linki zewnętrzne

edytuj