Ludwik Kuchar (ur. 4 lipca 1865[a], zm. 17 czerwca 1917 we Lwowie) – polski przedsiębiorca, działacz sportowy, filantrop.

Ludwik Kuchar
Ilustracja
Ludwik Kuchar (ok. 1915)
Data urodzenia

4 lipca 1865

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 1917
Lwów

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Narodowość

polska

Małżeństwo

Ludwika z d. Drzewiecka

Dzieci

Kazimiera, Tadeusz, Karol, Kinga, Władysław, Wacław, Mieczysław, Zbigniew

Nagrobek Ludwika i Ludwiki Kucharów

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie w połowie pochodzenia węgierskiego[1][2][3]. Został absolwentem Szkoły Handlowej w Krakowie[3]. W 1890 ożenił się z Ludwiką (z domu Drzewiecką[3] wzgl. Treszerowską[1], 1870-1928[1]). Mieli sześciu synów, w tym wszechstronnych sportowców (związanych z klubem LKS Pogoń Lwów, w tym z sekcją piłki nożnej) i oficerów Wojska Polskiego II RP: Tadeusza (1891-1966, inżynier, działacz sportowy), Władysława (1895-1983, sportowiec, działacz sportowy), Wacława (1897-1981, olimpijczyk). Ich dziećmi byli również: Kazimiera (1899-1981, po mężu Chodkiewicz), Karol (1893-1960), Kinga (zm. 1894), Mieczysław (1902-1939, piłkarz, bramkarz Pogoni Lwów[4]), Zbigniew (1905-1945, także hokeista Pogoni[5])[6][1].

W 1893 zamieszkał we Lwowie[1]. Jako chemik pracował w fabryce wyrobów spirytusowych Mikolascha[1]. Był założycielem i właścicielem sieci kin w Galicji, od Krakowa do Czerniowiec (m.in. „Pasażu” we Lwowie i „Wandy” w Krakowie)[7][1]. Kierowanie rodzinną siecią kin przejął po nim syn Władysław[8].

Prywatnie był pasjonatem fechtunku, gimnastyki i kolarstwa[1]. W swoim domu miał pomieszczenie do pierwszej z tych dyscyplin, zaś w ogrodzie posesji stworzył dla swoich dzieci przyrządy gimnastyczne[1]. W 1907 został sponsorem i członkiem zarządu klubu sportowego LKS Pogoń Lwów, wspierając także sekcję piłki nożnej[9]. Wraz z żoną wspierał materialnie rozwój infrastruktury klubu (ogrodzenie, trybuny)[1].

Był inicjatorem budowy stadionu Pogoni koło Parku Kilińskiego we Lwowie, uroczyście oddanego do użytku 1 maja 1913. Został twórcą muzyki do hymnu Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[10][11].

Zmarł w wyniku wypadku w laboratorium 17 czerwca 1917 we Lwowie w wieku 52 lat[1][3][12]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[13].

Pośmiertnie Ludwik i Ludwika Kucharowie otrzymali tytuły członków honorowych LKS Pogoń Lwów[14].

Uwagi edytuj

  1. Na nagrobku Ludwika Kuchara umieszczono datę 5 czerwca 1865.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k Jacek Bryl. Kolebka – zapomniana?. „Biuletyn”. Nr 41, s. 27-30, Czerwiec 1981. Koło Lwowian w Londynie. 
  2. Marta Walczewska: Początki sportu we Lwowie. Wspomnienie rodzinne. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2015-11-19].
  3. a b c d Jarosław Barczyk: Z historii polskiego sportu – postać Wacława Kuchara. profesor.pl. [dostęp 2015-11-19].
  4. Mieczysław Kuchar. wikiliga.pl. [dostęp 2015-11-19].
  5. Hokejowe Mistrzostwa Polski. „Stadjon”. 1, s. 6, 3 stycznia 1928. 
  6. Ludwik Kuchar. geni.com. [dostęp 2015-11-19].
  7. Zbigniew Chmielewski: Obok Czarnych znak Pogoni. lwow.home.pl. [dostęp 2015-11-19].
  8. Jacek Bryl. Władysław Kuchar (1895-1983). „Biuletyn”. Nr 47, s. 31-25, Czerwiec 1984. Koło Lwowian w Londynie. 
  9. Krzysztof Kawęcki: Pogoń Lwów żyje!. [dostęp 2013-08-12]. (pol.).
  10. Anna Sikora: Lwów – Semper Fidelis. tygodniksalwatorski.icm.com.pl, 2007-11-16. [dostęp 2015-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-19)].
  11. Wacław Kuchar. lwow.com.pl. [dostęp 2015-11-19].
  12. Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 138 z 20 czerwca 1917. 
  13. Była, będzie, jest – Pogoń LKS!. kresy24.pl, 2012-08-25. [dostęp 2015-11-19].
  14. Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.

Bibliografia edytuj