Wikipedia

Ludwik Matyja

Ludwik Wojciech Matyja[a] (ur. 22 listopada 1890 w Brzeżanach, zm. po 1 września 1939) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Ludwik Wojciech Matyja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1890
Brzeżany

Data śmierci

po 1 września 1939

Przebieg służby
Lata służby

1912–1939

Siły zbrojne

c. i k. Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

Szkoła Podchorążych Piechoty

Stanowiska

zastępca komendanta ds. gospodarczych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Życiorys edytuj

Urodził się 22 listopada 1890 w Brzeżanach[3][4]. Przez siedem lat uczył się w wojskowej szkole realnej, a przez kolejne trzy lata kształcił w Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt[5].

W 1912, po ukończeniu akademii, rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1912 w korpusie oficerów piechoty i wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 56 w Krakowie[6]. W szeregach tego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, przeprowadzonej w latach 1912–1913, w związku z wojną na Bałkanach[7], a następnie walczył na frontach I wojny światowej. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1915 w korpusie oficerów piechoty[8][9][10]. W lipcu 1916 dostał się do rosyjskiej niewoli[4].

23 października 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920, jako oficer byłej 5 Dywizji Strzelców Polskich w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Syberyjskiej Brygadzie Piechoty[11]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Pomorze, a jego oddziałem macierzystym był 66 Pułk Piechoty[12]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 163. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. Od 1923 pełnił służbę w 67 Pułku Piechoty w Brodnicy, początkowo na stanowisku pełniącego obowiązki komendanta kadry batalionu zapasowego w Toruniu[14], a od następnego roku – komendanta składnicy wojennej[15]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 62. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16]. W 1925 został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu[17], a później na stanowisko kwatermistrza[18]. Z dniem 1 grudnia 1929 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy II batalionu, detaszowanego w Toruniu[19]. W czerwcu 1933 został przeniesiony z 67 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza[20]. Od września 1934 do października 1937 dowodził Batalionem KOP „Żytyń”. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty[21]. W 1939 pełnił służbę w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej na stanowisku zastępcy komendanta do spraw gospodarczych[22].

4 lipca 2011 w Monitorze Sądowym i Gospodarczym nr 127 (3740) opublikowano ogłoszenie o wszczęciu postępowania o uznanie za zmarłego Ludwika Matyję, urodzonego 15 listopada 1890 r. w Krakowie lub Brzeżanach, syna Karola Matyi i Marii Matyi z domu Cennerman, ostatnio stale zamieszkałego w Wilnie na ulicy Czystej 19, żonatego, ppłk. Wojsk Polskich - Zastępcy Komendanta Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej, zaginionego prawdopodobnie podczas mordu NKWD w maju 1940 w Starobielsku[23].

Ordery i odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia i imion mjr. Ludwika Matyi z „Ludwik ur. 16 listopada 1890” na „Ludwik Wojciech ur. 22 listopada 1890”[1][2].
  2. ↑ W Kartotece personalno-odznaczeniowej przechowywanej w Centralnym Archiwum Wojskowym znajdują się fiszki, z których wynika, że Medal Niepodległości nadany został Ludwikowi Matyi ur. 18 listopada 1890 w Brzeżanach, zamieszkałemu w Żytyniu, gmina Aleksandria, powiat rówieński na wniosek komisji 21 z dnia 7 listopada 1936. Na fiszkach brak adnotacji o wysłaniu zawiadomienia o nadaniu medalu oraz brak adnotacji o wysłaniu zainteresowanemu odznaczenia z dyplomem[31][32].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 24.
  2. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15.
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-29]..
  4. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 173.
  5. ↑ Kolekcja ↓, s. 165, 168, 173.
  6. ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 382, 615.
  7. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 490.
  8. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 96, 378.
  9. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 100, 498.
  10. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 142, 638.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1920 roku, s. 1086.
  12. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 191, 764.
  13. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 39, tu podano, że jego oddziałem macierzystym był wówczas 16 Pułk Piechoty..
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 317, 405.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 282, 349.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 275.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 81, 172.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 202.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 143.
  21. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 419.
  22. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 455.
  23. ↑ Monitor Sądowy i Gospodarczy 127/2011 (3740), poz. 8663. Ministerstwo Sprawiedliwości. [dostęp 2023-01-30]..
  24. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 281.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25.
  27. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-30]..
  28. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, po. 634.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 407.
  30. ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323, jako Matyja Ludwik.
  31. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-30]..
  32. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-30]..
  33. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 638.
  34. ↑ Schematismus 1914 ↓.

Bibliografia edytuj

  • Kazimierz Rumsza. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.517 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-19].
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Matyja&oldid=69471644”