Ludwik Brzezowski
Ludwik Brzezowski (ur. 14 września 1890 w Morawskiej Ostrawie, zm. 27 maja 1942 w KL Auschwitz) – polski inżynier, oficer rezerwy Wojska Polskiego.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 września 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 maja 1942 |
| Tytuł naukowy |
inżynier |
| Stanowisko |
dyrektor naczelny |
| Pracodawca |
S.A. „Azot” w Jaworznie |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 14 września 1890 w Morawskiej Ostrawie, w rodzinie Franciszka i Marii z Pflegerów[1]. Był młodszym bratem Henryka (1879–1964), generała brygady Wojska Polskiego.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii[1]. Jego Oddziałem macierzystym był Pułk Armat Polowych Nr 29 (w 1916 przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 2, a w 1918 na Pułk Artylerii Polowej Nr 2). Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916, a na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1918 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej[2][3][4].
W listopadzie 1918 wziął udział w bitwie o Lwów, zyskując uznanie dowódcy polskich obrońców Czesława Mączyńskiego[5].
1 czerwca 1921 pełnił służbę w Centralnej Składnicy Uzbrojenia w Krakowie, a jego oddziałem macierzystym był 5 Dywizjon Artylerii Ciężkiej[6]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 309. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[7]. W 1922 posiadał przydział w rezerwie do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie[8], a od następnego roku do 2 pułku artylerii polowej Legionów w Kielcach[9]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wadowice. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas w grupie oficerów „powyżej 40 roku życia”[10].
W latach 20. i 30. XX wieku był członkiem zarządu i dyrektorem handlowym Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie[11], a później dyrektorem naczelnym Spółki Akcyjnej „Azot” w Jaworznie[1].
25 kwietnia 1942 został przetransportowany do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie 27 maja tego roku został rozstrzelany[12]. Symboliczny grób Ludwika Brzezowskiego znajduje się na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC13-1-48)[13].
Był żonaty z Jozsą Wurditsch de Remy Bercenkowicz[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości – 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1928 „za zasługi położone na polu pracy niepodległościowej oraz na polu zorganizowania sprzedaży wytworów PFZA”[15]
- Krzyż Walecznych[1]
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- austriackie
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[16]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[16]
- Krzyż Wojskowy Karola[16]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Łoza 1938 ↓, s. 79.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 682, 716.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 868, 902.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1078, 1127.
- ↑ Mączyński 1921 ↓, s. 68, 149, 153, 248, 258, 262.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 312, 570.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 840.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 29.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 717.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 134, 920.
- ↑ Sprawozdanie Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie za rok 1932/33. Państwowa Fabryka Związków Azotowych w Chorzowie, 1933, s. 8.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-11-22].
- ↑ Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych. krakowsalwator.artlookgallery.com. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632.
- ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 1127.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
- Czesław Mączyński: Boje Lwowskie. T. 1: Oswobodzenie Lwowa (1–24 listopada 1918 roku). Warszawa: Spółka Wydawnicza Rzeczpospolita, 1921.