Wikipedia

Powiat rówieński

Powiat rówieński – dawny powiat w południowo-zachodniej części guberni wołyńskiej Imperium Rosyjskiego, później pod Zarządem Cywilnym Ziem Wschodnich w Okręgu Wołyńskim, od 17 stycznia 1920 r. pod Zarządem Cywilnym Ziem Wołynia i Frontu Podolskiego[1]. 1 czerwca 1920 r. przekazany Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej[2], 19 lutego 1921 r. wszedł w skład nowo utworzonego województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej[3]. Jego siedzibą było miasto Równe. 1 stycznia 1925 r. z części gmin powiatu utworzono powiat kostopolski[4]. W skład powiatu wchodziło 9 gmin wiejskich, 2 miejskie, 306 gromad wiejskich (sołectw) i 2 miasta.

Powiat rówieński
powiat
Państwo

 Polska

Województwo

wołyńskie

Siedziba

Równe

Powierzchnia

2898 km²

Populacja (1931)
• liczba ludności


252,8 tys.

• gęstość

87,2 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin miejskich

2

Liczba gmin wiejskich

9

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa

Dane edytuj

Powiat rówieński zajmował środkowo-wschodnią część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z powiatami dubieńskim i łuckim, od północy z powiatem kostopolskim, od wschodu wzdłuż granicy z ZSRR, zaś od południa graniczył z powiatem zdołbunowskim.

Powierzchnia powiatu wynosiła 2.898 km², a ludność 252,8 tys. osób (według spisu z 1931 r.), a więc dawała stosunkowo duży wskaźnik gęstości zamieszkania, bo 87 osób na 1 km².

Powiat w większości zamieszkiwała ludność ukraińska licząca 160,6 tys. osób (63,5%). Drugą narodowością pod względem liczebności byli tam Polacy w liczbie 37,0 tys. osób (14.6%). Reszta to głównie Żydzi oraz Niemcy i Czesi.

Według drugiego powszechnego spisu ludności z 1931 roku powiat liczył 252 787 mieszkańców, 36 444 było rzymskokatolickiego wyznania, 501 – unickiego, 166 469 – prawosławnego wyznania, 6 109 – augsburskiego, 650 – reformowanego, 63 – unijne ewangelickie, 930 osób podało wyznanie ewangelickie bez bliższego określenia, 3 686 – inne chrześcijańskie, 37 713 – mojżeszowe, 34 – inne niechrześcijańskie, 166 osób nie podało przynależności konfesyjnej[5].

Gminy edytuj

Miasta edytuj

Starostowie edytuj

Zobacz też edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1920 r. Nr 6, poz. 79
  2. ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1920 r. Nr 42, poz. 1058
  3. ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  4. ↑ (Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655)
  5. ↑ Drugi Powszechny Spis Ludności z Dn. 9.XII 1931 r. Mieszkania i Gospodarstwa Domowe. Ludność. Stosunki /Zawodowe. Województwo Wołyńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 27.
  6. ↑ a b c d e f g h i j 1 stycznia 1925 r. wyłączona z powiatu rówieńskiego i przyłączona do powiatu kostopolskiego (Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655)
  7. ↑ 1 stycznia 1925 r. wyłączona z powiatu ostrogskiego i przyłączona do powiatu rówieńskiego (Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655); 12 grudnia 1933 r. została zniesiona a jej terytorium włączono do gmin: Hoszcza i Korzec (Dz.U. z 1933 r. nr 97, poz. 753)
  8. ↑ a b c 1 stycznia 1925 r. wyłączona z powiatu rówieńskiego i przyłączona do powiatu ostrogskiego, po czym nazwę powiatu zmieniono na powiat zdołbunowski (Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655)
  9. ↑ Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, Nr 1 z 20 października 1920. 
  10. ↑ Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych od 1 sierpnia do 1 września 1923 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”, s. 24, Nr 23 z 30 września 1923. 
  11. ↑ Spore nowości na starostwach kresowych w czerwcu. laurahuta.blogspot.com. [dostęp 2016-01-17].
  12. ↑ Nowy wicewojewoda w Tarnopolu. „Wschód”. Nr 111, s. 3, 1 stycznia 1939. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Powiat_rówieński&oldid=73618437”