Kostopol

Kostopol
Костопіль
Herb	flaga Kostopola↗
Państwo	Ukraina
Obwód	rówieński
Prawa miejskie	1923
Burmistrz	Jewhenij Denisiuk
Powierzchnia	63,73 km²
Populacja (2018); • liczba ludności	; 31 463
Nr kierunkowy	+380-3657
Kod pocztowy	35000–35008
	Położenie na mapie obwodu rówieńskiego Kostopol
	Położenie na mapie Ukrainy Kostopol
	50°53′00″N 26°26′35″E/50,883333 26,443056
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Kostopol (ukr. Костопіль, Kostopil) – miasto na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie rówieńskim. Do 2020 siedziba rejonu kostopolskiego. Leży na Wołyniu.

Znajduje się tu stacja kolejowa Kostopol, położona na linii Równe – Baranowicze – Wilno.

Historia

Przedwojenny herb

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z lat 1648–1658. Wydobywano tu rudę żelaza. W XVIII wieku kuchmistrz wielki koronny Rzeczypospolitej Leonard Worcell zmienił nazwę osady na Kostopol i w 1792 roku uzyskał dla niej przywileje miejskie od króla Stanisława Augusta.

Dworzec kolejowy w dwudziestoleciu międzywojennym

W II Rzeczypospolitej prawa miejskie otrzymał 1 stycznia 1923 r^[2]. Od 1925 r. stolica powiatu kostopolskiego. W tym czasie, do II wojny światowej, w mieście liczebnie dominowała ludność żydowska^[3]^[4].

W okresie międzywojennym funkcjonowała tu szkoła powszechna^[5].

W latach 1921–1939 istniała gmina Kostopol.

W 1939 roku zajęty przez Armię Czerwoną. Po ataku III Rzeszy na ZSRR okupowany przez Wehrmacht od 1 lipca 1941 roku. Wkrótce po opanowaniu miasta przez Niemców ukraińscy nacjonaliści dokonali w Kostopolu pogromu Żydów, w którym zabito kilka osób.

15 lipca 1941 roku grupa marszowa OUN-B wraz z Niemcami zamordowała około 150 osób z miejscowej inteligencji, w tym około 100 Żydów i 50 Polaków^[3].

Ludność żydowska została poddana przez Niemców i podległą im policję ukraińską rozmaitym szykanom i zamknięta w getcie. 16 sierpnia 1941 roku rozstrzelano 480 Żydów a 10 listopada 1941 roku około 1,5 tysiąca. 26 sierpnia 1942 roku Niemcy z pomocą policji ukraińskiej zlikwidowali getto rozstrzeliwując około 2,5 tys. Żydów w lesie 6 km od Kostopola^[6].

Osobny artykuł: Getto w Kostopolu.

22 lutego 1943 roku Niemcy aresztowali komendanta obwodu AK Kostopol ppor. Władysława Grabowskiego „Dęba” wraz z ok. 50 innymi Polakami, których później rozstrzelano^[3].

Od marca 1943 roku Kostopol był schronieniem polskich uchodźców z rzezi wołyńskiej. W mieście stacjonował 202 Batalion Schutzmannschaft, który ochraniał ludność i walczył z UPA. Niemcy systematycznie wywozili uchodźców na roboty przymusowe w III Rzeszy^[3].

14 stycznia 1944 roku Armia Czerwona wraz z partyzantką sowiecką ponownie zdobyła Kostopol.

Urodzeni w Kostopolu

Bogdan Chorążuk – polski poeta, malarz, grafik i autor tekstów
Zdzisław Dados – polski fotograf
Anna Gorazd-Zawiślak – polska pisarka
Katarzyna Suchodolska – polska pisarka
Józef Zadzierski – żołnierz NOW i Armii Krajowej

Sport

Do 1939 roku w mieście funkcjonował klub piłkarski Czarni Kostopol.

Galeria

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego (Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego)
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Dworzec autobusowy
Rada miejska

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.61.
↑ Dz.U. z 1922 r. nr 82, poz. 733.
↑ ^a ^b ^c ^d WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 318–319, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .
↑ Gmina żydowska w Kostopolu. ŻIH. [dostęp 2012-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-05)]. (pol.).
↑ „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Wołyńskiego” (R. 7, nr 4), kwiecień 1930, s. 115 .
↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 468.

Linki zewnętrzne

Kostopol, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 476 .
Kostopol, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 136 .
Kostopol – strona internetowa miasta Kostopol.
Archiwalne widoki miasta w bibliotece Polona
Nowyny Kostopilnews

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.61.

[2] Dz.U. z 1922 r. nr 82, poz. 733.

[siemaszko-3] WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 318–319, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .

[4] Gmina żydowska w Kostopolu. ŻIH. [dostęp 2012-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-05)]. (pol.).

[5] „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Wołyńskiego” (R. 7, nr 4), kwiecień 1930, s. 115 .

[6] Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 468.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]